.svg)
دعای امام زمان (عج) در قنوت نماز چیست؟
پارسینه: مرحوم مجلسی از کتاب «البَلَد الامین» مرحوم کفعمی نقل می کند که مولانا حجة ابن الحسن (علیه‌السلام) در قنوت، چنین می گفتند: ﴿اللّهُمَّ ملِکَ المُلکِ تُؤتی المُلکَ مَن تَشاءُ وتَنزِعُ المُلکَ مِمَّن تَشاءُ وتُعِزُّ مَن تَشاءُ وتُذِلُّ مَن تَشاءُ بِیَدِکَ الخَیرُ اِنَّکَ عَلی کُلِّ شیءٍ قَدیر [۱]﴾ یا ماجد یا جواد.
مرحوم مجلسی از کتاب «البَلَد الامین» مرحوم کفعمی نقل می کند که مولانا حجة ابن الحسن (علیه‌السلام) در قنوت، چنین می گفتند:
«﴿اللّهُمَّ ملِکَ المُلکِ تُؤتی المُلکَ مَن تَشاءُ وتَنزِعُ المُلکَ مِمَّن تَشاءُ وتُعِزُّ مَن تَشاءُ وتُذِلُّ مَن تَشاءُ بِیَدِکَ الخَیرُ اِنَّکَ عَلی کُلِّ شیءٍ قَدیر [۱]﴾ یا ماجد یا جواد. [۲]»؛ [بارالها! مالک حکومت‌ها تویى، به هر کس بخواهى، حکومت مى بخشى، و از هر کس بخواهى، حکومت را مى گیرى، هر کس را بخواهى، عزت مى دهى، و هر که را بخواهى خوار مى کنى. تمام خوبی‌ها به دست توست، تو بر هر چیزى قادرى.]آخرین ذخیره هستی که سر انجام، مُلک و سلطنت غصب شده اجداد پاکش را به امر الهی باز پس خواهد گرفت، در دعای قنوت نماز خویش آیه شریفه فوق را می خواند، تا روزی که حکم آیه شریفه در حق او اجرا شود و به این مُلک ظاهری برای احقاق حق و اجرای عدالت در عرصه گیتی برسد. در آن هنگام، عزّت اسلام و مسلمانان، ذلّت کفر و کافران، زبونی نفاق و منافقان و بالاخره خواری خونخواران مستکبر ظاهر خواهد شد.
«﴿اللّهُمَّ ملِکَ المُلکِ تُؤتی المُلکَ مَن تَشاءُ وتَنزِعُ المُلکَ مِمَّن تَشاءُ وتُعِزُّ مَن تَشاءُ وتُذِلُّ مَن تَشاءُ بِیَدِکَ الخَیرُ اِنَّکَ عَلی کُلِّ شیءٍ قَدیر [۱]﴾ یا ماجد یا جواد. [۲]»؛ [بارالها! مالک حکومت‌ها تویى، به هر کس بخواهى، حکومت مى بخشى، و از هر کس بخواهى، حکومت را مى گیرى، هر کس را بخواهى، عزت مى دهى، و هر که را بخواهى خوار مى کنى. تمام خوبی‌ها به دست توست، تو بر هر چیزى قادرى.]آخرین ذخیره هستی که سر انجام، مُلک و سلطنت غصب شده اجداد پاکش را به امر الهی باز پس خواهد گرفت، در دعای قنوت نماز خویش آیه شریفه فوق را می خواند، تا روزی که حکم آیه شریفه در حق او اجرا شود و به این مُلک ظاهری برای احقاق حق و اجرای عدالت در عرصه گیتی برسد. در آن هنگام، عزّت اسلام و مسلمانان، ذلّت کفر و کافران، زبونی نفاق و منافقان و بالاخره خواری خونخواران مستکبر ظاهر خواهد شد.
پی نوشت:
[۱]آل عمران/ ۲۶.
[۲]البلد الامین، ص. ۱۰. بحار الانوار، ج. ۸۲، ص. ۲۳۴.
ارسال نظر