دیابت نوع یک با کاهش توانایی شناختی مرتبط است
پایگاه اطلاع رسانی علمی و پزشکی ساینس دیلی(sciencedaily) گزارش داد، محققان مرکز تحقیقات دیابت جاسلین (Joslin) در ماساچوست آمریکا بیماران مبتلا به دیابت نوع یک این مرکز را که دست کم ۵۰ سال به این بیماری مبتلا بوده اند با دیگر بیماران همسال مبتلا به دیابت نوع ۲ یا افراد سالم مقایسه کردند و به این نتیجه دست یافته اند.
به گفته جیل موسن (Gail Musen)، پزشک و یکی از محققان بخش تحقیقات دیابت مرکز جاسلین این تحقیق اولین مطالعه منسجم در مورد این است که آیا دامنه فعالیت های شناختی در گروهی از بیماران سالمند مبتلا به دیابت نوع یک به مدت ۵۰ سال و بیشتر، تحت تاثیر قرار گرفته است یا خیر.
موسن تاکید می کند: کاهش خفیف توانایی های شناختی در بررسی های بالینی نوبه ای این نوع بیماران محسوس نیست؛ این افراد معمولا در طیف حد وسط توانایی شناختی نسبت به سن خود می مانند.
هیلاری کانن(Hillary Keenan)، پزشک و یکی دیگر از محققان این طرح می گوید: ما همچنین این موضوع را بررسی کردیم که چطور ارزیابی های مختلف بهداشت و سلامت شناختی این بیماران با تبعات بیماری دیابت نوع یک مرتبط است.
بر پایه این گزارش که نتایج آن در نشریه پزشکی مراقبت های دیابت (Diabetes Care) منتشر شده است، محققان سطح توانایی های ۸۲ بیمار مبتلا به دیابت نوع یک را با ۳۱ بیمار همسال دیابت نوع دو و ۳۰ فرد سالم مقایسه کردند. ارزیابی های آنها شامل آزمایش های استاندارد حافظه، سرعت روان جنبشی و توانایی اجرایی از جمله تصمیم گیری بود.
موسن نتیجه آزمایش ها را خلاصه کرده و می گوید: در مجموع همه بیماران مبتلا به دیابت نوع یک برای مدت طولانی نباید نگران باشند، بعضی از این بیماران زندگی سالمی دارند و نشانه های کاهش توانایی های شناختی در آنها ناچیز، اما در بعضی دیگر کاهش سطح این توانایی ها با رفتارهای خودمراقبتی اجتناب پذیر است و می تواند پیامدهای ناگوار دیابت را به حداقل برساند.
بر پایه این گزارش، تحقیقات پیشین نشان داده است تمرین های بدنی متوسط و خفیف در کاهش ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک موثر است. اما یافته های تحقیقات جدید انگیزه جدیدی برای تمرین های بدنی متوسط و خفیف در این نوع بیماران علاوه بر دستورالعمل های کلی در زمینه مدیریت دیابت و بهداشت و درمان است.
جرج کینگ(George King)، پزشک و رئیس بخش تحقیقات در مرکز جاسلین نیز می گوید: در حالی که میزان ابتلا به بیماری دیابت نوع یک در حال افزایش است، ما در این مرکز به بررسی عواقب درازمدت ابتلا به این بیماری در سطوح مختلف به ویژه توانایی های شناختی ادامه می دهیم.
«این تحقیقات بر روی جمعیت فعلی انجام خواهد شد تا ضمن پی بردن به روند تاثیر پیامدهای بیماری بتوانیم راهکارهایی برای کاهش و جبران عواقب آن بیابیم. از آنجایی که هم بیماری های چشمی و قلبی هر دو در این بیماران قابل درمان است، امیدواریم که کاهش سطح توانمندی های دیابت نوع یک نیز قابل درمان و جبران پذیر باشد».
به گزارش ایرنا، در دیابت نوع یک ترشح انسولین در بدن انجام نمی شود و فرد برای انتقال قند به بافت های بدن باید انسولین تزریق کند.
