آیا ارواح رفتگان هم دلتنگ و غصه دار میشوند ؟

رسم سر زدن به اموات و رفتن به سر مزار عزیزانِ از دست رفته خصوصا در پنجشنبه ها ، از دیر باز مرسوم بوده است. ارواح رفتگان ما نیاز به دعای خیر و فاتحه و خیرات دارند و دلتنگ میشوند اما برخی اوقات برخی از ارواح مرده ها از خبرهایی که موجب ناراحتی و دلتنگیشان میشود بدور و بیخبر میمانند.بعد از مرگ، جسم انسان از بين مي‌رود و روح باقي مي‌ماند.اصل وجود انسان همان روح است و احساسات انساني از جمله عشق، دلتنگي و غيره همه حالات روحي است که توسط بعد مادي انسان به منصه ظهور مي‌رسد و بعد از مرگ، جسم انسان از بين مي‌رود و روح باقي مي‌ماند، پس بديهي است که احساساتي از جمله «دلتنگي» نيز باقي خواهند ماند.



پس از مرگ و جدايي روح از شديدترين متعلقش که همان بدن است، شناخت‌ها و علايق و ارتباطات هم چنان باقي مي‌ماند، البته با اين تفاوت که پس از مرگ، اراده و اختيار از آدمي سلب مي‌گردد؛ مردگان، صداي ما را (باذن الله) مي‌شنوند، حتي حرف نيز مي‌زنند، منتهي چون آنها ديگر ابزار مادي زبان را ندارند و ما نيز تا در دنيا هستيم، از راه اعضاي بدن صداها را مي‌شنويم و درک مي‌کنيم، حرف يا پاسخ آنها را نمي‌شنويم. چنان چه در اخبار وارده و احاديث تصريح شده که شخص رسول الله (ص)، با مردگان حرف مي‌زدند.



در روايات نيز به تداوم اين ارتباطات، به ويژه با خانواده که علايق بيشتري با آنها ايجاد شده، بيانات صريحي وجود دارد:



امام صادق(ع) مي‌فرمايد: «اذا کانَ يومَ الجُمعةِ و يوما العِيدَينِ امَرَ اللهُ رضوان خازن الجنان ان ينادي في ارواح المؤمنين و هم عرصات الجنان: انّ اللهَ قَد اذنَ لَکم الجُمعةَ بالزيارةِ الي اهاليکُم و احبائکم مِن اهلِ الدُنيا»؛ روز جمعه و عيد فطر و قربان که مي‌شود، خداوند به رضوان نگهبان و مأمور بهشت دستور مي‌دهد که در ميدان بهشت برزخي به ارواح مؤمنان اعلام نمايد که خداوند به شما اجازه داد که جمعه را به زيارت خانواده و دوستان که در دنيا هستند برود.



بعد خداوند به رضوان دستور مي‌دهد براي هر فردي شتري از شترهاي بهشتي آماده کنند در حالي که اين شتر از زبرجد سبز پوشيده شده و نيز به پارچه‌هاي بهشتي تزئين شده، بعد خداوند دستور مي‌دهد اهل آسمان‌ها از آنها استقبال کنند. در چنين فضايي فرشتگان هر آسماني از آنها استقبال مي‌کنند، بعد از آن ارواح از آسمان با استقبال پايين مي‌آيند در وادي السلام پشت کوفه فرود مي‌آيند.



از دلايل ديدن و يا مخفي ماندن برخي از احوال اين است که براي مؤمن پس از مرگ عذابي وجود ندارد و حزن و اندوه خودش نوعي عذاب است، لذا اخباري که موجب اندوه وي گردد، بر او پوشيده مي‌ماند. مضافاً بر اين که اين روايت دلالت دارد که اراده و اختيار دنيوي از او سلب شده است که نمي‌تواند همه‌ي واقعيات را ديده و درک نمايد.



هم چنين از امام صادق (ع) نقل شده که: «هيچ مؤمن و کافري نيست که در هنگام ظهر نزد خانواده‌ي خويش حاضر نگردد. وقتي مؤمن خانواده‌اش را در حال انجام اعمال صالح مي‌بيند، خداوند را حمد گويد و وقتي کافر خانواده‌ي خويش را در حال انجام اعمال صالح ببيند، بر آنان غبطه مي‌خورد.»



در روايت ديگري بيان شده که: «اسحاق بن عمّار سؤال کرد: آيا شخصي که از دنيا رفته با خانواده‌ي خويش ديدار مي‌نمايد يا خير؟ امام فرمودند: آري. پرسيد: هر چند گاه؟ فرمود: بنا به منزلتي که نزد خدا دارد. هر هفته، هر ماه يا هر سال…»



در برخي روايات وارد شده که ارواح به ديدن بازماندگان مي‌آيند (به ويژه والدين به ديدار فرزندان و بالعکس) و به آنان التماس مي‌کنند که چيزي براي ما بفرستيد، ولو به کمي يک جرعه آب يا يک پاره استخوان. پس، ارتباط ارواح با متعلقين تا وقتي در دنيا باقي هستند، برقرار خواهد ماند. منتهي چنان چه بيان شد، به کميّت، کيفيت و چگونگي معين شده از سوي خداوند متعال.

 

منبع: ایران ناز