ادعای سنگین ژاوی درباره لیونل مسی

از آن‌جا که این گفتگو بسیار طولانی بود، در زیر خلاصه‌ای از آن را از نظر می‌گذرانید.

ژاوی ۳۸ سالگی اش را تجربه می‌کند. وقتی که جوان بودید تصور می‌کردید روزی تا این سن بازی کنید؟
راستش را بخواهید نه. آدمی با سنش که بالاتر می‌رود ارزیابی می‌شود، ولی من هنوز از بازی فوتبال لذت می‌برم. البته واضح است که در سطحی دیگر، در باشگاهی دیگر و در تیمی که در رقابت‌های آسیایی بازی می‌کند. با این حال هنوز باانگیزه هستم. هدفم این است تا زمانی که مصدومیت مانعم نشود بازی کنم. همه آن‌هایی که از فوتبال خداحافظی کرده‌اند به من می‌گویند سعی کنم ادامه بدهم، چون در آینده دلم برای فوتبال تنگ می‌شود. به همین خاطر سعی می‌کنم تا زمانی که بدنم اجازه بدهد بازی کنم.

فردای روز مسابقه، کدام قسمت از بدن‌تان بیش از بقیه اعضا درد می‌کند؟
همه جایش (می‌خندد). درد‌ها از زانو شروع می‌شود و تا کشاله می‌رسد، ولی خب، من این شانس را داشته‌ام که هیچ وقت به صورت جدی مصدوم نشده‌ام، موردی که باعث شده به فوتبالم ادامه دهم. اگر شما خوب تمرین کنید و ریتم مناسبی را انتخاب و سپس مراقب وزن و تغذیه تان باشید می‌توانید تا ۳۸، ۴۰ سالگی بازی کنید، البته در لیگی پایین‌تر، مثل لیگ قطر که چندان فیزیکی نیست و بیشتر تکنیکی است، به همین خاطر به درد من می‌خورد؛ و ژاوی قرار است چه زمانی مربی‌گری را شروع کند؟
فکر می‌کنم خیلی زود. همین امسال در مادرید مدرک مربیگری‌ام را می‌گیرم که می‌توانم با آن هدایت یک تیم را به دست بگیرم. قطری‌ها می‌خواهند همین جا باشم و به آن‌ها برای جام جهانی ۲۰۲۲ کمک کنم تا تیم قوی‌ای بسازند. می‌خواهم به قطری‌ها کمک کنم. البته کار ساده‌ای نیست، چون در این کشور شما ۶هزار فوتبالیست ندارید. این فرصت را داشته‌ام کارم را به عنوان مربی شروع کنم. من همین حالا با سرمربی فعلی قطر یعنی فلیکس سانچس که یکی از دوستانم است، مشغول همکاری هستم.

تصمیم‌تان برای ترک بارسا چطور بود؟ برای‌تان سخت بود؟ احساس نوستالژیکی داشت؟
نوستالژی که نه، چون با این حس بارسا را ترک کردم که به همه جام‌ها رسیدم؛ بهترین دوران حرفه‌ای‌ام را آن‌جا سپری کردم. البته یکی از بدترین دورانم هم همان زمان شروعم در این باشگاه بود، زمانی که بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ تقریباً هیچ جامی نبردیم. حالا که به هم‌تیمی‌های سابقم از طریق تلویزیون نگاه می‌کنم که برای بازی در لیگ قهرمانان وارد زمین می‌شوند، حس می‌کنم همه این کار‌ها را قبلاً انجام داده‌ام. بخشی از روح من در بارساست، چون قهرمانی‌های زیادی در این تیم داشته‌ام. از این لحاظ خیلی خوشحالم و به خودم افتخار می‌کنم. حالا من وارد یک مرحله دیگر شده‌ام، مرحله‌ای متفاوت. حالا به عنوان یک مربی نگاهم به سمت آینده است.

شما همیشه خیلی از مسی تعریف کرده اید. بازیکنی که این روز‌ها دیگر برای خودش یک «ژاوی» شده؛ بازی‌سازی می‌کند، تیم را هدایت می‌کند، ریتم بازی را کند و تند می‌کند و سازماندهی حملات را به عهده دارد. نظرتان درباره مسی چیست؟
مسی می‌تواند نقش ژاوی، راکیتیچ، بوسکتس، اینیستا و سوارس را به خوبی ایفا کند. این پسر همه کاری را خوب انجام می‌دهد. اگر او را در قلب خط دفاعی هم بگذارید، بهترین مدافع میانی دنیا می‌شود. اگر بخواهد از تو توپ را بگیرد، قطعاً این کار را می‌کند. اگر بخواهد دریبلت کند، این کار را انجام می‌دهد. اگر بخواهد به تو پاس دهد، بهترین پاس ممکن در دنیا را برایت ارسال می‌کند. بخواهد ضربه ایستگاهی بزند به کنج دروازه می‌زند. به عنوان یک فوتبالیست، او را نمی‌شود با هیچ‌کس دیگری مقایسه کرد. او مثل مارادونای زمان خودش است، مثل پله عصر خودش. در حال حاضر او بهترین بازیکن تاریخ فوتبال است.

پس تنها کسی که می‌تواند خیالش راحت باشد که مسی جایش را نمی‌گیرد، تراشتگن است...
(می‌خندد) مسی قالب کلی برای یک بازیکن فوتبال است؛ او همزمان جنگنده، برنده، کوشا و فداکار است. در هر کاری که می‌کند درخشنده است. باید تا زمانی که می‌توانید بازی کنید و از حضورش لذت ببرید، چون هیچ بازیکنی در کالیبر او دیگر پیدا نمی‌کنید.

شما نقشی اساسی در حل مشاجره مسی با لوئیس انریکه داشتید، زمانی که در بازی برابر رئال سوسیه‌داد او را روی نیمکت نشاند.
همه آن ماجرا‌ها بین خود بازیکن و مربی حل می‌شود. در این کار بعضی وقت‌ها تنش پیش می‌آید، اعصاب‌خردی دارد و لحظات سختی هم به دنبال دارد. بعضی وقت‌ها بالاخره خیلی موارد با حرف زدن حل‌وفصل می‌شود. من به عنوان کاپیتان تیم سعی کردم کمی شرایط را بین این دو نفر مهیاتر کنم، همین. بیش از اندازه به یک موضوع ساده دامن زده شد. موضوع کاملاً ساده و پیش‌پاافتاده‌ای بود، ولی وقتی بحث مسی وجود داشته باشد همه چیز را بزرگ جلوه می‌دهند.

قبول دارید توپ طلایی که مسی سال ۲۰۱۰ برد بیشتر سهم شما یا اینیستا بود که با اسپانیا قهرمان جام جهانی شدید؟
نه، نه، نه. در آن زمان که گواردیولا اسم مسی را به عنوان بهترین بازیکن دنیا خواند، فکر کردم عدالت در فوتبال رعایت شده است. دلیل ساده اش هم این بود که مسی بهترین بود. بهتر از اینیستا، ژاوی و بوسکتس. چرا؟ چون او در همه بخش‌های بازی تأثیرگذار بود. این همان چیزی است که قبلاً هم گفتم: مسی می‌تواند جای ژاوی بازی کند، ولی ژاوی نمی‌تواند مسی باشد. نه در آن سال، بلکه در بقیه سال‌ها هم حق مسی بردن توپ طلا بود. اگر بهترین بازیکن دنیا را قرار باشد انتخاب کنیم، بدون تردید، لیونل مسی است. حالا اگر قرار است توپ طلا را به بازیکنی بدهید که بیشترین دستاورد تیمی را داشته دیگر بحث متفاوت است؛ و در این بین کریستیانو رونالدو کجا قرار می‌گیرد؟
رونالدو به خاطر جام‌هایی که برده جایگاه بالایی دارد. او بازیکنی بزرگ و گل‌زنی تاریخی است، ولی همچنان مسی وجود دارد، کسی که از همه بالاتر است، از کریستیانو و بقیه.

در آرژانتین بسیاری می‌گویند مسی برای بالاتر از مارادونا قرار گرفتن به این نیاز دارد که جام جهانی را ببرد. چه نظری دارید؟
مسی به این جام نیاز ندارد؛ او بهترین بازیکن تاریخ است و کسی را بهتر از او نمی‌بینم. موضوع مقایسه اش با مارادونا که قهرمانی برای همه بود را درک می‌کنم. کاری که او برای آرژانتین کرده از همه بازیکنان کنونی این تیم بیشتر است و به همین خاطر است که مردم می‌گویند مسی کاری که مارادونا کرده را انجام نداده است. این‌ها را می‌فهمم، ولی از لحاظ سطح فوتبالی مسی کاری که مارادونا ۳۰ سال بعد انجام داده را انجام داده. در سال ۲۰۱۸، همه‌چیز چندین برابر سخت‌تر شده؛ هم تاکتیک‌ها، هم جدال‌های فیزیکی، هم از لحاظ تکنیکی و هم از لحاظ ذهنی. در همه این فاکتور‌ها مسی بازیکن خوبی است. به نظر من اوج بازی یک بازیکن ۳۰ سالگی است و از همین‌رو مسی تازه کارش شروع شده. به نظرم مسی بهترین بازیکن تاریخ است و بعد از او مارادونا ایستاده است؛ و فکر می‌کنید، جام جهانی روسیه آخرین جام جهانی مسی است؟
نه، به نظرم با توجه به سطح فیزیکی و بدنی مسی، او می‌تواند در جام جهانی قطر هم بازی کند. البته بستگی به خودش و ذهنیتش دارد.

به نظر شما چه تیمی بخت بیشتری برای قهرمانی در جام جهانی روسیه دارد؟
به نظرم همان همیشگی‌ها مدعی اصلی هستند: آرژانتین، برزیل، آلمان و بعد اسپانیا. اگر تیم‌های شگفتی‌ساز را هم لحاظ کنیم باید از بلژیک، انگلیس و فرانسه نام ببریم. اگر اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ ندهد، فکر می‌کنم آرژانتین و برزیل بالاتر از بقیه هستند.