۱۸ خرداد ۱۳۹۷ - ۲۲:۳۰
۰
کد خبر: ۴۳۷۳۲۸
اختلال شخصیت وابسته یعنی چه ؟
پارسینه: مهمترین ویژگی های این اختلال عبارت هستند از : داشتن اطمینان به افراد ، وابستگی کامل به دیگران ، رفتار تسلیم جویانه ، کم رویی ، تردید و پرهیز از مسئولیت ها .
نیاز بیش از حد شخصیت وابسته برای اینکه تحت حمایت و مراقبت قرار گیرد، سبب می‌شود تسلط دیگران و اجحاف و بدرفتاری آنان را بپذیرد. ترس وی از جدایی موجب می‌شود. رفتاری تسلیم جویانه و حقارت آمیز و در برابر دیگران در پیش گیرد. این رفتار‌ها در ابتدای جوانی ظاهر می‌شود و در زمینه‌های گوناگون تجلی می‌یابد.
یک شخصیت وابسته در تصمیم گیری‌های معمولی روزانه هم مشکل دارد. این افراد هیچ گاه نمی‌توانند آغازگر کاری باشند و توانایی نه گفتن را هم ندارند. او می‌خواهد روابط خود را با دیگران به هر قیمت حفظ کند پس مجبور به تحمل انواع پستی‌ها می‌شود و پیوند‌های او با دیگران نامتوازن و مخدوش است.
این افراد دیدی منفی و بدبینانه و مردد نسبت به خویش دارند و توانایی‌های خود را ناچیز می‌شمارند. افسردگی و اضطراب در این افراد بسیار شایع است.
_. تشخیص اختلال شخصیت وابسته زمانی موجه است که فرد با وجود امکاناتی که دارد، رفتار‌های وابسته را ادامه می‌دهد. روابط اجتماعی مبتلایان، محدود به افراد مورد اتکایشان است و از نظر خانوادگی هم بسیاری از آنان نسبت به بدرفتاری جسمی یا روانی از سوی همسر در رنج هستند، اما جرات اعتراض ندارند.
در صورت قطع رابطه با فرد مورد وابستگی، در معرض خطر افسردگی شدید قرار می‌گیرند. در عین حال در صورت درمان، امکان بهبود، زیاد است. بنیان درمان بر روان درمانی و دارو درمانی است. روان درمانی بینش گرا بیمار را قادر می‌سازد که زمینه رفتار خود و چگونگی شکل گیری آن را دریابد.
بیمار با حمایت پزشک می‌تواند نسبت به پیش از درمان مستقل‌تر، پرجرات‌تر و متکی‌تر به خود شود. رفتار درمانی، درمان جرات ورزی، خانواده درمانی و گروه درمانی موفقیت آمیز بوده اند و جهت مقابله با علائم اضطراب و افسردگی شایع در این بیماران ترکیب روان درمانی و دارو درمانی موثر است.
یک شخصیت وابسته در تصمیم گیری‌های معمولی روزانه هم مشکل دارد. این افراد هیچ گاه نمی‌توانند آغازگر کاری باشند و توانایی نه گفتن را هم ندارند. او می‌خواهد روابط خود را با دیگران به هر قیمت حفظ کند پس مجبور به تحمل انواع پستی‌ها می‌شود و پیوند‌های او با دیگران نامتوازن و مخدوش است.
این افراد دیدی منفی و بدبینانه و مردد نسبت به خویش دارند و توانایی‌های خود را ناچیز می‌شمارند. افسردگی و اضطراب در این افراد بسیار شایع است.
_. تشخیص اختلال شخصیت وابسته زمانی موجه است که فرد با وجود امکاناتی که دارد، رفتار‌های وابسته را ادامه می‌دهد. روابط اجتماعی مبتلایان، محدود به افراد مورد اتکایشان است و از نظر خانوادگی هم بسیاری از آنان نسبت به بدرفتاری جسمی یا روانی از سوی همسر در رنج هستند، اما جرات اعتراض ندارند.
در صورت قطع رابطه با فرد مورد وابستگی، در معرض خطر افسردگی شدید قرار می‌گیرند. در عین حال در صورت درمان، امکان بهبود، زیاد است. بنیان درمان بر روان درمانی و دارو درمانی است. روان درمانی بینش گرا بیمار را قادر می‌سازد که زمینه رفتار خود و چگونگی شکل گیری آن را دریابد.
بیمار با حمایت پزشک می‌تواند نسبت به پیش از درمان مستقل‌تر، پرجرات‌تر و متکی‌تر به خود شود. رفتار درمانی، درمان جرات ورزی، خانواده درمانی و گروه درمانی موفقیت آمیز بوده اند و جهت مقابله با علائم اضطراب و افسردگی شایع در این بیماران ترکیب روان درمانی و دارو درمانی موثر است.
