قدرت کیروش از رئیس فدراسیون فوتبال هم بالاتر است؟
*سپهر خرمی - سرویس ورزشی پارسینه؛ سرمربی پرتغالی تیم ملی فوتبال ایران در مدت هفت سال حضورش در این تیم با افراد زیادی دچار درگیری و چالش شده است که می‌توان از اتفاقات رخ داده یک کتاب منتشر کرد!
جدیدترین سکانس از درگیری کارلوس کیروش و البته دستیارانش با فوتبالیهای ایران مربوط به دیالوگ نه چندان محترمانه آنها با حمید استیلی است. این مربی پرتغالی تقریبا با هرکسی که مخالفتی با خواسته هایش داشته، وارد چالش رسانه ای شده و عرصه را برای آنها تنگ کرده است. در این لیست نام افراد زیادی دیده می شود؛ از محمد مایلی کهن، علی کریمی و امیر قلعه نویی سه منتقد سرسخت کی روش گرفته تا مربیان خارجی مثل مانوئل ژوزه و کرانچار و همچنین مسئولان بلندپایه فدراسیون و وزارت ورزش.
با شناختی که از کارلوس کیروش از لحاظ رفتار و منش او داریم خیلی بعید بنظر می رسید که نسبت به صحبت دستیارش از حمید استیلی عذرخواهی کند اما او دیروز در نشست خبری نه تنها کوتاه نیامد بلکه آتش این اختلاف را شعله‌ورتر کرد و گفت:« چرا برای مسائلی که امروز به رسانه ها کشیده شده تلفن او را نگرفته و با او خصوصی صحبت نکرده است. در عین حال او فراموش نکرد طعنه هایش را به کادرفنی امید که مشخصا با آنها مساله دارد ادامه دهد و در این باره گفت: ما در زندگی دو دسته افراد داریم: وقتی من می‌بینم دوستم ماشین خوبی دارد به خانه می‌روم و به خودم می‌گویم که سخت کار می‌کنم تا یک ماشین مثل دوستم خریداری کنم. بعضی دیگر از افراد وقتی می‌بینند دوستشان ماشین خوب دارد به این فکر می‌افتند آن ماشین را از دستش بیرون آورند.»
کی روش همچنین در بین حرف هایش به نکته عجیب دیگری هم اشاره کرد که احتمالا پاسخ معمای مرکز ملی فوتبال است. او به صراحت گفت: هر شخصی که زمین و امکانات می خواهد باید برای آن بجنگد! اینکه سرمربی تیم ملی ایران که هنوز قرارداد رسمی با فدراسیون فوتبال ایران به امضا نرسانده اما می‌تواند برای لایه‌های فدراسیون فوتبال ایران تصمیم گیری کند و به سایر اعضا نیز امر و نهی داشته باشد قطعا ضعف مدیریتی در ورزش و البته فدراسیون فوتبال ما را بیش از پیش نمایان می‌کند که کارفرما نمی‌تواند کارمندان خود را مدیریت کند.
نکته عجیب در این موضوع سکوت کامل مهدی تاج و محمدرضا ساکت رئیس و دبیرکل فدراسیون در مورد بلبشویی است که دو تیم ملی مهم ایران را درگیر خود کرده است. اینکه فدراسیون فوتبال قادر به مدیریت سرمربی پرتغالی نیست اظهر من الشمس است اما حداقل تدبیر هم این بود که به هر نحو مانع از گفتگوی افراد دیگری مثل مک درموت یا حتی کادر تیم امید بشود.
شاید مرور این نکته جالب باشد که کادر فنی تیم ملی فوتبال ایراند طبق قراردادشان حق ندارند بدون کسب اطلاع از فدراسیون فوتبال، مصاحبه‌ای علیه اشخاص حقوقی در فوتبال و یا پرداختن به مسایل حاشیه‌ای انجام دهند و همین نکته ثابت می‌کند که اعضای فدراسیون نسبت به قرارداد نیم بند با کیروش نیز پایبند نیستند!
* دبیرسرویس ورزشی پارسینه
گله از دشمن نامرئی
کیروش مدام در مورد کسانی حرف می‌زند که چوب لای چرخ تیم ملی می‌گذارند. او گاهی به وضوح از مخالفانش نام می‌برد و به‌طور مثال رسما به برانکو هشدار می‌دهد که ایران را ترک کند، اما اغلب اوقات بدون اشاره صریح، صرفا دشمنان نامرئی را هدف می‌گیرد. خیلی اوقات نمی‌شود فهمید منظور او کیست؛ مثل یکی از بیانیه‌های اخیرش که گفته بود: «برخی نمی‌خواهند تیم ملی نتیجه بگیرد.» کدام برخی؟ چرا؟ واضح است که سرمربیان قبلی تیم ملی هم در دوران کارشان با مخالفت‌هایی روبه‌رو بوده‌اند، اما انصافا کیروش از روز اول با حمایت حداکثری مواجه بود و دست‌کم تا زمانی که خودش رویارویی مستقیم با باشگاه‌ها را انتخاب نکرد، کسی کاری با او نداشت. به‌نظر می‌سد هیچ روزی برای کیروش شب نخواهد شد، مگر اینکه او حداقل یک‌بار در مورد دشمنان کمین‌کرده و بدخواهان خودش حرف نزند.
امکانات نیست
مدام، مدام و مدام می‌شود در حرف‌های کیروش گله از کمبود امکانات را دید. او 8سال است به شکل مستمر در این مورد حرف می‌زند و البته 8 سال است قراردادهای کارش را در این کشور کم‌امکانات تمدید می‌کند! واضح است که داشته‌های سخت‌افزاری ما در ایران چندان چشمگیر نیست، اما اولا بیشترین موجودی ممکن در اختیار تیم ملی قرار گرفته و ثانیا به هر حال بضاعت ما همین است و طبعا اگر کیروش امکان کار با این ابزار را نداشته باشد، می‌تواند تصمیم دیگری بگیرد. همچنین کیروش همیشه از فقدان توجه و همکاری مسئولان هم گله کرده، درحالی‌که واقعا اینطور نبوده. معمولا با اردوهای درخواستی او موافقت شده، لیگ را با صلاحدید او 16تیمی کردند و حتی نزدیک بود جام حذفی را هم با دستورش کلا ملغی کنند! الان قانون جدید سربازی در فوتبال ایران بیشتر به‌خاطر رعایت حال کیروش تصویب شده و کلا همه، همه‌جوره هوای او را داشته‌اند. کیروش اما بی‌خیال نمی‌شود. کسی به یاد نمی‌آورد که او یک‌بار از یک نفر به‌خاطر کمک به تیم ملی تشکر کرده باشد، اما زخم‌زبان زدن‌ها همچنان و تا همیشه ادامه دارد.
بزرگنمایی رقبا
سومین اصل اساسی کیروش هم بزرگنمایی قدرت تمام رقباست. او به وقتش پز اول بودن ایران در رنکینگ آسیایی فیفا را می‌دهد و به وقتش هم در مورد قدرت ژاپن، کره، استرالیا و... حرف می‌زند. کیروش حتی پیش از بازی با امثال هند و مالدیو هم در مورد قدرت و پیشرفت آنها صحبت می‌کند که واقعا عالی است! فدراسیون فوتبال عربستان چند‌ماه پیش از جام‌جهانی در اقدامی مضحک و کاریکاتورگونه تعدادی از بازیکنانش را با پرداخت پول به لیگ اسپانیا ترانسفر کرد تا تجربه به‌دست بیاورند. همان زمان دستیار پرتغالی کیروش از این اقدام سعودی‌ها تمجید کرد و گفت آینده روشنی در انتظار آنها خواهد بود. حالا بماند که چقدر منت تعامل باشگاه‌های عربستانی با تیم ملی را بر سر باشگاه‌های ایرانی گذاشته بود. بعد از چند هفته اما تمامی لژیونرهای زورکی عربستان دیپورت شدند و البته تیم ملی این کشور هم جام‌جهانی را آباد کرد. البته که باید به قدرت رقبا احترام گذاشت، اما غلو در مورد امکانات و آماده‌سازی آنها به قصد تحقیر تیم خودی و کاهش توقع هواداران، اصلا جالب نیست.