یوونتوس در یک قدمی هفتمین قهرمانی متوالی

به گزارش پارسینه؛ یوونتوس برای هفتمین بار پیاپی قهرمان سری آ خواهد شد. با اینکه روی کاغذ هنوز این قهرمانی رسمی نشده، اما پیروزیِ ۱-۳ بیانکونری مقابل بولونیا و تساویِ ۲-۲ ناپولی برابر تورینو اختلاف دو تیم را در فاصله‌ی دو هفته مانده به پایان لیگ به شش امتیاز رساند و عملا کار را تمام کرد.

بر اساس قوانین سری آ اگر دو تیم امتیازی برابر داشته باشند این جدال رو در روی آن‌هاست که تعیین‌کننده می‌شود. از این نظر یووه و ناپولی برابر هستند، چون هر دو در خانه‌ی حریف ۰-۱ به پیروزی رسیده‌اند. عامل بعدی تفاضل گل است و تفاضل گل یووه ۱۶ تا بیشتر از ناپولی است. البته که کار به اینجا نخواهد کشید. یک تساوی در استادیو الیمپیکو مقابل رم برای بیانکونری کافی خواهد بود و در ضمن بازی آخر آن‌ها هم در تورین مقابل ورونایِ سقوط کرده است.

اتفاقا برای رم هم تساوی مقابل یووه در هفته‌ی آینده به معنای حضور قطعی‌شان در چمپیونز لیگ سال آینده خواهد بود. با این حال بعید است رمی‌ها علاقه‌ی خاصی به تماشای جشن قهرمانی یووه در خانه‌ی خودشان داشته باشند. در این میان البته فینال فردا شبِ کوپا ایتالیا را هم فراموش نکنیم، جایی که مکس آلگری می‌تواند با شکست دادنِ میلان به چهارمین دوگانه‌ی داخلی پیاپیِ خودش برسد.

ناپولی این هفته در سن پائولو میزبان تورینو بود، بازی‌ای که خیلی‌ها حتی پیش از آغازش، با توجه به پیروزیِ یووه برابر بولونیا، نتیجه‌اش را بی تاثیر در سرنوشت اسکودتوی این فصل می‌دانستند. با این حال بین دو نیمه، در حالیکه که شاگردانِ مائوریتزیو ساری ۰-۱ از مهمانشان پیش بودند، جورجینیو اعلام کرد همچنان امیدشان به قهرمانی زنده است. اما وقتی بازی به پایان رسید اشک‌های هافبک ناپولی خبر از پایان یک رویا داشت.

ناپولی در این بازی مقابل تیمی قرار گرفت که درست مثل فیورنتینا در هفته‌ی گذشته اجازه نداد عداوت تاریخی‌اش با یووه روی رویکرد و عملکردش تاثیر بگذارد. شاید این نکته هم کنایه‌آمیز بود که تورینو به رهبری والتر ماتزاری تیر خلاص را به پارتنوپی شلیک کرد، مربی‌ای که اولین افتخار بزرگ باشگاه در دورانِ مالکیتِ اورلیو دی لورنتیس را به دست آورده بود (کوپا ایتالیا ۲۰۱۲).

پایان این فصل برای ناپولی می‌تواند به معنای پایان یک دوران هم باشد. شایعات مبنی بر پیوستن جورجینیو به منچستر سیتی روز به روز جدی‌تر می‌شود و مهمتر از آن آینده‌ی ساری هم با شک و تردیدهای زیادی روبروست. دی لورنتیس هفته‌ی پیش در مصاحبه‌ای اعلام کرد مربی‌اش فصل آینده هم در باشگاه باقی می‌ماند، اما او از ژانویه حواسش به گزینه‌های احتمالی جانشینی ساری هم بوده.

ساری هم این هفته هیچ قولی برای ماندن نداد، اما به بند رهاییِ ۸ میلیون یورویی‌ قراردادش اشاره کرد و از عشق و علاقه‌اش به ناپولی گفت: «من نیازی نمی‌بینم جوابی به حرف‌های دی لورنتیس بدهم. او فرصت این ماجراجویی باورنکردنی را به من داد، فرصت مربیگری تیمی که از بچگی هواداراش بودم.»

با تمام این داستان‌ها ناپولی یک فصل فوق‌العاده‌ی دیگر را پشت سر گذاشته. پیروزی در یکی از دو بازی باقی مانده آن‌ها را به بالاترین امتیازشان در تاریخ سری آ می‌رساند و دو پیروزی شاگردانِ ساری را از مرز ۹۰ امتیاز هم رد می‌کند. ناپولی از همین حالا خیالش برای حضور در چمپیونز لیگ سال آینده راحت است، دستاوردی که در حال حاضر لاتزیو آرزویش را دارد.

بیانکوچلستی این هفته تازه با درخشش دروازه‌بانش، توماس استراکوشا، تنها موفق به کسب یک امتیاز در جدال خانگی با آتالانتا شد. بدتر از نتیجه اینکه لوئیس آلبرتو هم حالا مثل چیرو ایموبیله مصدوم شده و گویا این فصل دیگر برای هر دو ستاره‌ی لاتزیو به پایان رسیده، بازیکنانی که روی هم ۴۰ تا از ۸۵ گل تیمشان در لیگ را زده‌اند.

پیروزی مقتدرانه‌ی اینتر این هفته برابر اودینزه هم فشار را روی تیم سیمونه اینتزاگی بالاتر برد. نراتزوری با چهار گل اودینزه را در هم کوبید، تیمی که دهم فوریه در رده‌ی نهم جدول بود، اما با تغییر مربی‌اش و رفتنِ ماسیمو اودو و آمدن ایگور تودور، حالا از ۱۳ بازی اخیرش در لیگ تنها یک امتیاز گرفته است.

دیگر نکته‌ی جذاب این هفته گلزنیِ جوزپه روسی برای جنوا بود. مهاجم سابق منچستر یونایتد از سالِ ۲۰۱۴ بدین سو گلی در سری آ نزده بود و بعد از بازی این گل را به سر الکس فرگوسن تقدیم و برایش آرزوی بهبودی هر چه زودتر کرد.