نحوه برخورد با کودک لجباز و ناسازگار بر اساس رده سنی

دنیایی بی نقص، باید هر زمان که از فرزندانمان می‌خواهیم اتاق شان را تمیز کنند یا مثلا کلم بروکلی بخورند، مشتاقانه قبول کنند. اما در دنیای واقعی والدین، به جای این که جواب خواسته هایمان با یک "باشه" به شادی منجر شود، بیشتر با "نه امکان ندارد" مواجه می‌شود! در این مطلب چند راهنمایی کاربردی بر اساس سن بچه ها، برای نحوه برخورد با کودک لجباز و ناسازگار بیان می‌کنیم.
دلایل لجبازی و ناسازگاری کودکان:

دلایل سرکشی بچه‌ها متفاوت است. آلن کازدین پزشک و مدیر مرکز والدین در دانشگاه یل می‌گوید اگرچه مطمئنا سطح رشد و خلق و خوی شخصی کودکان از عوامل موثر در ناسازگاری آن‌ها می‌باشد، اما والدین نیز نقش مهمی در نحوه برخورد با کودک لجباز و ناسازگار ایفا می‌کنند.



کازدین می‌گوید در قشر مختلفی از والدین که او دیده است، مولفه‌های ژنتیکی و خاصی در رابطه با این مسئله وجود دارد. همچنین مهم است که در جلساتی که به درخواست والدین و برای پاسخ به پرسش‌های آن‌ها برپا می‌شود به اینکه بیشتر چه سوالاتی پرسیده می‌شود و دلیل این سوالات چیست توجه زیادی داشته باشیم.



دکتر دبورا گیلبو، پزشک شهر پیتزبورگ می‌گوید انتخاب، حق اظهار نظر و خود مختاری از خواسته‌های اساسی انسان است که به بزرگسالان محدود نمی‌شود. حتی ناراحتی‌های مربوط به یک مشکل در مدرسه یا دعوا با یک دوست می‌تواند به صورت مخالفت با خواسته‌های والدین در خانه باز نمود پیدا کند. گیلبو می‌گوید ما دلایل زیادی برای "نه" گفتن به خیلی چیز‌ها داریم. این‌ها نقص شخصیت فرزندان مان نیستند، بلکه به عنوان والدین این بخشی از وظیفه ما است که به فرزندان مان یاد دهیم با احترام رفتار کنند.


نحوه برخورد با کودک لجباز و ناسازگار بر اساس رده سنی

بچه‌های ۲ تا ۴ سال

موقعیت نه گفتن: مرتب کردن اسباب بازی‌ها بعد از بازی کردن

معمولا بچه‌های کوچک، در بیرون ریختن اسباب بازی هایشان در کسری از ثانیه بسیار ماهر هستند. اما نسبت به جمع کردن آن‌ها خیلی تنبلی میکنند، اغلب در مقابل این خواسته، آن‌ها مقاومت و اوقات تلخی می‌کنند.



راه حل: طبق توصیه مری پاپین، زمان جمع کردن وسایل را به بازی تبدیل کنید. کازدین و گیلبو به والدین توصیه می‌کنند که همراه با بچه‌ها کار تمیز کردن را انجام دهند و آن‌ها را به چالش‌هایی جالب، تشویق کنند. یک تایمر را برای یک یا دو دقیقه تنظیم کنید و با هم مسابقه دهید که ببینید در این زمان، چه تعداد عروسک را قبل از این که زمان تمام شود جمع می‌کنید. هر بار بچه‌ها را به جمع کردن دو تا سه اسباب بازی تشویق کنید. این روال را برای روز‌های بعد ادامه دهید. کازدین می‌گوید "این کار شکل دهی نامیده می‌شود، خیلی زود زمانی می‌رسد که شما در جای خود می‌ایستید و فرزندتان خودش همه چیز را مرتب می‌کند".



بچه‌های ۵ تا ۸ ساله

موقعیت نه گفتن: امتحان کردن غذا‌های جدید و سالم

والدین می‌خواهند فرزندشان رژیم غذایی سالمی داشته باشند، اما در واقع کودکان مجبور هستند غذایی که برایشان آماده می‌کنیم را بخورند. وقتی که کودکتان از خوردن شام خوشمزه‌ای که برایش درست کرده اید امتناع می‌کند این کار باعث ناراحت شدن شما می‌شود.



راه حل: ممکن است بچه‌ها در مقابل امتحان کردن چیز‌های جدید، مقاومت کنند پس مقدار غذا‌هایی که با آن‌ها آشنا نیستند را کم کنید. گیلبو می‌گوید دفعه‌ی بعدی که می‌خواهید فرزندتان پروتئین جدیدی مثل ماهی جدید یا مرغ را امتحان کند، مطمئن شوید که واقعا با آن‌ها مشکلی نداشته باشد.



کازدین می‌گوید "قوانین روشنی را در هر لحظه تنظیم کنید و این فرصت را به آن‌ها بدهید بعد از غذا‌هایی که دوست دارند غذا‌های جدیدی را امتحان کنند"



به بچه‌ها حق انتخاب بین دو نوع سبزیجات را بدهید مسلما این روش کارآمد است. درک حق انتخاب واقعا ضروری است. وقتی از آن‌ها می‌خواهید کاری را انجام دهند، اگر می‌توانید به او حق انتخاب دهید، چون این کار، می‌تواند واقعا مفید باشد.



بچه‌های ۹ تا ۱۲ ساله

موقعیت نه گفتن: حل تکالیف یا تمرین ساز‌های موسیقی شان

کازدین این موقعیت خاص را "جهنم والدین" نامیده است. زمانی که بچه‌ها در مقابل حل تکالیف شان یا تمرین موسیقی شان مقاومت می‌کنند، والدین نه تنها کلافه و عصبی می‌شوند بلکه از طرف معلم فرزندشان نیز تحت فشار قرار می‌گیرند.



راه حل: کازدین می‌گوید راه حل نرمال این است که به آن‌ها بگوییم "بشین و کارت رو انجام بده و تا دیروقت نباید تلویزیون ببینی"، اما این کار با شکست مواجه می‌شود و کودک از حل تکالیف خوشش نمی‌آید و خیلی به آن اهمیت نمی‌دهد. به جای اینکار، زمانی که شروع به کار و تمرین می‌کند، کنار او بنشینید. بعد از چند دقیقه، به مدت کمی از اتاق بیرون بروید و دوباره به اتاق برگردید. زمانی که کودک می‌بیند شما مشغول هستید علاقمند می‌شود که به تنهایی به کارش ادامه دهد.



گیلبو می‌گوید که بچه‌های این سنینی، معمولا درباره‌ی تکالیف شان می‌گویند "نمی توانم این را انجام دهم" یا "خیلی سخت است". از بچه‌ها بخواهید تا مشکلی که وجود دارد را روی کاغذ نشان دهند. می‌توانید بگویید "یک کم از چیزی که سر کلاس یاد گرفتی را به من یاد بده".




"نه" گفتن در سن ۱۳ تا ۱۵ سالگی معمولا به صورت غیرکلامی است



بچه‌های ۱۳ تا ۱۵ ساله

موقعیت نه گفتن: با احترام با دیگران صحبت کردن

گیلبو می‌گوید "نه" گفتن در این سن معمولا به صورت غیرکلامی است، که با چشم چرخاندن و فوت کردن نفس (اوف گفتن) همراه است.



راه حل: بگذارید بچه‌ها بدانند که این نوع رفتار‌ها به معنی حس تحقیر و رنج تعبیر می‌شود. گیلبو می‌گوید بگذارید بچه‌ها درباره‌ی پیامی که می‌خواهند بفرستند، با شما صحبت کنند. به آن‌ها بگویید "وقتی جلوی من اوف می‌گویی، من می‌شنوم. منظورت همین است دیگر؟ درست است که با یک بزرگتر اینطور صحبت کنی؟ اگر کسی این طوری با تو صحبت کند، چه حسی پیدا می‌کنی؟ "



همچنین می‌گوید داشتن حد و حدودی مشخص برای این که چگونه صحبت کنید و با دیگران تعامل داشته باشید، برای بچه‌های این سنینی بسیار مهم است. زیرا ما می‌خواهیم آن‌ها حد و حدودی مشخص داشته باشند برای این که بدانند دوستان شان چه طور باید با آن‌ها صحبت کنند.



بچه‌های ۱۶ تا ۱۸ ساله

موقعیت نه گفتن: نظارت بر محل و فعالیت‌های بیرون از خانه

کازدین می‌گوید، سنین جوانی، دوره‌ی پیچیده‌ای برای والدین و فرزندان است. بچه‌های بزرگتر درگیر رفتار‌های پرخطر می‌شوند و اغلب به دور از چشم والدین شان، آن‌ها را انجام می‌دهند. آن‌ها میل شدید به استقلال بیشتر دارند و ممکن است در برابر کار‌های روزمره و فعالیت‌های خانوادگی مقاومت کنند.



راه حل: بچه‌های بزرگتر برای بالغ شدن آماده می‌شوند؛ بنابراین گفتگو با آن‌ها به همین ترتیب باید بیشتر شبیه بزرگسالان باشد و به آن‌ها باید برای گفتگو اجازه داد. کازدین می‌گوید در فضای آرامی بنشینید و سعی کنید مذاکره کنید. توافق برای یک کودک زیاد سخت نیست، اما اغلب برای پدر و مادر بسیار دشوار است.



کازدین از والدین می‌خواهد جلوی بحث‌های بی اهمیت را بگیرند و اجازه دهند مسائل به سمتی پیش بروند که همکاری بیشتری به دست بیاورند. او می‌گوید "گیر دادن به چیز‌هایی که احتمالا تا ۱۰ سال آینده دیگر وجود نخواهند داشت را رها کنید". به عنوان مثال لطفا گیر دادن به مو‌های غیرعادی یا شلوار جین پاره پاره شان را بی خیال شوید!



والدین فکر می‌کنند که اتفاقاتی که پشت هم رخ دهد منجر به اتفاقی بد می‌شود، فکر می‌کنند "نمی توانم بگذارم این اتفاق بیافتد، اگر بگذارم، باز هم تکرار می‌شود" در صورتی که برعکس است. هرچه بیشتر بی خیال باشید، در حل مشکلاتی که راه حلی برای برطرف کردن آن ندارید، موفق‌تر می‌شوید.



منبع: sorsore.com