پاچنبری در کودکان را چگونه درمان کنیم

محسن کرمی در رابطه با مشکل کلاب‌فوت یا پاچنبری، اظهار داشت: یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مادرزادی کلاب‌فوت بوده که شیوع کلی آن، یک در هزار است. این مشکل بیش‌تر در نوزادان پسر مشاهده شده و در ایام قدیم درمان آن به‌طور کلی از طریق جراحی انجام می‌گرفت.

وی افزود: شدت این بیماری در نوزادان مختلف متفاوت بوده و ممکن است یکی از پا‌ها یا هر دوی آن دچار این مشکل شود.

این فوق‌تخصص ارتوپدی اطفال ادامه داد: در حال حاضر درمان پاچنبری به‌طور وسیع از طریق جراحی انجام نمی‌گیرد و بیش‌ترین روش درمانی، گچ‌گیری پای نوزاد، هر هفته یکبار است.

کرمی با بیان اینکه تا حدود ۶ هفته درمان به روش گچ‌گیری پس از تولد نوزاد باید انجام شود تا شکل پا به‌صورت طبیعی حاصل شود، افزود: در ۸۰ درصد موارد نیاز است که تاندون آشیل پای نوزاد از طریق جراحی ساده بلندتر شود.

وی بیان داشت: روش‌های جراحی امروزه به‌صورت قدیم نبوده و با یک اقدام ساده توسط پزشک متخصص می‌توان تاندون آشیل پای کودک را بلند کرد، البته باید توجه داشت که والدین باید تا حداقل ۴ سالگی نسبت با استفاده از کفش‌های مخصوص در کودکشان اهتمام داشته باشند.

فلوشیپ ارتوپدی اطفال عنوان داشت: کفش‌های مخصوص از هر دو پا مراقبت کرده و درواقع هر دوی آن را به هم وصل می‌کند که استفاده از آن برای کودکان مبتلا به کلاب فوت تا حداقل ۴ سالگی و هنگام شب توصیه می‌شود.

کرمی تأکید کرد: استفاده نکردن از کفش‌های مخصوص برای درمان کلاب‌فوت کودکان سبب بازگشت مجدد این بیماری حتی با وجود درمان می‌شود.

این فوق‌تخصص ارتوپدی اطفال با اشاره به اینکه احتمال عود کلاب‌فوت در کودکان بسیار زیاد است، اظهار داشت: در صورت عدم توجه والدین نسبت به درمان به‌موقع، معمولاً در دو تا سه سالگی کودک، حالت پاچنبری به‌صورت مجدد در کودک ایجاد می‌شود، لذا توصیه می‌شود درمان از طریق کفش حداقل تا سن ۴ سالگی ادامه یابد.

کرمی احتمال بازگشت کلاب‌فوت در دختران را بیش‌تر از پسران اعلام کرد و افزود: شدت این بیماری در کودکان متفاوت بوده و ممکن است یک‌طرفه، دوطرفه و یا هردوی پای آن را شامل شود که البته این مسئله در بازگشت مجدد بیماری پس از درمان تأثیری ندارد.

فلوشیپ ارتوپدی اطفال خاطرنشان کرد: والدین نباید نسبت به درمان کودک خود به‌دلیل این بیماری نگران باشند؛ چراکه امروزه جراحی کلاب‌فوت به‌صورت وسیع هم‌چون ایام قدیم نبوده و در اکثر مواقع از طریق بی‌حسی موضعی در مطب یا کلینیک‌های شبانه‌روزی می‌توان طول تاندون آشیل این بیماران را افزایش داد که البته گاهی این موضوع با یک یا دو بخیه در پای کودک همراه می‌شود.