جودو فرزندخوانده کشتی گیران می شود!؟

به گزارش پارسینه ؛ هفت فدراسیون تا لحظه نگارش این گزارش بدون رییس هستند! در واقع روسای این هفت فدراسیون به دلیل بازنشستگی و یا دو شغله بودن مجبور به استعفا شدند اما گمانه‌زنی‌ها اینطور نشان می‌دهد که وزارت ورزش به دنبال افراد مورد تایید خود است.

به عبارتی دقیق‌تر وزارتخانه بار دیگر پرونده به ریاست رساندن معاونان خود را در فدراسیون‌ها باز کرده است و آنطور که از اخبار به گوش می رسد، وزارت ورزش برای فدراسیون جودو چنین برنامه‌ای دارد.

قرار است امیررضا خادم که معاون حقوقی، پارلمانی و امور استان‌های این وزارتخانه است، به فدراسیون جودو بیاید. اگرچه تا به امروز وزارت ورزش هیچ اظهارنظر رسمی در این مورد نداشته و این خبر را هم ممکن است رد کند و مدعی عدم دخالت شود اما آنچه در عمل از وزارت ورزش و جوانان در سال‌های اخیر شاهد بودیم به ثمر نشاندن اراده خودشان در سازمان های مختلف ورزشی است. از دخالت وزارتخانه در امور فدراسیون ها زیاد صحبت به میان آمده است،

هدف از نگارش این مطلب بررسی و تحلیل ابعاد حضور یک کشتی گیر در راس فدراسیون جودو است. و رسیدن به این احتمال که آنچه بر سر کشتی آمده این بار می تواند برای ورزش جودو به شکلی شدیدتر تکرار شود. جودو امروز در وضعیت تاریکی است و این را همگان می دانند، سریال شکست ها و ناکامی های این رشته رزمی سال های زیادی است که تکرار می شود، فراری و پناهنده شدن ورزشکاران این رشته هم که خود حدیث مفصل دیگری است. یکی از مطالبات اصلی همه مردم ورزش دوست کشورمان هم این است که وضعیت و تکلیف جودو برای یکبار هم که شده بصورت واضح و قاطع روشن شود. مسلما دغدغه خانواده و اهالی دلسوز جودو نیز سرو سامان دادن به و یکسره کردن حاشیه هایی است که خودی ها و ناخودی های جودو برای این رشته ایجاد کرده و باعث شدند جودوکاران از دست یافتن به مدال های قهرمانی و حضور درخشان در مسابقات مختلف بین المللی بازمانند.

این روزها و همزمان با ناکامی هایی که کشتی با آن مواجه شده، ورزش جودو به دنبال تغییر مدیریت و پیگیری یک برنامه جامع و هماهنگ در جهت موفقیت های آینده است اما اگر حاشیه سازان کشتی مجال چنین کاری را به جودوکاران و جامعه دلسوز این رشته بدهند. بر اساس خبرها بعد از بازنشستگی و استعفای محمد درخشان رییس سابق فدراسیون جودو، باید مجمع این فدراسیون، انتخابات ریاست جدید را طی ماه های آینده برگزار کند و همین موضوع تحرکات مرموز برخی لابی کاران ورزش برای مداخله سیاسی در این انتخابات را نیز بیشتر کرده است.

یکی از گزینه هایی که شائبه حضورش به عنوان رئیس فدراسیون جودو مطرح شده، انتخاب امیر رضا خادم و سفارش این گزینه از سوی وزارت ورزش است که احتمالا از سوی برخی حاشیه سازان و ورزشکاران محروم این رشته نیز مورد استقبال قرار می گیرد. اما سوالاتی در خصوص این موضوع بوجود می آید، آیا جودوکاران نیاز به یک پدر خوانده از سوی جامعه کشتی دارند و در میان پیشکسوتان و فعالین کنونی رشته جودو کسی توانایی مدیریت این رشته را ندارد؟ آیا سفارش گزینه ای از سوی یک مقام بالاتر برای یک فدراسیون دخالت غیر دموکراتیک برای این فدراسیون به حساب نمی آید؟ اصلا امیر رضا خادم برای تصدی پست مدیریتی در ورزشی که در آن تخصصی ندارد، صلاحیت لازم را دارا است؟ شاید هم امیر رضا خادم توانایی در تصدی ریاست فدراسیون کشتی را در خود نمی بیند و می خواهد از جودو به عنوان یک تجربه در جهت رسیدن به مناصب کشتی در آینده استفاده کند.

حرف از کشتی و مدیریت کشتیگیران در سمت ریاست فدراسیون ها شد و خود به خود نگاهمان به سمت وضعیت کنونی ورزش کشتی با هدایت رسول خادم برادر امیر رضا خادم می رود. شاید بررسی اجمالی حال و روز این ورزش برای تصمیم گیری کمک کننده باشد. بگذارید کمی به عقب باز گردیم، زمانی که رسول خادم در نزدیک به هفت سال قبل، هدایت تیم ملی کشتی را به عهده گرفت مدعی ضعف فنی و عدم پشتوانه سازی لازم در تیم‌های ملی کشتی شد .حدود 2 سال بعد یعنی در دی ماه ۹۲ رسول خادم ریاست فدراسیون کشتی را هم عهده دار شد تا کار ۲ قبضه شود، اما نتوانست از سرمربی‌گری تیم ملی ایران دل بکند و همچنان با وجود انتقادات زیاد جامعه کشتی با حفظ سمت در هر دو جبهه به خدمت ادامه داد، انگار که در این فدراسیون و قلمرو عریض و طویل کشتی یک مرد دیگر برای هدایت فدراسیون پیدا نمی شد. ظاهرا برنامه قحطی متخصص و اهل فن در کشور ما همیشه با هر بهانه ای پیش رفته است.

رسول خادم بر عکس ادعایی که کرده بود عمل کرد یعنی به پشتوانه سازی تیم ملی توجه نکرد و خروجی این عملکرد در مسابقات سال گذشته پاریس نشان داد که بحران به کشتی نزدیک شده است. زمان گذشت و یک سال بعد در بوداپست هم شاهد نمایشی ضعیف تر از همیشه بودیم و به سه مدال برنز در ده وزن بسنده کردیم. البته رسول خادم و خانواده خادم ها بطور کلی تلاش ها و افتخارات زیادی را در میدان کشتی برای مردم و کشور به ارمغان آورده اند و جامعه بدون شک قدردان آن بخش از زحمات ایشان است اما آنچه که مشخص است خانه تکانی و تغییر و تحول در خانه و فدراسیون کشتی لازم است و خود رسول خادم هم در نهایت به این جمعبندی رسیده و این بار قاطع تر از هر بار استعفای خود را اعلام کرد.

اما ماجرا وقتی جالب می شود که رسول خادم مسئولیت شکست اخیر را به صورت تمام و کمال نمی پذیرد و به دنبال بهانه تراشی در جهت توجیه این عملکرد ضعیف بر می آید. رسول خادم قبل از استعفا و بعد از اتمام مسابقات بوداپست نامه شدید لحنی به ریاست جمهوری نوشت و گلایه های تندی از وزارت ورزش و کارشکنی هایی که در مقابل او ایجاد شده بود کرد و سقوط کشتی ایران در رقابت های جهانی را حاصل کمبودهای مالی شدید این رشته دانست، بعد از این نامه وزارت ورزش سندی را منتشر کرد که تلویحا ادعای خادم را دروغ می خواند. تابناک در گزارشی به این موضوع پرداخته و می نویسد؛ «بر اساس سند افشاشده طی بازه زمانی ابتدای فروردین تا ۵ آبان سال‌ ۱۳۹۷ جمعا مبلغ ۲۷۷۲۳۰ دلار به قیمت ۴۲۰۰ تومان برای ۱۰ اعزام خارجی به فدراسیون کشتی پرداخت شده است این درحالی است که موضوع پرداخت ارز بانک مرکزی به فدراسیون کشتی برای اعزام تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی به رقابت‌های جهانی مجارستان ۲۰۱۸ ساعتی قبل از اعزام تیم، ایجاد حاشیه کرده بود». بحث پیرامون این نامه بسیار است. منتقدان معتقدند هدف از نگارش این نامه، اعتراض خادم از وزیر ورزش به رئیس جمهوری بوده که حمایت و توجه کافی به ورزش پرمدال کشتی نداشته است.

به هرصورت اینکه همزمان با رفتن رسول، وزیر وزرش عذر امیررضا خادم که معاون حقوقی و پارلمانی امور استان های وزارت ورزش و جوانان بود را هم خواسته و به نقل از بعضی شنیده ها از وی خواسته که برای خود یک فدراسیون انتخاب کند، شائبه اختلاف و به مشکل خوردن وزیر با خانواده خادم ها را تقویت می کند به خصوص اینکه بعد از ناکامی های کشتی حاضر به پذیرفتن این ریسک هم نشده تا توصیه کند امیر رضا که گوش شکسته، مدال آور و پیشکسوت کشتی است، به همان کشتی برگردد، مبادا ناکامی های کشتی ادامه پیدا کند. پس او را گزینه ریاست فدراسیون جودو در نظر گرفته است بدون شک هیچ کس نمی پذیرد در شرایط کنونی سکان هدایت تیم ملی کشتی به امیر رضا خادم سپرده شود و حالا که عذر او را در وزارت ورزش هم خواسته اند چه گزینه ای بهتر از جودو؟

سخن آخر
انتخابات برای تصدی پست ریاست فدراسیون جودو به زودی برگزار می شود و در این راستا اعضای مجمع جودو، پیشکسوتان این رشته و در راس آنها وزارت ورزش باید در این راه همدلی و دلسوزی به خرج دهند، چرا که تلاش و عملکرد این ها در امروز تعیین کننده سرنوشت جودو تا حداقل المپیک 2020 می باشد. مسئولیت سنگینی به عهده مجمع جودو است که امیدواریم فرصت سوزی نکنند و در انتخاب رئیس فدراسیون آینده جودو تنها هدفشان در نظر گرفتن مصلحت جودو باشد. افراد متخصص و مدیر در خانواده جودو کم نیست که می توان این مسئولیت را به او واگذار و اعتماد کنند تا بتوانیم دوباره شاهد درخشش ورزشکارانمان در این رشته باشیم.

فراز و فرودهای جودو باید تمام شود و آرامش به این خانواده بازگردانده شود و مسلما نیاز به این نیست که کشتی گیران جودو را به فرزند خواندگی خود قبول کنند و آن را از آب و گل در بیاورند چرا که با رخ دادن چنین اتفاقی توهین بزرگی در حق اهالی جودو رخ داده است؛ که نه تنها به ایجاد حاشیه های بیشتری دامن می زند و کارشکنی در راه این رشته بالقوه مدال آور را تقویت می کند، بلکه خیانتی فراموش نشدنی است که باعث ضربه زدن به حیثیت این ورزش و دوستداران این رشته خواهد بود. امیدوارانه منتظریم که زنگ خطری که در فدراسیون جودو به صدا در آمده است در نطفه خاموش شود و برای یکبار هم که شده در این کشور هر کس در زمین خودش بیل بزند تا در زمان رسیدگی به مسائل و احیانا ناکامی ها مسئول اصلی مشخص باشد.