.svg)
۱۰ روش مقابله با ناسازگاری‌های کودکان
پارسینه: به احتمال زیاد برای شما نیز در یک یا چند مورد پیش آمده است که از فرزندتان بخواهید کاری را انجام دهند و به شما نگاه کنند و بگویند، "نه! ". شنیدن این کلمه می‌تواند بسی نا امید کننده باشد، عدم پذیرش و تطبیق پذیری تنها بخشی از نشانه‌های سلامت کودک می‌باشند.
به احتمال زیاد برای شما نیز در یک یا چند مورد پیش آمده است که از فرزندتان بخواهید کاری را انجام دهند و به شما نگاه کنند و بگویند، "نه! ". شنیدن این کلمه می‌تواند بسی نا امید کننده باشد، عدم پذیرش و تطبیق پذیری تنها بخشی از نشانه‌های سلامت کودک می‌باشند.
هنگامی که کودک خود را محدود می‌کند، سعی دارد مستقل‌تر عمل کند. بنا براین همیشه استقلال یابی به معنای یکسری نزاع‌های مداوم نمی‌باشد. در هر صورت هنگامی که به آن‌ها می‌گویید یک اسباب بازی را انتخاب کند و تظاهر می‌کند که نشنیده است، با انجام عملی تحریک کننده او را تشویق کنید تا بهتر گوش دهد. در ادامه راهکار‌هایی برای مقابله با ناسازگاری کودکان معرفی می‌کنیم.
روزانه به میزان متعادلی به آنان توجه کنید
عدم پذیرش می‌تواند یک راه حل عالی برای جلب توجه زیاد به خود باشد. حتی اگر این توجه منفی باشد که در هر صورت کودکان تمایل فراوانی برای دریافت توجه از خود نشان می‌دهند. روزانه به میزان متعادلی به آن‌ها توجه مثبتی نشان دهید.
انجام یک بازی، صحبت کردن و پیاده روی می‌تواند عالی باشد. فقط چند دقیقه توجه مثبت سبب کاهش اختلاف نظر‌ها به میزان چشم گیری می‌شود.
ستایش رفتار‌های سازگار
در حالی که نشان دادن رفتاری خوشایند در مقابل ناسازگاری‌ها می‌تواند امری دشوار باشد، اما ستایش رفتار‌های خوب همواره مهم و تاثیر گذار هستند. حتی ممکن است برخی از در خواست‌های ساده به منظور تمجید از پذیرش و موافقت آن‌ها باشد.
در سر میز غذا می‌توانید بگویید، "لطفا، فلفل را می‌دهید. " بلافاصله از آن‌ها تشکر کنید. او متوجه است که این پیام قدر دانی نتیجه انطباق و پذیرش است.
ارائه دستور العمل‌های موثر
اطمینان حاصل کنید، رفتار‌های نا خوشایندی که شاهدش هستید بی احترامی محسوب نمی‌شوند. اگر نسبت به در خواست شما واکنشی نشان ندهند، ممکن است زیادی سر گرم بازی‌های ویدئویی بوده اند و صدایتان را نشنیده باشند که در این وصرت نیازمند راهنمایی و توصیه‌هایی هستند.
در هنگام صحبت کردن، ارتباط چشمی با آن‌ها بر قرار کنید تا توجهشان را جلب کنید.
در هنگام صبحت، صدا‌های مزاحم که موجب عدم توجه آن‌ها به صحبت‌های شما می‌شوند را حذف کنید.
پیشنهاد گزینه
یکی از بهترین شیوه‌های مبارزه با رفتار‌های نا خوشایند، ارائه چند گزینه است. در این صورت فرزندتان احساس می‌کند که کنترل بیشتری بر وضعیت دارد.
از سوالاتی مانند، "آیا می‌خواهی لباست را بپوشی" اجتناب کنید. در عوض از آن‌ها بپرسید "پیراهن قرمزت را می‌خواهی بپوشی یا پیراهن زرد؟ " تنها مطمئن شوید که چند گزینه انتخابی بیان کرده اید.
پیروی از قوانین مادر بزرگ‌ها
نظم و انضباط حاکم در خانه مادر بزرگ‌ها می‌تواند بهترین شیوه برای تشویق تطابق فرزندان باشد. در صورتی که این عمل مداوم انجام شود، کودک متوجه خواهد شد که امتیازاتی را جهت کنترل مواردی، کسب خواهد کرد؛ بنابراین به جای اینکه بگویید، "تا زمانی که اتاقت را تمیز نکنی نمی‌توانی بازی ویدئویی انجام دهی"، سعی کنید بگویید، "هنگامی که اتاقت را تمیز کردی می‌توانی بازی کنی. " این تغییر جزئی در کلام می‌تواند موجب تحریک او شود.
شیوه جایزه یا پاداش
سیستم جایزه یا پاداش را برای تشویق به سازگاری ایجاد کنید. تشویق مکرر را برای هدایت فرزندتان در یک مسیر در نظر بگیرید.
برای مثال، هر بار که بدون مشاجره مطابق دستور العمل هایتان رفتار می‌کند، جایزه یا پاداشی بدهید. سپس در مراحل بعدی پاداش‌های بزرگ‌تر مانند، پیشنهاد رفتن به پارک را به او بدهید.
موافقت
دستور العمل‌های رفتاری را برای کسب امتیازات مداوم یادآوری کنید، و یا در زمان‌هایی که نشان می‌دهند می‌توانند مسئولانه رفتار کنند یک قرار داد رفتاری را بین خود و آن‌ها تنظیم کنید که این مسئله می‌تواند به شما کمک کند تا آنان را برای دریافت امتیازات بیشتر آماده کنید.
اجتناب از مشاجره
از دعوا‌های قدرتی با کودکان ناسازگار اجتناب کنید. این مشاجره‌ها تنها به بدتر شدن شرایط کمک می‌کنند. در عوض می‌توانید از یک جمله هشداری ماندد اگر ...، استفاده کنید تا تغییر رفتار را در او مشاهده کنید. این هشدار می‌تواند از عواقب ناگواری جلوگیری کند.
پیامد‌های منطقی
هر گونه رفتاری که با عدم پذیرش همراه است باید با نتیجه منفی همراه باشد. با یک نتیجه گیری منطقی و زمانبندی شده، مانند از دست دادن امتیازات که تا کنون داشته می‌تواند روش موثری برای جلوگیری از ایجاد اختلاف نظر‌ها باشد. انضباط و تطبیق پذیری کلید کاهش رفتار‌های نا خوشایند هستند.
راهنمایی حرفه‌ای
یک نزاع افراطی می‌تواند مشکل را جدی‌تر نشان دهد، و موجب اختلالاتی مانند اختلال‌های گاه و بیگاه و عدم تطبیق پذیری در کودکان نرمال شود. اگر نگران هستید که کودکتان دچار مشکل جدی تری شده و راهکار‌های انضباطی کار آمد نبوده اند، بهتر است متخصص اطفال را ملاقات کنید.
منبع: سیمرغ
ارسال نظر