.svg)
راه‌های پیشگیری و درمان فلج اطفال
پارسینه: فلج اطفال بیماری ویروسی و به‌شدت واگیردار است. علت وجودی این بیماری به‌خاطر ویروسی است که به سیستم عصبی بدن حمله می‌کند. کودکان زیر ۵ سال بیشتر از سایر گروه‌های سنی درمعرض ابتلا به این ویروس خطرناک قرار دارند.
به گزارش « پارسینه »، فلج اطفال بیماری ویروسی و به‌شدت واگیردار است. علت وجودی این بیماری به‌خاطر ویروسی است که به سیستم عصبی بدن حمله می‌کند. کودکان زیر ۵ سال بیشتر از سایر گروه‌های سنی در معرض ابتلا به این ویروس خطرناک قرار دارند.
طبق گزارش‌های سازمان بهداشت جهانی از هر ۲۰۰ مورد مبتلا به این بیماری یکی به فلج دائمی دچار می‌شود. خوشبختانه امروزه با اجرای طرح جهانی ریشه‌کنی فلج اطفال که از سال ۱۹۸۸ آغاز شد در کشور‌های حوزه‌ی آمریکا، اروپا، ساحل غربی اقیانوس آرام و آسیای جنوب‌شرقی تقریبا عاری از این بیماری شده‌اند. واکسن فلج اطفال در سال ۱۹۵۳ ساخته و از سال ۱۹۵۷ هم در اختیار عموم قرار گرفته است.
امروزه موارد ابتلا به این بیماری خطرناک ویروسی در سراسر دنیا قریب به ۱۰۰ درصد کاهش یافته است به‌شکلی که در سال ۲۰۱۵ میلادی فقط ۷۴ مورد ابتلا به فلج اطفال گزارش شد. اما متاسفانه این بیماری ویروسی هنوز هم در افغانستان، پاکستان و نیجریه قربانی می‌گیرد.
فلج اطفال و نشانه‌های آن: تخمین زده شده که بین ۹۵ تا ۹۹ درصد از افراد مبتلا به فلج اطفال هیچ نشانه‌ای از خود بروز نمی‌دهند و به این نوع فلج اطفال بی‌نشانه گویند. افراد مبتلا به این بیماری حتی بدون داشتن کوچکترین نشانه‌ای هم باز ناقل ویروس هستند و باعث ایجاد عفونت در دیگران می‌شوند.
تشخیص بیماری: پزشکان معالج با توجه به نشانه‌ها می‌تواند ابتلا فرد به فلج اطفال را تشخیص دهند. پزشک‌ها ابتدا با انجام معاینه‌های به بررسی واکنش‌های ضعیف، سفتی پشت و گردن یا دشواری در بلندکردن سر هنگام درازکشیدن فرد بیمار را به دقت بررسی می‌کنند.
آزمایشگاه هم نمونه‌ای از ترشحات گلو، مدفوع یا مایع مغزی نخاعی را برای یافتن ویروس مورد آزمایش و بررسی قرار می‌دهد.
فلج اطفال؛ درمان و مراقبت‌ها: واقعیت آن است پزشک‌ها فقط می‌توانند نشانه‌ها را درمان کنند و در صورت ابتلا فرد متأسفانه عفونت و بیماری روند خودش را طی می‌کند. بدتر آنکه درمانی برای این بیماری نیز وجود ندارد. در کل بهترین راه برای مقابله با فلج اطفال واکسناسیون قبل از ابتلا و پیشگیری‌های بهداشتی است.
رایج‌ترین درمان‌های کمکی عبارت‌اند از: استراحت مطلق، دارو‌های مسکّن و آرام‌بخش، دارو‌های ضداسپاسم برای آرام‌کردن ماهیچه‌ها، آنتی بیوتیک برای رفع عفونت‌های دستگاه ادراری، دستگاه تهویه‌ی قابل حمل به‌منظور کمک به تنفس، فیزیوتراپی یا بند‌های اصلاح‌کننده برای کمک به راه‌رفتن، پد‌های گرم یا حوله‌ی گرم برای کاهش درد و اسپاسم عضلات، فیزیوتراپی برای درمان درد در عضلات آسیب‌دیده، فیزیوتراپی برای رفع مشکلات تنفسی و ریوی، توان‌بخشی ریوی برای افزایش استقامت ریه.
در موارد پیشرفته‌ی این بیماری ضعف پا و عضلات ممکن است فرد را به ویلچر یا سایر ابزار حرکتی هم نیازمند کند.
پیشگیری از فلج اطفال: بهترین راه پیشگیری از ابتلا به این بیماری، واکسیناسیون است. کودکان باید مطابق برنامه‌ی ایمن‌سازی همگانی کودکان، به‌ترتیب در بدو تولد، ۲ ماهگی، ۴ ماهگی، ۶ ماهگی، ۱۸ ماهگی و ۶ سالگی در مقابل فلج اطفال واکسینه شوند.
البته در موارد نادری امکان دارد این واکسن خوراکی باعث واکنش‌های آلرژیک ملایم یا شدیدی هم شود، اما خطرناک نیستند، مانند: تورم گلو و ضربان سریع قلب، مشکلات تنفسی، تب بالا، سرگیجه.
ارسال نظر