رفتار مناسب با همسران خودشیفته

به گزارش« پارسینه »، هرگاه فردی بیش از حد به فکر منافع شخصی خود باشد و منافع دیگران برایش فاقد اهمیت شودو فقط همه چیز را مطابق میل خود تعقیب کند چنین شخصی را در تیپولوژی شخصیتی «خودشیفته» می‌نامند.

همه انسان‌ها به شکل طبیعی و گاه ناخوداگاه در پی تامین منافع‌شان در کار‌ها مختلف هستند. اما این موضوع طبیعی زمانی مشکل‌زا می‌شود که بعضی از افراد بیش از حد به فکر منافع شخصی بوده و به گونه‌ای فعالیت و رفتار می‌کنند که حداقل منافع دیگران را تا حد زیادی از نظر به دور و همه چیز را همیشه مطابق میل خود می‌خواهند.

باید توجه داشت افراد خودشیفته با دیگران حس همدردی ندارند، دیگران نیز از معاشرت و مصاحبت با آن‌ها احساس خوبی ندارند، چون احساسات‌شان مانند ناراحتی، خشم، سرخوردگی و ... از سوی این دسته افراد نادیده گرفته می‌شود.

در ویژگی‌های افراد خودشیفته؛ جدی نگرفتن احساسات دیگران، همدلی نکردن و همچنین اهمیت ندادن به آن‌ها از مشخصات بارز شخصیتی آن‌ها است و درکل رنج و درد دیگران تا حد زیادی برایشان اهمیت چندانی ندارد. آن‌ها هر وقت کاری داشته باشند بدون توجه به همسرشان فقط به انجام کار خود پرادخته و برایشان اهمیتی ندارد همسرشان را تنها گذشته و نیاز به توجه و مراقبت دارند.
از دیگر خصوصیات بارز افراد خودشیفته بی اعتنایی و بی تفاوتی است در حالی که خودشان توقع دارند همسرشان همه امکانات و خدمات مورد نیاز را در اختیارشان گذاشته و همیشه کاملا به آن‌ها توجه کنند.

چگونگی رفتار مناسب با همسران خودشیفته: هنگام ازدواج باید بدانیم قرار نیست کسی در آینده تغییر آنچنانی بکند، چون سازماندهی ذهنی و روانی افراد در دوران کودکی و نوجوانی شکل گرفته است و تغییر آن به راحتی امکان پذیر نیست. مهم‌ترین توصیه برای همسر فرد خودشیفته این است که روی توانمندی‌های خود بیشتر کار کند، بدین شکل وابستگی به طرف مقابل کمتر شده و فرد خودشیفته نمی‌تواند با توهین و تحقیر اعتماد به نفس فرد را نابود کند. همچنین میزان ایثار و فداکاری‌های خود را به حداقل برسانید و تا حد امکان وابستگی خود را به فرد مقابل کمتر کنید. ضمن اینکه حتما روی برآورده شدن خواسته‌های خود پافشاری کنید و به راحتی از حق و حقوق خود نگذرید.

با توجه به این واقعیت‌‌ها، نکته مهم در رابطه با این دسته از همسران این است که وقتی می‌خواهیم با کسی ازدواج کنیم حتما او را از لحاظ اخلاقی و تناسب آن با خودمان مدنظر قرار دهیم و فکر نکنیم در آینده حتما قرار است بسیاری از این مشکلات حل شود. لازمه شناخت‌ مناسب و عمیق این است که دو نفر زمان زیادی کنار هم باشند و ساعت‌ها برای هم وقت بگذارند و معاشرت درخور و منابی داشته باشند. البته در بعضی خانواده‌ها محدودیت‌هایی در این خصوص وجود دارد و گاه همین مسئله مشکل ساز می‌ شود. در چنین مواقعی می‌توان با رفت و آمد‌های خانوادگی متعدد از بروز این گونه مشکلات پیشگیری کرد، چون افراد تنها از طریق رابطه و تعامل می‌توانند متوجه بسیاری از رفتار‌ها و خصوصیات اخلاقی همدیگر شوند.

تفاوت خودخواهی با خودشیفتگی: خودخواهی در واقع یکی از علائم و نشانه‌های خودشیفتگی است. خودخواهی کم و بیش در همه موجودات وجود دارد. این حس هرگاه بیش از حد شود و به صورت مطالبه‌گری تبدیل شود و تعادلی در این خصوص وجود نداشته باشد به سمت خودشیفتگی تغییر می‌یابد. چنین افرادی اگر هم گاهی نیاز‌های همسران‌شان را برآورده می‌کنند در راستای کسب و تامین منافع خودشان است. در حقیقت روابط عاطفی افراد خودشیفته بیشتر شبیه معامله است تا رابطه صمیمانه و اصیل و طبیعی؛ بنابراین برای همسرانی که در خودشیفتگی، خودخواهی به بیشترین حد خود رسیده اند زندگی و انطباق دادن خود نیاز به تلاش زیادی دارد.