.svg)
وقتی دعا می‌کنید از پروردگار چه می‌خواهید؟
پارسینه: عبادات باید با نیت تقرب به خدا به جا آورده شود و دعا که از برترین عبادتهاست تنها با همین نیت باید انجام گیرد. همچون اولیای خاص الهی که تسلیم محض اوامر او هستند و از آن جهت دعا می‌کنند که اطاعت حق تعالی است و لذا دعایشان اجابت بشود یا نه، راضی هستند.
عبادات باید با نیت تقرب به خدا به جا آورده شود و دعا که از برترین عبادتهاست تنها با همین نیت باید انجام گیرد. همچون اولیای خاص الهی که تسلیم محض اوامر او هستند و از آن جهت دعا می‌کنند که اطاعت حق تعالی است و لذا دعایشان اجابت بشود یا نه، راضی هستند.
هر چند آنان از دعا جز تقرب، چیزی نمی‌خواهند، اما خود دعا دارای آثار و فوایدی است که هر دعاکننده‌ای از آن بهره‌مند خواهد شد، البته در صورتی که آداب و شرایط آن را رعایت کند. در این مقاله با توجه به روایات به برخی از مهمترین فواید دعا اشاره می‌کنیم: از شرایط دعا.
به دست آوردن معرفت لازم برای شناخت خود و خداست. اینکه انسان بداند فقیر محض است و در همه چیز محتاج خداست و خداوند بی نیاز از دیگران و برآورنده نیاز دیگران است و بداند که هیچ چیزی بدون اراده خداوند واقع نمی‌شود و هرچه را او اراده کند بی‌درنگ محقق می‌شود.
«انما امره اذا اراد شیئا ان یقول له کن فیکون» (یس/۸۲) با این معرفت انسان با تمام وجود و با اخلاص دعا خواهد کرد و همین باعث اجابت آن می‌شود. امام صادق (ع) در بیان آیه «فلیستجیبوا لی و لیؤمنوا بی» می‌فرمایند: «یعنی مردم بدانند که خداوند قادر است هر آنچه را بخواهند
به آنان عطا کند.» (بحارالانوار، ج. ۹۳، ص. ۳۲۳) و وقتی از آن حضرت درباره علت عدم استجابت دعا پرسیدند، فرمود: «چون شما کسی را می‌خوانید که او را نمی‌شناسید.» (بحار الانوار، ج. ۹۳، ص. ۳۶۸) امام صادق (ع) می‌فرمایند: «دعای چهار نفر اجابت نمی‌شود: یکی از آن‌ها کسی است
که در خانه بنشیند و از خدا روزی طلب کند (کافی، ج. ۲، ص. ۵۱۱) و حضرت علی (ع) می‌فرمایند: «دعا کننده بدون عمل مانند تیرانداز بدون کمان است که هیچ گاه دعای او به اجابت نمی‌رسد.» (نهج البلاغه، ص. ۵۳۴) کسی که واقعا می‌خواهد دعا کند باید حداکثر شرایط اجابت آن را رعایت کند.
یکی از آن شرایط کار همراه دعاست. خداوند روزی دهنده تمام مخلوقات است، اما با دعا می‌توان نعمت‌های بیشتر و بهتری به سوی خود جلب کرد. پیامبر (ص) می‌فرمایند: «رزق و روزی به عدد قطرات باران از آسمان بر زمین نازل می‌شود تا هر کس به اندازه خود دریافت کند.
لکن خداوند زیاده دهنده است پس از فضل خداوند نعمت‌های بیشتری درخواست کنید.» (علامه مجلسی، بحارالانوار، ج. ۹، ص. ۲۹۹) امام سجاد (ع) می‌فرمایند: «دعا و بلا با هم هستند تا روز قیامت و دعا بلا را دفع می‌کند حتی در حالی که نزول بلا قطعی شده باشد.» و حضرت علی (ع) می‌فرمایند:
«امواج بلا را با دعا دفع کنید.» (نهج البلاغه، ص. ۴۹۵، کلمات قصار ۱۴۶) انسان در همه امور محتاج خداوند است و برای برآورده شدن حاجت نباید متکی به وسایل و وسایط عادی و ظاهری باشد. هر چه هست از خداست، هر چند خداوند نعمت‌های خود را با واسطه به بندگان می‌رساند. در حدیث قدسی آمده است: خداوند به موسی (ع) فرمود:
هر چه را که احتیاج داری از من بخواه حتی علف گوسفند و نمک طعامت را. (وسایل الشیعه، ج. ۷، ص. ۳۲)، اما بهتر است وقتی بنده محتاج در مقابل خداوندی بی نیاز می‌ایستد و از او درخواست می‌کند، نعمت‌های بزرگ و ارزشمند بخواهد چرا که برای خداوند، اعطای نعمت هیچ زحمتی ندارد و کوچک و بزرگ آن نزد خداوند مساوی است.
هر چند آنان از دعا جز تقرب، چیزی نمی‌خواهند، اما خود دعا دارای آثار و فوایدی است که هر دعاکننده‌ای از آن بهره‌مند خواهد شد، البته در صورتی که آداب و شرایط آن را رعایت کند. در این مقاله با توجه به روایات به برخی از مهمترین فواید دعا اشاره می‌کنیم: از شرایط دعا.
به دست آوردن معرفت لازم برای شناخت خود و خداست. اینکه انسان بداند فقیر محض است و در همه چیز محتاج خداست و خداوند بی نیاز از دیگران و برآورنده نیاز دیگران است و بداند که هیچ چیزی بدون اراده خداوند واقع نمی‌شود و هرچه را او اراده کند بی‌درنگ محقق می‌شود.
«انما امره اذا اراد شیئا ان یقول له کن فیکون» (یس/۸۲) با این معرفت انسان با تمام وجود و با اخلاص دعا خواهد کرد و همین باعث اجابت آن می‌شود. امام صادق (ع) در بیان آیه «فلیستجیبوا لی و لیؤمنوا بی» می‌فرمایند: «یعنی مردم بدانند که خداوند قادر است هر آنچه را بخواهند
به آنان عطا کند.» (بحارالانوار، ج. ۹۳، ص. ۳۲۳) و وقتی از آن حضرت درباره علت عدم استجابت دعا پرسیدند، فرمود: «چون شما کسی را می‌خوانید که او را نمی‌شناسید.» (بحار الانوار، ج. ۹۳، ص. ۳۶۸) امام صادق (ع) می‌فرمایند: «دعای چهار نفر اجابت نمی‌شود: یکی از آن‌ها کسی است
که در خانه بنشیند و از خدا روزی طلب کند (کافی، ج. ۲، ص. ۵۱۱) و حضرت علی (ع) می‌فرمایند: «دعا کننده بدون عمل مانند تیرانداز بدون کمان است که هیچ گاه دعای او به اجابت نمی‌رسد.» (نهج البلاغه، ص. ۵۳۴) کسی که واقعا می‌خواهد دعا کند باید حداکثر شرایط اجابت آن را رعایت کند.
یکی از آن شرایط کار همراه دعاست. خداوند روزی دهنده تمام مخلوقات است، اما با دعا می‌توان نعمت‌های بیشتر و بهتری به سوی خود جلب کرد. پیامبر (ص) می‌فرمایند: «رزق و روزی به عدد قطرات باران از آسمان بر زمین نازل می‌شود تا هر کس به اندازه خود دریافت کند.
لکن خداوند زیاده دهنده است پس از فضل خداوند نعمت‌های بیشتری درخواست کنید.» (علامه مجلسی، بحارالانوار، ج. ۹، ص. ۲۹۹) امام سجاد (ع) می‌فرمایند: «دعا و بلا با هم هستند تا روز قیامت و دعا بلا را دفع می‌کند حتی در حالی که نزول بلا قطعی شده باشد.» و حضرت علی (ع) می‌فرمایند:
«امواج بلا را با دعا دفع کنید.» (نهج البلاغه، ص. ۴۹۵، کلمات قصار ۱۴۶) انسان در همه امور محتاج خداوند است و برای برآورده شدن حاجت نباید متکی به وسایل و وسایط عادی و ظاهری باشد. هر چه هست از خداست، هر چند خداوند نعمت‌های خود را با واسطه به بندگان می‌رساند. در حدیث قدسی آمده است: خداوند به موسی (ع) فرمود:
هر چه را که احتیاج داری از من بخواه حتی علف گوسفند و نمک طعامت را. (وسایل الشیعه، ج. ۷، ص. ۳۲)، اما بهتر است وقتی بنده محتاج در مقابل خداوندی بی نیاز می‌ایستد و از او درخواست می‌کند، نعمت‌های بزرگ و ارزشمند بخواهد چرا که برای خداوند، اعطای نعمت هیچ زحمتی ندارد و کوچک و بزرگ آن نزد خداوند مساوی است.
منبع: ایران ناز
ارسال نظر