.svg)
چرا آخرین نبرد در «ادلب» سوریه می‌تواند مرگبارترین نبرد باشد؟
پارسینه: ادلب آخرین پایگاه در اختیار شورشیان و تروریست‌ها است و در صورتی که راه حلی مسالمت آمیز برای واگذاری آن پیدا نشود، باید منتظر نبردی خونین خواهد بود.
به گزارش «پارسینه» به نقل از سی ان ان، دولت سوریه در یکی دو سال اخیر توانسته است کنترل بیشتر بخش‌های کشور را پس بگیرد: شهر حمص، حلب، حومه دمشق، و به تازگی محل آغاز اعتراضات، یعنی درعا.
اما یک منطقه به عنوان پایگاهی برای حمایت از شورشیان باقی مانده است: استان ادلب در شمال غرب.
دولت اکنون با حمایت روسیه و ایران برای بازپسگیری این استان آماده می‌شود که نزدیک به ۷۰ هزار شورشی و ۳ میلیون غیرنظامی که دوبرابر جمعیت قبل از جنگ است، در آن حضور دارند.
تا زمانی که توافق‌های مسالمت آمیز بر حمله نظامی پیشی نگیرند، همانطور که استفان دی میستورا، نماینده سازمان ملل متحد در امور سوریه، روز پنجشنبه خاطر نشان کرد، ادلب یک «توفان تمام عیار» خواهد بود.
نیمی از جمعیتی که در ادلب گرفتار شده اند، آوارگان دیگر بخش‌های سوریه اند. در صورتی که نبردی بر سر ادلب رخ دهد، آخرین و خونین‌ترین واقعه از درگیری‌های هولناکی خواهد بود که تا کنون بیشتر سوریه را ویران کرده و نزدیک به ۴۰۰ هزار نفر را به کام مرگ کشانده است.
زبان تند روسیه
کرملین درباره نابودی تروریست‌ها در ادلب و همچنین تحریک‌هایی که توسط غرب برنامه ریزی شده با زبانی تند سخن می‌گوید. سرگئی لاوروف، وزیر خارجه، ادلب را به عنوان «آخرین مامن مهم تروریست ها» توصیف کرده که غیرنظامیان را گروگان گرفته و گروه‌هایی را که بخواهند مذاکره کنند ساکت می‌کنند.
او روز چهارشنبه با بیان اینکه ادلب یک «ورم چرکین» است، اظهار داشت «از هر نقطه نظری، این منبع باید محو شود».
مقامات روس همچنین مدعی شدند که شورشیان با اجازه ضمنی غربی‌ها برای صحنه سازی یک حمله شیمیایی در ادلب و مقصر جلوه دادن دولت سوریه تلاش می‌کنند. وزیر خارجه سوریه از این هم فراتر رفته و می‌گوید افراد موسوم به «کلاه سفیدها» ۴۴ کودک را برای این حمله ساختگی ربوده اند. یک فعال معارضان به سی ان ان گفته است که شورشیان نه تاسیسات ذخیره سلاح‌های شیمیایی را دارند و نه کارشناسان استفاده از آن را.
لاوروف می‌گوید «آمریکایی‌ها تلاش می‌کنند تنش‌ها درباره ادلب را توی بوق و کرنا کنند» و روسیه روشن و محکم به شریکان غربیش هشدار داده است که «با آتش بازی نکنند». این که وزارت دفاع روسیه یک رزمایش دریایی بزرگ در نزدیکی ساحل سوریه را روز شنبه آغاز کرده، بی جهت نیست. آنتونی آنتونوف، سفیر روسیه در ایالات متحده، گفت: مسکو نگران نشانه‌هایی از آماده شدن آمریکا جهت یک حمله تازه به سوریه است.
ترکیه هم حرف‌هایی دارد...
تردیدی نیست که ادلب زیر سلطه گروه‌های بنیادگرا، همچون شاخه سابق القاعده، جبهه النصره (که به هیئت التحریر الشام تغییر نام داده) قرار دارد. آن‌ها از سازمان دهی و تعهد ایدئولوژیکی بالایی برخوردارند و از سرزمینی که به خوبی می‌شناسند دفاع می‌کنند. دی میستورا روز پنج شنبه گفت: نزدیک به ۱۰ هزار مسلح وفادار به القاعده یا جبهه النصره در ادلب حضور دارند.
حمله برای گرفتن تمام یا بخش بزرگی از ادلب حتی بیش از نبرد ویرانگر حلب هزینه خواهد داشت. این یورش همچنین می‌تواند رابطه روسیه با ترکیه را که به عنوان بخشی از توافق «مناطق کاهش تنش» در ادلب نیرو مستقر کرده است، به خطر انداخته یا نابود کند.
رابطه مسکو- آنکارا برای آینده ادلب و در واقع تمام شمال سوریه، حیاتی است. طی یک ماه گذشته تقریبا هر روز دولت‌های دو کشور با هم تماس داشته اند. به گزارش آناتولی، مولود چاوش اوغلو، وزیر خارجه ترکیه، روز ۱۴ اوت و پس از دیدار با لاوروف اعلام کرد که ترکیه اجازه نمی‌دهد به بهای ریشه کن کردن گروه‌های تروریستی، «قتل عام» غیرنظامیان رخ دهد.
رئیس جمهور رجب طیب اردوغان گفته است ترکیه با همکاری روسیه و ایران تلاش می‌کند تا از رخ دادن «فاجعه‌ای مانند حلب» در ادلب جلوگیری کند. در حالی که ارتش ترکیه ده‌ها پاسگاهش در ادلب را تقویت کرده است، اردوغان با طعنه می‌گوید: «ما ملتی هستیم که در میدان پیروز می‌شویم، نه روی میز».
ترکیه تلاش می‌کند شاخه‌های بنیادگرای حاضر در ادلب، همچون تحریر الشام، را ترغیب کند که انحلال خود را اعلام کنند تا به این ترتیب موضوع تروریست‌ها «محو» شود. نه تنها تا کنون هیچ کس با این پیشنهاد موافقت نکرده است بلکه یک فعال هم اشاره کرده که گروه‌های مسلح گزینه‌ای سخت را پیشنهاد کرده اند: «ادغام یا مرگ».
الکسی خلبنیکوف، کارشناس مسائل خاورمیانه شورای امور بین الملل روسیه، به سی ان ان می‌گوید: «بسیار بعید است که ارتش سوریه و ترکیه وارد درگیری مستقیم شوند. چنین اتفاقی اگر بیافتد، آنکارا را به آغوش ایالات متحده هول خواهد داد که بر خلاف منافع مسکو است».
روابط مسکو و آنکارا که پس از بحران ۲۰۱۵ که به خاطر سرنگون کردن یک جت روسی توسط ترکیه بر فراز مرز‌های سوریه به وخامت گراییده بود، با زحمت بازسازی شده است.
مسکو همچنان بلندپروازی جدا کردن ترکیه از ناتو را دنبال می‌کند و به این کشور سامانه راداری اس ۴۰۰ را فروخته که بیش از همه باعث ناخشنودی واشنگتن شده است.
پس از درگیری
چنان چه روسیه می‌خواهد به سوریه «پس از درگیری» برسد، مجبور است به نوعی هم ایران و هم ترکیه را با خود نگه دارد.
بازگشت آوارگان که نزدیک به ۳ میلیون نفر از آن‌ها هنوز در ترکیه زندگی می‌کنند برای این امر حیاتی است.
حمله به ادلب احتمالا صد‌ها هزار نفر را روانه مرز ترکیه خواهد کرد. مقامات سازمان ملل متحد پیش بینی می‌کنند تا ۸۰۰ هزار نفر برای فرار از ادلب تلاش می‌کنند.
خلبنیکوف می‌گوید: «روسیه اخیرا اعلام کرده است که اولویت اصلیش بازگشت آوارگان است- نه برعکس آن. مسکو به دنبال راه حل ظریفی است که منافع و نگرانی تمام طرف‌ها را در بر بگیرد».
بنابراین روسیه ممکن است همانطور که دی میستورا پیشنهاد کرده، برای جدا کردن غیرنظامیان از شبه نظامیان «گذرگاه های» انسان دوستانه‌ای ایجاد کند. این که شمار زیادی از افراد بخواهند از ادلب به مناطق زیر کنترل دولت وارد شوند هم مسئله دیگری است؛ و در نهایت این افراد کجا خواهند رفت؟ ۱.۴ میلیون نفر از آن‌ها همین حالا هم آواره هستند. دی میستورا می‌پرسد: «ادلب دیگری وجود ندارد. آن‌ها کجا می‌توانند بروند؟»
جنگ فرسایشی
به این دلایل، مسکو ممکن است یک عملیات محدودتر را ترجیح بدهد که حاشیه کم اهمیت‌تر ادلب را شامل شود و از جنوب که نیرو‌های ترکیه حضور ندارند و وضعیت پیچیده نیست، شروع کنند.
البته دولت سوریه برای یک برخورد جسورانه‌تر را وعده داده و ولید المعلم، وزیر خارجه، پس از دیدار با لاوروف تاکید کرد که ارتش کار را در ادلب تمام خواهد کرد. هرچند، موفقیت در این امر نیازمند پشتیبانی هوایی فشرده روسیه است.
یک فعال مخالف دولت در ادلب می‌گوید دولت نیروهایش را در جنوب ادلب (شمال استان حما) جمع کرده است تا مواضع نظامی کنونیش را تقویت کند، به جای این که دست به یک حمله فوری بزند.
امتناع آمریکا از مداخله
اکنون که پایان درگیری‌های سوریه نزدیک است، غرب کجاست؟ با وجود کارت‌های بازی اندک، جایی نزدیک به تسلیم.
وزارت خارجه ایالات متحده می‌گوید دولت ترامپ نگرانیش درباره تهاجم به ادلب را اظهار کرده است، هرچند در هدف ریشه کن کردن گروه‌هایی همچون جبهه النصره اشتراک نظر دارد.
تا زمانی که اسد در قدرت باشد هیچ همکاری واقعی‌ای میان آمریکا و روسیه برای بازسازیا سوریه صورت نخواهد گرفت؛ التزام چندانی هم به باقی مانده معارضین میانه روی سوری وجود ندارد. ایالات متحده درباره حمایت از «نیرو‌های دموکراتیک سوریه» که با هدایت کرد‌ها آخرین مناطق خارج از کنترل دولت را در اختیار دارند هم پیام‌های ضد و نقیضی فرستاده است.
حمله به ادلب هرطور که شکل بگیرد، یادآوری خواهد کرد که روسیه بازیگر مسلط در سوریه است و اکنون روابط نزدیک تری با ترکیه نسبت به متحدان این کشور در ناتو دارد؛ و اگر الگوی حملات قبلی تکرار شود، نگرانی برای میلیون‌ها غیرنظامی پنهان شده در خرابه‌های ادلب، ناکافی خواهد بود.
قدرت جنگاور اسلام این استان مهم سوریه را نیز از دست اشرار و اشقیای تکفیری آزاد خواهد ساخت به فضل خدا
باعث و بانی این خرابی کیه !!!!!!!
همانگونه که مزدوران اسد در حلب دست به جنایت و تجاوز زدند و حلب را با ویرانی اش تصرف کردند در ادلب هم میخواهند همین کار را بکنند شما سال 2011 را در نظر بگیرید که نه ارتش آزاد نه داعش و نه جبهه النصره وجود داشت مردم فقط تظاهرات مسالمت آمیز برگزار کردند ولی توسط رژیم اسد سرکوب شدند
آقای سبحان این دیگر چه اسلامی است که به دیکتاتور سوریه اجازه میدهد هر جنایتی را مرتکب شود و در ضمن اگر کمکهای خارجی به بشار اسد نبود از خیلی وقت پیش سرنگون میشد و به دست عدالت سپرده میشد