لطف ناخواسته کی‌روش به برانکو و پرسپولیس!

پرسپولیس بازیکنانش را از دست داد و ضربه بزرگی خورد. با این وجود با همه سختی‌ها توانسته است همچنان در اوج باشد. قرمز‌ها تنها ۱۳ بازیکن بزرگسال در لیست دارند، اما همچنان روند بازی این تیم به طوری است که آن‌ها توانسته اند موفق عمل کنند. چطور، اما این اتفاق رخ داده است؟ چرا برانکو می‌تواند تیمش را حتی با ۱۳ بازیکن پیش ببرد و با همه چالش‌ها، در کورس باشند و مثل بازی برابر الدحیل از شکست یک حماسه بسازند؟

این شاید بیش از هر چیز ریشه در سبک مربیگری برانکو دارد. او عادت دارد به بازی با تعداد بازیکنان کمتر. او تقریبا از دیرباز که سرمربی تیم ملی هم بود تقریبا دایره بازیکنانش به بیش از ۱۶ بازیکن نمی‌رسید. حتی کل دایره بازیکنانی که در تیم ملی دوره او بازی می‌کردند به ۱۴ بازیکن فیکس و ذخیره می‌رسید. امیر قلعه نویی بعد از برانکو وقتی هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت، در مصاحبه‌ای گفت: «کل بازیکنان تیم ملی در بازه‌ای ۵ ساله، ۲۰ تا ۲۵ نفر بوده اند. این تیم گل خانه‌ای عمل کرده است و دستم بسته است!»

بعد از آن در این سال‌های حضورش در پرسپولیس هم تقریبا همیشه شرایط کار برانکو به همین صورت بوده است. برانکو این تفاوت را با دیگر مربیان دارد. شاید دایره داشتن ۱۴ یا ۱۵ بازیکن ثابت برای مربیان دیگر به یک بحران بدل می‌شود، اما برانکو این تبحر را دارد که وقتی تیمش را با تعداد محدودی بازیکن در پازل تفکراتش می‌چیند، به بهترین شکل از داشته هایش بهره می‌گیرد!