معرفی گیاه بامبو

استفاده از بامبو در طراحی فضای سبز و باغ‌ها به نحو گسترده‌ای افزایش یافته است. بویژه برای آفرینش یک حس شرقی در مناظر از آن استفاده زیادی می‌شود. ارتفاع بامبو از ۱۵ سانتی متر تا ۴ متر متغیر است. این گیاه گرچه نسبت به سرما مقاوم نیست، اما هنگامیکه در اثر زمستان اندام‌های هوایی آن از بین می‌روند، قادر است در بهار دوباره رشد کند و اندام زایی نماید. سیستم ریشه آن از نوع ریزوم (ساقه زیرزمینی) است. در برخی موارد که عرصه‌ای مشخص برای کشت بامبو در جوار سایر گیاهان مشخش می‌شود، شاید لازم باشد که رشد و توسعه ریشه‌های آن را به نحوی محدود کنیم تا به سایر عرصه‌های گیاهی همجوار نفوذ نکند. یکی از راه‌های این کنترل، کشت بامبو در گلدان یا هر ظرف باغبانی دیگر است. همچنین نگهداری بامبو در خاک (فاقد گلدان و گلجای) دشوار است.

برخی نوع بامبو که در فضای سبز استفاده می‌شوند عبارتند از:

الف: (Arundinaria.variegata)

برگ‌های این نوع بامبو شبیه گراس‌ها بوده، برگ‌های آن رنگارنگ می‌باشند. رشد آن معمولاً تا ارتفاع ۴۵ سانتی متر ادامه می‌یابد و آفتاب کامل تا نیم سایه مورد علاقه این گونه بامبوست.

ب: (Phyllostachys)

این رقم رشد زیادی دارد و ارتفاع آن بین ۱۰ تا ۲۵ متر است. برگ‌های آن پرمانند هستند و نیاز به آفتاب کامل دارد و بایستی بنوعی پرورش یابد که تولید شاخه‌های زیاد نماید.

ج: (Arundinaria.pygmea) یا بامبوی Pygmy

بلندی این بامبو کم است و برگساره‌های آن به رنگ سبز چمنی هستند. نیاز به آفتاب کامل دارد و از طریق ساقه‌های زیرزمینی (ریزوم) خود به سرعت گسترش می‌یابد. کنترل محدوده رشد آن در همجواری با سایر گیاهان و عرصه‌های چشم انداز ضرورت دارد.

دسته ⇐ گل و گیاه زینتی.