۱۵ ویژگی کفش طبی استاندارد
پارسینه: بسیاری از افرادی که به نوعی مشکلاتی در پای خود دارند، به دنبال کفش های طبی هستند. بعضی ها هم هستند که هیچ ناراحتی در پای خود ندارند، ولی می خواهند کفش مناسبی داشته باشند تا در آینده مشکلی در پای خود نداشته باشند. لذا در انتخاب کفش طبی باید دقت لازم را داشته باشید تا از حفظ سلامت پاهایتان مطمئن شوید.
افرادی که مشکلی در پای خود داشته و به دنبال کفش طبی هستند باید بدانند که انواع مختلفی از کفشهایی که پسوند طبی هم دارند در بازار وجود دارند.
صرف اینکه نام کفشی طبی است، یا از داروخانه تهیه شده و یا از فروشگاهی تهیه شده که ادعای فروش کفش طبی دارد، به معنای آن نیست که کفش مورد نظر واقعا خصوصیاتی را که میخواهیم داشته باشد، یعنی بتواند مشکل پای ما را کمتر کند.
بیماریهای مختلفی در پا وجود دارند و مشکلات ناشی از بعضی را میتوان با استفاده از کفش مناسب برطرف کرد.
در هر بیماری پا، ممکن است نیاز به استفاده از کفشی با خصوصیات خاص باشد که با بیماری دیگر متفاوت است، ولی خصوصیات مشترکی وجود دارند که تمام کفشهای طبی باید واجد آنها باشند.
در ادامه مطلب به ویژگیهای یک کفش طبی خوب و مناسب اشاره میکنیم:
۱- کفی کفش طبی باید از استحکام کافی برخوردار باشد و بتواند شوک وارده به کف پا را جذب کند. به طور کلی، نیرویی که در حال راه رفتن از زمین و کف پا به بدن منتقل میشود، معمولا حدود دو برابر وزن بدن است. این نیرو در حالت دویدن حتی تا ۱۰ برابر وزن بدن هم به اندامها منتقل خواهد شد؛ بنابراین کفی کفش میتواند نقش مهمی در انتقال و پخش نیرو از زمین به کف پا و در نهایت به بدن داشته باشد.
۲- کفی کفش طبی باید کاملا متناسب با ویژگیهای کف و قوس کف پا باشد. ضمن اینکه باید سبک، ضخیم و جاذب ضربه (دارای خاصیت الاستیکی) بهخصوص در ناحیه پاشنه هم باشد.
۳- پوشیدن کفشهایی با پاشنه یا کفیای از جنس چوب یا MDF، به هیچوجه توصیه نمیشود؛ حتی اگر چنین کفشهایی با ادعای طبی بودن به فروش برسند. جنس چوب و MDF (ام دی اف) میتواند به سرعت پاشنه پا را آزار دهد و باعث ایجاد درد در این ناحیه شود. در حالی که پوشیدن کفشهایی با پاشنه و کفیهایی با خاصیت الاستیکی، به هیچوجه پاشنه و کف پا را آزار نمیدهد.
۴- کفش طبی مناسب باید کاملا اندازه پا باشد، نه تنگتر و نه گشادتر. اگر کفش شما بیش از حد تنگ باشد یا پاهایتان را فشار دهد، خونرسانی در ناحیه پا مختل خواهد شد. ایجاد نقاط فشاری و زخم ناشی از آن هم میتواند از دیگر عوارض پوشیدن کفشهای طبی یا غیرطبی تنگ باشد.
گشاد بودن کفش طبی و بازی کردن پا درون آن هم باعث ساییدگی و ایجاد اختلال در انتقال نیرو میشود. پس حواستان باشد فروشنده کفش بزرگتر یا کوچکتری را به شما تحمیل نکند و قول بهبود سایز با قالب زدن یا کفی گذاشتن را به شما ندهد.
۵- معمولا قسمت جلویی کفش طبی مناسب باید فضای مناسب برای انگشتان پا را داشته باشد، یعنی انگشتان پای شما باید در فضایی قرار بگیرند که نه آنقدر تنگ باشد که روی هم بیفتند و فشرده شوند و نه آنقدر فضای قرار گرفتنشان در پنجه کفش گشاد و باز باشد که محافظت خوبی از آنها در برابر ضربههای احتمالی انجام نشود.
ضمن اینکه باید حدود یک سانتیمتر بین نوک انگشت شست و نوک کفش طبی فضای خالی وجود داشته باشد تا فشاری به انگشتها هنگام راه رفتن وارد نشود.
۶- رویه کفش طبی باید انعطافپذیر و از جنس چرم باشد تا بتواند سرما و گرما را به خوبی به پا منتقل کند. البته در حال حاضر، جنسهای ترکیبی مختلف و با قیمت مناسبتری برای رویه کفشهای طبی طراحی شدهاند که چنین خاصیتهایی هم دارند.
۷- پنجه پهن و با ارتفاع: پنجه کفش یا Toe box از مهمترین قسمتهای آن است.
وقتی عرض یا ارتفاع پنجه کفش کم باشد بیماریهای زیادی مانند انگشت چکشی، میخچه و هالوکس والگوس را ایجاد میکند.
انگشتان پا باید در پنجه کفش فضای کافی داشته باشند تا از هم باز شوند و کمی به بالا و پایین بروند. بجای استفاده از کفشهای نوک تیز از کفشهای با پنجه گرد استفاده کنید.
۸- کفی قابل تعویض: سعی کنید کفشی بخرید که کفی Insole قابل عوض کردن داشته باشد. با این کار میتوان با عوض کردن کفی، اندازه و حجم کفش را کم و زیاد کرد تا وقتی پا ورم کرد، بتوان جا برای آن باز کرد و یا کفی ساده را با کفیهای درمانی جایگزین کرد. وقتی پا عرق کرده و کفش را نمناک میکند، کفی قابل تعویض در کم کردن رطوبت کفش میتواند موثر باشد. کفش مرطوب میتواند موجب ابتلا پا به بیماریهای قارچی باشد.
۹- پشتی سفت و محکم: پشتی کفش Heel counter قسمتی از کفش است که در پشت پاشنه پا قرار میگیرد. این پشتی باید سفت و محکم باشد. برای امتحان کردن پشتی کفش، با شست خود بر روی آن فشار دهید. اگر فرو نرفت، پشتی محکمی دارد.
۱۰- کف داخلی با شکل مناسب: کف کفش از داخل Foot bed باید قوسهایی داشته باشد که هماهنگ با قوسهای کف پا باشد. وزن بدن در داخل چنین کفشی به صورت متناسب بر روی تمام سطح کف آن توزیع شده و پا در چنین کفی احساس راحتی میکند. مهمترین قوس کف پا، قوس طولی آن است. پس کف داخلی کفش باید در قسمت میانی و داخلی کمی برجستهتر باشد.
۱۱- پاشنه مناسب: پاشنه Heel کفش از قسمتهای مهم آن است. کفش بدون پاشنه و کفش با پاشنه بلند هر دو مضر هستند. اندازه پاشنه به طور متعادل باید حدود ۱.۵ تا ۴ سانتیمتر باشد.
۱۲- کف قوسی شکل کفش: کف بیرونی کفش Outsole باید قدری گوژ باشد تا وسط کفش پایینتر از دو انتهای آن قرار گیرد. راه رفتن در چنین کفشی بسیار راحت بوده و در هنگام راه رفتن، موقع اصابت پاشنه به زمین و موقع بلند شدن پنجه از زمین، فشار زیادی به کف پا و مچ پا وارد نمیشود.
۱۳- سطح داخلی یکنواخت: با دست کشیدن به تمام سطح داخلی کفش باید متوجه شویم سطوح یکنواخت و قوسهای نرمی در درون کفش وجود دارد. این چنین کفشهایی در موقع راه رفتن فشار کمتری را به پوست وارد میکنند.
۱۴- کفش نفس کش: جنس رویی کفش باید طوری باشد که تهویه داخل کفش برقرار باشد. این تهویه برای عرق نکردن پا ضروری است.
۱۵- یقه و زبانی نرم: یقه کفش Shoe collae جایی است که اطراف مچ پا را میگیرد و زبانی کفش Shoe tongue برگهای است که در زیر بندهای کفش قرار میگیرد. این قسمتهای کفش باید حاوی پدها و بالشتکهای نرمی باشد تا فشار کمتری به پوست وارد کند.
صرف اینکه نام کفشی طبی است، یا از داروخانه تهیه شده و یا از فروشگاهی تهیه شده که ادعای فروش کفش طبی دارد، به معنای آن نیست که کفش مورد نظر واقعا خصوصیاتی را که میخواهیم داشته باشد، یعنی بتواند مشکل پای ما را کمتر کند.
بیماریهای مختلفی در پا وجود دارند و مشکلات ناشی از بعضی را میتوان با استفاده از کفش مناسب برطرف کرد.
در هر بیماری پا، ممکن است نیاز به استفاده از کفشی با خصوصیات خاص باشد که با بیماری دیگر متفاوت است، ولی خصوصیات مشترکی وجود دارند که تمام کفشهای طبی باید واجد آنها باشند.
در ادامه مطلب به ویژگیهای یک کفش طبی خوب و مناسب اشاره میکنیم:
۱- کفی کفش طبی باید از استحکام کافی برخوردار باشد و بتواند شوک وارده به کف پا را جذب کند. به طور کلی، نیرویی که در حال راه رفتن از زمین و کف پا به بدن منتقل میشود، معمولا حدود دو برابر وزن بدن است. این نیرو در حالت دویدن حتی تا ۱۰ برابر وزن بدن هم به اندامها منتقل خواهد شد؛ بنابراین کفی کفش میتواند نقش مهمی در انتقال و پخش نیرو از زمین به کف پا و در نهایت به بدن داشته باشد.
۲- کفی کفش طبی باید کاملا متناسب با ویژگیهای کف و قوس کف پا باشد. ضمن اینکه باید سبک، ضخیم و جاذب ضربه (دارای خاصیت الاستیکی) بهخصوص در ناحیه پاشنه هم باشد.
۳- پوشیدن کفشهایی با پاشنه یا کفیای از جنس چوب یا MDF، به هیچوجه توصیه نمیشود؛ حتی اگر چنین کفشهایی با ادعای طبی بودن به فروش برسند. جنس چوب و MDF (ام دی اف) میتواند به سرعت پاشنه پا را آزار دهد و باعث ایجاد درد در این ناحیه شود. در حالی که پوشیدن کفشهایی با پاشنه و کفیهایی با خاصیت الاستیکی، به هیچوجه پاشنه و کف پا را آزار نمیدهد.
۴- کفش طبی مناسب باید کاملا اندازه پا باشد، نه تنگتر و نه گشادتر. اگر کفش شما بیش از حد تنگ باشد یا پاهایتان را فشار دهد، خونرسانی در ناحیه پا مختل خواهد شد. ایجاد نقاط فشاری و زخم ناشی از آن هم میتواند از دیگر عوارض پوشیدن کفشهای طبی یا غیرطبی تنگ باشد.
گشاد بودن کفش طبی و بازی کردن پا درون آن هم باعث ساییدگی و ایجاد اختلال در انتقال نیرو میشود. پس حواستان باشد فروشنده کفش بزرگتر یا کوچکتری را به شما تحمیل نکند و قول بهبود سایز با قالب زدن یا کفی گذاشتن را به شما ندهد.
۵- معمولا قسمت جلویی کفش طبی مناسب باید فضای مناسب برای انگشتان پا را داشته باشد، یعنی انگشتان پای شما باید در فضایی قرار بگیرند که نه آنقدر تنگ باشد که روی هم بیفتند و فشرده شوند و نه آنقدر فضای قرار گرفتنشان در پنجه کفش گشاد و باز باشد که محافظت خوبی از آنها در برابر ضربههای احتمالی انجام نشود.
ضمن اینکه باید حدود یک سانتیمتر بین نوک انگشت شست و نوک کفش طبی فضای خالی وجود داشته باشد تا فشاری به انگشتها هنگام راه رفتن وارد نشود.
۶- رویه کفش طبی باید انعطافپذیر و از جنس چرم باشد تا بتواند سرما و گرما را به خوبی به پا منتقل کند. البته در حال حاضر، جنسهای ترکیبی مختلف و با قیمت مناسبتری برای رویه کفشهای طبی طراحی شدهاند که چنین خاصیتهایی هم دارند.
۷- پنجه پهن و با ارتفاع: پنجه کفش یا Toe box از مهمترین قسمتهای آن است.
وقتی عرض یا ارتفاع پنجه کفش کم باشد بیماریهای زیادی مانند انگشت چکشی، میخچه و هالوکس والگوس را ایجاد میکند.
انگشتان پا باید در پنجه کفش فضای کافی داشته باشند تا از هم باز شوند و کمی به بالا و پایین بروند. بجای استفاده از کفشهای نوک تیز از کفشهای با پنجه گرد استفاده کنید.
۸- کفی قابل تعویض: سعی کنید کفشی بخرید که کفی Insole قابل عوض کردن داشته باشد. با این کار میتوان با عوض کردن کفی، اندازه و حجم کفش را کم و زیاد کرد تا وقتی پا ورم کرد، بتوان جا برای آن باز کرد و یا کفی ساده را با کفیهای درمانی جایگزین کرد. وقتی پا عرق کرده و کفش را نمناک میکند، کفی قابل تعویض در کم کردن رطوبت کفش میتواند موثر باشد. کفش مرطوب میتواند موجب ابتلا پا به بیماریهای قارچی باشد.
۹- پشتی سفت و محکم: پشتی کفش Heel counter قسمتی از کفش است که در پشت پاشنه پا قرار میگیرد. این پشتی باید سفت و محکم باشد. برای امتحان کردن پشتی کفش، با شست خود بر روی آن فشار دهید. اگر فرو نرفت، پشتی محکمی دارد.
۱۰- کف داخلی با شکل مناسب: کف کفش از داخل Foot bed باید قوسهایی داشته باشد که هماهنگ با قوسهای کف پا باشد. وزن بدن در داخل چنین کفشی به صورت متناسب بر روی تمام سطح کف آن توزیع شده و پا در چنین کفی احساس راحتی میکند. مهمترین قوس کف پا، قوس طولی آن است. پس کف داخلی کفش باید در قسمت میانی و داخلی کمی برجستهتر باشد.
۱۱- پاشنه مناسب: پاشنه Heel کفش از قسمتهای مهم آن است. کفش بدون پاشنه و کفش با پاشنه بلند هر دو مضر هستند. اندازه پاشنه به طور متعادل باید حدود ۱.۵ تا ۴ سانتیمتر باشد.
۱۲- کف قوسی شکل کفش: کف بیرونی کفش Outsole باید قدری گوژ باشد تا وسط کفش پایینتر از دو انتهای آن قرار گیرد. راه رفتن در چنین کفشی بسیار راحت بوده و در هنگام راه رفتن، موقع اصابت پاشنه به زمین و موقع بلند شدن پنجه از زمین، فشار زیادی به کف پا و مچ پا وارد نمیشود.
۱۳- سطح داخلی یکنواخت: با دست کشیدن به تمام سطح داخلی کفش باید متوجه شویم سطوح یکنواخت و قوسهای نرمی در درون کفش وجود دارد. این چنین کفشهایی در موقع راه رفتن فشار کمتری را به پوست وارد میکنند.
۱۴- کفش نفس کش: جنس رویی کفش باید طوری باشد که تهویه داخل کفش برقرار باشد. این تهویه برای عرق نکردن پا ضروری است.
۱۵- یقه و زبانی نرم: یقه کفش Shoe collae جایی است که اطراف مچ پا را میگیرد و زبانی کفش Shoe tongue برگهای است که در زیر بندهای کفش قرار میگیرد. این قسمتهای کفش باید حاوی پدها و بالشتکهای نرمی باشد تا فشار کمتری به پوست وارد کند.
منبع:
تبیان
ارسال نظر