مروری بر دلایل غیبت امام زمان/ القاب حضرت مهدی(عج)

خبرگزاری مهر - گروه دین و اندیشه: یکی از مسائلی که در مورد امام زمان(عج) سؤال می شود طول عمر ایشان است، موضوعی که با بررسی اجمالی تاریخ زندگی شخصیتهایی چون حضرت نوح مشخص می‌شود هیچ امر به ظاهر محالی، برای خداوند قادر و یکتا غیرممکن نیست.

طول عمر حضرت مهدی(عج) در مقایسه با عمرهای طولانی که در قرآن به آنها اشاره، شده، موضوع محال و عجیبی نیست ضمن اینکه خداوند متعال قادر به هرکاری است و وقتی نظری به روند شکل گیری انسان و تولد داشته باشیم در می یابیم که هیچ چیز غیرممکن نبوده و هرکاری در قدرت بینهایت خداوند می گنجد .

یبت امام و پنهان بودن از نظرها دلایل مختلفی دارد:

حفظ جان امام

تاریخ گواه است امامان ما همواره با دشمنیهای بسیار مواجه بوده و فعالیتهای روشنگرانه آنها به منظور معرفی ظلم و دوری از آنها، بر بسیاری خوش نمی آمده بنابراین هر ترفند و نقشه ای را طراحی و اجرا می کردند تا امامان بزرگواری که زندگی را بر آنها تنگ و سخت می کردند از سر راه بردارند بنابراین جان امامان همواره در معرض خطر بود.

این موضوع برای امام مهدی سخت تر و جدی تر بود چون پیش از تولد پآن حضرت وعده داده شده بود که امامی عادل پایه های حکومتهای ظالمان را برخواهد چید . بنابراین دشمنان ترس و وحشت بیشتری از آن حضرت داشتند و لازم بود به شکلی عالمانه جان امام از گزند دشمنیها مصون بماند.

قدرشناسى

از دیگر دلایل غیبت، قدرشناسی و درک ارزش والای گوهر نابی چون حضرت مهدی(عج) است، همه ما انسانها بطور طبیعی هرآنچه در اختیار داریم را ارزش مناسبی برایش قائل نشده و همواره بدنبال نداشته ها هستیم، امام زمان از نظرها پنهان شد تا قدر عافیت بدانیم .

آزمایش مردم

امتحان و آزمایش یکى از حکمتهاى غیبت امام مهدی(عج) است که خود از سنتهاى الهی است. خداوند بندگان خود را با آزمایشهاى مختلفی مورد امتحان قرار می دهد به همین دلیل کسانى که به خدا و پیام آورش و هر آنچه آن حضرت در مورد امام زمان آورده است، ایمان بیاورند، دیگر طولانی شدن غیبت آن گرانمایه از ثبات قدم و ایمان عمیق آنان نمى کاهد .

بازشناسى مؤمن از کافر

از دیگر رازهاى غیبت امتحان مردم در مصائب و مشکلات زندگى است تا ظرفیت و یا تحمل هر کس مشخص شود که تا چه حد می تواند در راه دین، مذهب، آیین و کیش خود استقامت و پافشارى کند تا افراد از یکدیگر متمایز شوند. با امتحان باید خوب از بد، کافر از مؤمن ،فاسق از عادل و زشت از زیبا جدا، ایمان مؤمنین محکم شود و شک و شبهه ای باقى نماند و حجت الهى بر خلق تمام شود.

القاب و کنیه های حضرت

نام اصلی آن حضرت "محمد" است. نامی که پیامبر اکرم(ص) بر او نهاده و فرمود: اسم او اسم من و کنیه او کنیه من است. کنیه حضرت ابوالقاسم است و به ایشان ابوصالح، ابو عبدالله، ابو ابراهیم، ابوجعفر، و ابوالحسن هم گفته می شود. القاب آن حضرت بسیار زیاد است. از جمله:

- مهدی: مشهورترین لقب آن حضرت، مهدی است. مهدی که اسم مصدر هدایت است، به معنی کسی است که بوسیله خدا هدایت شده باشد. امام صادق(ع) در ضمن حدیثی فرمودند: آن حضرت را مهدی گویند، زیرا مردم را به امری که گم کرده اند هدایت می کند.

دیدگاه دیگر این است که قائم آل محمد را از این رو مهدى مى ‏گویند که مردم را به امورى که بر آنها پوشیده است راهنمایى خواهد کرد.

- قائم: یعنی قیام کننده به حق. رسول خدا فرمودند: از این جهت او را قائم نامیدند که پس از فراموش شدن نامش قیام می کند.

امام جواد در پاسخ به این پرسش که چرا او را قائم می نامند، چنین فرمودند: زیرا پس از آنکه نامش از خاطره ها فراموش شود و بیشتر معتقدین به امامتش از دین خدا برگردند، قیام می کند.

- منتظر: از امام جواد(ع) پرسیدند چرا وی را منتظر می گویند؟ ایشان فرمودند: زیرا وی برای مدتی طولانی غایب شده و علاقمندان منتظر ظهورش خواهند بود و آنان که تردید دارند او را انکار می کنند.

- بقیه الله: روایت شده که چون آن حضرت قیام کند، پشت به کعبه می ایستد و 313 نفر دور او جمع می شوند. اول چیزی که می فرماید این آیه شریفه است: بقیة الله خیر لکم ان کنتم مؤمنین. آنگاه می فرماید: منم بقیه الله و حجت او و خلیفه او بر شما.

دیگر القاب آن حضرت عبارتند از: حجة الله، خلف صالح، ولی الله، صاحب الامر، صاحب الزمان، منصور و ... .