ناپولیِ آنچلوتی در انتظار اولین شکست لیورپول
پارسینه: رقابت بین لیورپول و شاگردان آنچلوتی، یکی از دیدنیترین بازیهای هفته دوم لیگ قهرمانان به شمار میرود. در این گزارش نگاهی میاندازیم به تفاوتهای ناپولی ساری و مربی جدید این تیم.
به گزارش پارسینه ؛ اتفاق مهم شب دوم هفته دوم مرحله گروهی لیگ قهرمانان در ورزشگاه سن پائولو رخ خواهد داد؛ در رقابت بین ناپولی و لیورپول! لیورپول در ادامه سلسله بازیهای دشوارش، ناپولی میزبان را در پیش دارد. قرمزهای آنفیلد در هفته اول با گل ثانیههای پایانی فرمینو بازی خانگی مقابل پاریسنژرمن را با برتری ۳ بر ۲ به پایان بردند و در سوی مقابل، ناپولی آنچلوتی در خانه ستاره سرخ بلگراد، قهرمان سابق تازه بازگشته به لیگ قهرمانان اروپا به تساوی بدون گل رضایت داد. پس با توجه به شرایط جدول، ناپولی نیاز بیشتری به برتری دارد؛ به خصوص اینکه در خانه به میدان میرود و در چنین گروه دشواری، برتری در ۳ بازی خانگی کاملا ضروری است.
ناپولی فصل پیش تحت رهبری مائوریتزیو ساری ۹۱ امتیاز در سری آ گرفت، بالاترین رکورد آنها در تاریخ این لیگ. با این وجود دست پارتنوپی همچنان از اسکودتو کوتاه ماند تا یوونتوس برای هفتمین بار پیاپی فاتح لیگ شود. بعد از جدایی ساری در این تابستان هواداران ناپولی نگرانیهای زیادی درباره آینده تیمشان بدون این تاکتیسین بزرگ سیگاری داشتند. اما آمدن کارلو آنچلوتی، قهرمان سه دوره چمپیونز لیگ با میلان و رئال مادرید، ناپولی را در مسیری جدید به راه انداخته و تا حد زیادی این نگرانیها را کاهش داده است.
ناپولی با هدایت کارلو آنچلوتی تیم بسیار قدرتمندی نشان داده و عملکرد بسیار خوبی تا به اینجا داشته است. آبی آسمانی پوشان ۵ پیروزی و ۱ شکست کسب کرده اند و با ۱۵ امتیاز، نزدیکترین تعقیب کننده یووه هستند و نشان داده اند که مثل سالهای پیش میتوانند قهرمانی یووه را با تهدید جدی روبرو کنند.
تیمی که ساری از ناپولی ساخته بود فوتبالی خاص بازی میکرد، فوتبالی که گاهی شبیه تیکی تاکای بارسلونای پپ گواردیولا میشد. کارلتو اما از همان ابتدای ورودش به ناپل پروسه تغییر سبک بازی تیم جدیدش را شروع کرد. مهمترین تغییر در سیستم تیم بود. تیم ساری همیشه ۳-۳-۴ بازی میکرد، اما تیم آنچلوتی با اینکه فصل را با همین چینش شروع کرد، سیستم خودش را بر مبنای رقبا تغییر میدهد و بیشتر به ۲-۴-۴ گرایش پیدا کرده است.
در ناپولیِ کارلتو نقش آراکادیوژ میلیک بسیار پررنگتر از قبل شده. او میلیک را به دریس مرتنز ترجیح میدهد چون از مهاجم مرکزیاش بازی فیزیکیتری میخواهد. میلیک در ترکیب اصلی ناپولی کنار لورنزو اینسینیه به زمین میرود و مرتنز بدل به ذخیره و جانشین اینسینیه شده، چراکه در نظر آنچلوتی این دو بازیکن خیلی شبیه به هم هستند.
تفاوت دیگر بین ناپولی ساری و ناپولی آنچلوتی تغییر پست و نقش مارک همسیک است. کهنهسوار اهل اسلواکی پارتنوپی در دوران ساری معمولا روی دست چپ جورجینیو به عنوان یکی از سه هافبک میانی بازی میکرد. اما بعد از همراه شدن جورجینیو با ساری به سوی استمفورد بریج، همسیک حالا نقش بازیساز اصلی تیمش را به عهده گرفته و در پستی مرکزیتر بازی میکند. این تغییر البته هنوز نتیجه موفقیتآمیز زیادی به بار نیاورده، اما با توجه به اعتقاد آنچلوتی به ایدههایش و تجربه ساختن یکی از بهترین هافبکهای بازیساز تاریخ فوتبال ایتالیا از آندرهآ پیرلو در دوران همکاریشان در میلان، انتظار میرود همسیک به بازی در این نقش ادامه دهد.
فرم ناپولی در این فصل، با توجه به مشکلاتی که همیشه تغییر مربی برای یک تیم پدید میآورد، قابل قبول بوده. شاگردان کارلتو مقابل سمپدوریا شکستی سنگین خوردند و در تورین در حالیکه در همان ابتدای بازی از یوونتوس پیش افتادند در نهایت با درخشش کریستیانو رونالدو ۱-۳ مغلوب شدند. اما پیروزی مقابل لاتزیو و بازگشت بزرگ برابر میلان باعث شده که ناپولی در رده دوم جدول قرار بگیرد و مثل دو فصل اخیر جدیترین رقیب بیانکونری برای فتح اسکودتو به شمار بیاید.
با وجود تمام این تغییرات اما نقطه قوت ناپولی همچنان خط حمله این تیم است. آمار گلزنی تیم کارلتو دست کمی از تیم ساری ندارد. آنچلوتی البته نظام دفاعی ناپولی را هم مستحکمتر کرده و از آنها تیمی ساخته که برعکس تیم ساری قادر به اجرای فوتبال واکنشگرا و تطبیق خودشان با شرایط حریفان هم هستند.
ارسال نظر