عکس‌هایی که به‌خاطر امنیت هیچ‌گاه منتشر نشدند
رضا قوی‌فکر که تجربه سال‌ها روزنامه‌نگاری حوادث را در کارنامه حرفه‌ای خود دارد، در پاسخ به این پرسش که آیا لازم است برای انعکاس اخبار حوادث تمام خشونت آن حادثه به صورت عریان به مخاطب منتقل شود؟ اظهار کرد: به نظرم انتشار اخبار حوادث تا آنجا که جامعه را ملتهب نکند، مشکلی ندارد؛ چراکه گاهی لازم است برخی اخبار به صورت واضح در رسانه‌ها بیان شوند تا از تکرار آنها در جامعه جلوگیری شود.
او با بیان اینکه «انتشار اخبار حوادث مانند راه رفتن روی لبه تیغ است»، ادامه داد: در این میان باید به این نکته توجه کرد که در انتشار اخبار حوادث باید تا آنجایی پیش رفت که جامعه غمگین و ملتهب نشود. انتشار اخبار حوادث بسیار حساس است؛ خبرنگار در عین حال که باید به خبر وفادار باشد و کمک کند تا از تکرار جرایم جلوگیری شود، باید از ایجاد تنش و اضطراب در جامعه نیز جلوگیری کند.
این روزنامه‌نگار پیشکسوت با تاکید بر اینکه رسانه‌ها باید مراقب جامعه و در عین حال به خبر نیز وفادار باشند، خاطرنشان کرد: زمانی که خبرنگار حوادث بودم ناچار بودیم برای بیان عمق فاجعه برخی حوادث، عکس‌هایی را منتشر کنیم، اما هیچ‌گاه عکس‌هایی که مشمئزکننده بودند را در روزنامه چاپ نمی‌کردیم. در واقع در روایت و انعکاس اخبار حوادث تا آن جایی که می‌توان باید جلو رفت و اخبار را به صورت عریان بیان کرد، ولی نه تا زمانی که به روحیه جامعه آسیب وارد شود.
رضا قوی‌فکر
قوی‌فکر گفت: یاد است زمانی که خبرنگار حوادث روزنامه «کیهان» بودم، فردی چندین بچه و بزرگسال را سر بریده بود؛ وقتی به پزشکی قانونی رفتم تمام این سرهای بریده شده کنار هم قرار گرفته بودند که عکسی هم از آن صحنه ثبت شد که بسیار ناراحت کننده بود. در نهایت برای اینکه هم مخاطب در جریان این حادثه قرار بگیرد و هم جامعه ملتهب نشود، تصمیم گرفته شد با اعمال تغییراتی از جمله پوشاندن بخش‌های خشونت‌آمیز، آن عکس منتشر شود.
او افزود: همچنین در زلزله استان چهارمحال و بختیاری نیز ما شاهد صحنه‌های عجیب و غریب و بسیار ناراحت‌کننده‌ای بودیم که واقعا نمی‌توانستیم تصاویر آنها را منتشر کنیم. به همین خاطر هم تلاش کردیم در روایت آن اتفاقات تا آنجایی که به مخاطب آسیب نرسد، به جزئیات بپردازیم.
این روزنامه‌نگار همچنین در بخشی از سخنان خود درباره تاثیر شبکه‌های اجتماعی بر رسانه‌های رسمی، اظهار کرد: در فضای مجازی این اصل رعایت نمی‌شود و به همین خاطر هم گاهی شاهد تصاویر بسیار ناراحت‌کننده‌ای هستیم. می‌توان گفت تفاوت اصلی رسانه‌های رسمی و شبکه‌های اجتماعی در این است که در فضای مجازی کسی مسوولیتی در قبال مخاطب ندارد و می‌تواند هر چه می‌خواهد را منتشر کند.
قوی‌فکر در پایان در پاسخ به این پرسش که آیا خبرنگاران باید در شبکه‌های اجتماعی نگاه حرفه‌ای خودشان را حفظ کنند، گفت: یکی از راهکارهای ارتقای سطح حرفه‌ای شبکه‌های اجتماعی این است که خبرنگاران و روزنامه‌نگاران در شبکه‌های مجازی نگاه حرفه‌ای داشته باشند و مطالب آنها با افراد عادی متفاوت باشد؛ چراکه طبیعتا مخاطب از این افراد انتظار بیشتری دارد.
