خواب خوش مسئولان را آشفته نکنیم

این روزها هر صبح که از خواب بیدار می‌شوی اگر دیدی قیمت اجناس و مایحتاج ضروری زندگی تغییری نکرده جای تعجب دارد. حالا از گرانی لحظه به لحظه قیمت سکه و طلا و ارز و اجاره خانه و قیمت مسکن و... بگذریم. نمی‌خواهم در این چند خط سیاه نمایی کنم یا از ناامیدی حرف بزنم اما شاید باید واقعیت‌ها را به‌گونه‌ای دیگر دید.
نمی دانم شاید تبعات این گرانی‌های بی‌قاعده و اساس برای برخی مسئولان و ثروتمندان چندان مهم نباشد اما برای ما که روزنامه نگار هستیم و بخصوص در صفحه حوادث از نزدیک با مشکلات مردم در ارتباطیم اثرات ویرانگرش قابل لمس‌تر است.
روزی نیست که حداقل 10نفر با دفتر روزنامه تماس نگیرند و از مشکلات زندگی و مشکلات مالی و گرفتاری هایشان نگویند یکی بچه‌اش مریض است و پول درمانش را ندارد یکی بیکار شده و شرمنده زن و بچه‌اش است دیگری صاحبخانه کرایه‌اش را سه برابر کرده و در آستانه بی‌خانمانی است. یکی می‌گوید مرگ و زندگی فرزندش به خرید یک داروی خارجی بند است و با افزایش بی‌رویه قیمت دلار زندگیشان دستخوش تحولی مرگبار شده است.
مادری یکه و تنها مسئولیت زندگی تنها پسرش را بر عهده داشته و مجبور شده به خاطر افزایش کرایه خانه گوشی تلفن همراه و دوچرخه پسرش را بفروشد تا اجاره خانه را بدهد و صاحبخانه وسایلش را به کوچه نریزد غافل از آنکه با این کار چنان بر اعصاب و روان این پسر نوجوان که سرشار از غرور است فشار آمده که دست به خودکشی می‌زند.
پدری به‌خاطر ورشکستگی کارخانه‌ای که در آن کارگری می‌کرده بیکار شده و خرج و مخارج کمرشکن زندگی تحملش را بریده و حالا باید جوابگوی زن و بچه و صاحبخانه و طلبکار باشد او نیز در آستانه خودکشی قرار دارد.
این‌ها فقط گوشه‌ای از مشکلات مردم است. همه آنها ملتمسانه چشم امیدشان به روزنامه است تا شاید با انتشار داستان پرغصه زندگیشان دست خداوند از آستین انسان‌های نیکوکار بیرون بیاید و معجزه‌ای در زندگیشان رخ دهد. اما جالب‌تر از همه این است که در تمام این موارد پس از انتشار سرگذشت این افراد باز هم همین مردم عادی به کمک همنوعان خود می‌آیند و با حمایت‌هایشان سعی دارند گرهی از مشکلات دیگری باز کنند.
در این مدت با انتشار سرگذشت چند نفر از این افراد شاهد بودیم که با کمک‌های انساندوستانه همین مردم نیکوکار گره از مشکلات برخی باز شده است اما تعجب آور این است همان‌ها که با بی‌تدبیری و بی‌مسئولیتی عامل بروز بسیاری از این مشکلات برای مردم شده‌اند باز هم از کنار این همه گرفتاری بی‌تفاوت عبور می‌کنند و دریغ از حتی یک تماس از سوی نهاد یا مقام مسئول که در برابر این همه مشکلات مردم واکنشی از خود نشان دهند، دستی به یاری دردمندی دراز کنند یا حتی دریغ از یک ابراز همدردی.
البته شک دارم که این آقایان بخواهند با خواندن این داستان‌های سراسر درد و رنج خواب خوششان را آشفته کنند.