.svg)
دخترم بدون ما به مدرسه نمی‌رود، نمی‌دانم چه کنم؟
پارسینه: دخترم کلاس اول است و به هیچ عنوان بدون ما به مدرسه نمی‌رود. نمی‌دانم چه کنم؟
سوال کاربر: دخترم هفت ساله و کلاس اول دبستان است و بدون ما از رفتن به مدرسه امتناع می‌کند
والدین محترم، اگر به یاد داشته باشید دو یا سه دهه قبل، درصد بیشتری از کودکان در روز‌های اول مهر برای مدرسه رفتن و اولین تجربه جدایی رسمی از والدین مقاومت می‌کردند، ولی با تغییر و تحولاتی که در نظام آموزشی داشته ایم مانند پیش بینی دوره غیر رسمی پیش دبستانی ۱ و ۲ برای کودکان قبل از آموزش رسمی یا رفتن برخی کودکان به مهدکودک یا جشن آغازین برای کلاس اولی‌ها یک روز قبل از شروع سال تحصیلی که فضای شاد و تجربه خوشایندی در ذهن کودکان ثبت می‌شود، تا حد زیادی اضطراب جدایی کودکان کاهش یافته است و تقریبا بیشتر کودکان امروزی جدایی از مادر را قبل ازشروع سن مدرسه تجربه می‌کنند.
با این حال هنوز کودکانی هستند که برای مدرسه رفتن مقاومت می‌کنند و باعث نگرانی خانواده شان می‌شوند و این اضطراب در برخی کودکان به حدی جدی و بالاست که ممکن است به صورت بیماری روانی نمود پیدا کند. از اولین جدایی کودک از والدین به عنوان یک تولد دیگر یاد می‌شود و این تولد خطیر باید توسط اولیای مدرسه و والدین به خوبی مدیریت و جدی گرفته شود. فراموش نکنیم ریشه این اختلال اضطراب جدایی به سبک تربیتی والدین بستگی دارد. این والدین هستند که باخدمات و حمایت‌های افراطی و میدان ندادن به کودک در مرحله کودکی، یک وابستگی را که گاهی دوطرفه است (کودک به مادر - مادر به کودک) شکل می‌دهند و این تعارض در آغاز مهر که کودک قرار است وارد مدرسه شود، آشکار می‌شود.
۳ پیشنهاد برای حل این تعارض
شما والدین گرامی که با مقاومت فرزند کلاس اولی خود روبه رو شده اید، آگاه هستید که درصدی از کودکان به دلیل اضطراب جدایی، از رفتن به مدرسه امتناع می‌کنند. برای رفع این تعارضات کودکان و والدین چند پیشنهاد تقدیم می‌شود.
تهدید و تسلیم، هرگز!
نه مستبدانه و نه منفعلانه با این مشکل رو به رو شوید بلکه به صورت مقتدرانه با مسئله مقاومت کودک برخورد کنید یعنی نه از اهرم تهدید و اجبار استفاده کنید و نه از مقاومت کودک، حمایت ضمنی کنید و در برابر آن حالت تسلیم داشته باشید بلکه ضرورت دارد تدریجی و جدی، شناخت وی را از مدرسه و معلم هرچه بیشتر مثبت کنید تا احساس امنیت وی در مدرسه افزایش یابد. همچنین از تجربه معلم مربوط هم استفاده کنید، چون معلم باید با این گونه دانش آموزان ارتباط و به آن‌ها توجه ویژه‌ای داشته باشد تا به تدریج کودک در کنار معلم، همان احساس امنیتی راداشته باشد که درکنار مادر دارد.
مثبت کردن نگاه کودک به مدرسه
کودکی دوم فرزند شما و سن تادیب وی آغاز شده و تفکر وی بیشتر عینی است یعنی محیط و اطرافیان را از نگاه والدین ارزیابی می‌کند. تا می‌توانید نزد کودک از معلم و مدرسه تعریف و تمجید و از آن‌ها به بزرگی یاد کنید تا این نگاه مثبت شما احساس ناامنی کودک را از مدرسه و معلم کاهش دهد.
برخورد دوگانه نداشته باشید
والدین محترم در مواجهه با مقاومت کودک حتما باید هم صدا و همدل باشند و وحدت رویه داشته و برخورد دوگانه نداشته باشند تا کودک یقین کند والدین مقتدر، کوتاه نمی‌آیند و مدرسه رفتن قطعی است و راه گریزی نیست؛ بنابراین همراهی این گونه کودکان در روز‌های اول شروع مدارس ایرادی ندارد، ولی در اولین فرصت با تدبیر معلم مربوطه باید حضور والدین کمرنگ شود و پایان یابد.
منبع: سیمرغ
ارسال نظر