وقتی دولت ها نمی توانند، ملت ها سرنوشت فلسطین را رقم می زنند

خبرآنلاین: فلسطینی ها درسطح جهانی مجموعه ای از حقوق خود را فریاد می زنند که اسرائیل آنها را به طور قاعده مندی انکار می کند. حق بازگشت، حق آزادی رفت و آمد، حق آب ، حق آموزش، حق ورود ( با حق بازگشت آوراگان اشتباه نشود ) و غیره .


سام باهور

فلسطینی ها درسطح جهانی مجموعه ای از حقوق خود را فریاد می زنند که اسرائیل آنها را به طور قاعده مندی انکار می کند. حق بازگشت، حق آزادی رفت و آمد، حق آب ، حق آموزش، حق ورود ( با حق بازگشت آوراگان اشتباه نشود ) و غیره .

اما حق پذیرفتن بازدیدکنندگان که به تازگی از دست رفته چطور؟ این تازه ترین محدودیتی است که اسرائیل اضافه کرده است، منع آزادانه پذیرش بازدیدکنندگان خارجی به همان اندازه که می تواند مخل مسائل فلسطینی ها باشد شوک برانگیز است چرا که اسرائیلی ها ادعا می کنند تنها مشعل دموکراسی در منطقه خاور میانه هستند.

بله درست خواندید. اسرائیل تهدید کرده است که به فلسطینی هایی که در اراضی اشغالی زندگی می کنند اجازه پذیرش مهمان از خارج را نخواهد داد. ما در مورد بازدیدکنندگانی مثل آن پنج میلیون نفر فلسطینی آواره ای صحبت نمی کنیم که اسرائیل پس از اخراج آنها از سرزمینشان با ترس و وحشت، دیگر اجازه بازگشت به آنها را نداد. بلکه، مسئله اکنون بر سر اتباع خارجی است که تمایل به بازدید از اراضی اشغالی فلسطین دارند و اسرائیل گفته است دیگر به آنها اجازه ورود نخواهد داد.

به خاطر داشته باشید که هیچ راهی برای رسیدن به سرزمین فلسطینی کرانه باختری و بیت المقدس شرقی که تحت اشغال نظامی اسرائیلی ها نباشد وجود ندارد، جز اینکه از طریق نقاطی مانند فرودگاه بن گوریون در تل آویو یا یکی از بنادر اسرائیل یا خاک آن بگذری که آن هم در کنترل نظامی اسرائیل است.

قرار است بیش از 300 فعال بین المللی روز هشتم جولای به دعوت 30 سازمان جامعه مدنی فلسطینی به تل آویو بیایند تا در برنامه ای باعنوان «به فلسطین خوش آمدید» شرکت کنند. هیئت هایی به نمایندگانی از فرانسه، بریتانیا، بلژیک ، سوئد ، آلمان ، ایالات متحده آمریکا، ژاپن و چند کشورآفریقایی شرکت کنندگان در این ابتکار بوده اند.

مدعوین که همگی از کشورهایی هستندکه با اسرائیل روابط دیپلماتیک دارد بلافاصله بعد از ورود به فرودگاه بن گوریون، قصد خود را از سفر به اراضی اشغالی فلسطین اعلام می کنند. این اقدام صلح آمیز، که در نوع خود به یک سونامی جامعه مدنی شباهت دارد، تنها بعد از اعمال محدودیت های اسرائیل برای رفت و آمدها و دسترسی به فلسطین به راه افتاد چرا که هم فلسطینی ها و هم خارجی ها همه مسیرهای برقرار شده ای را که مسئولیت اجرای قوانین بین المللی در وهله اول و سپس اجرای قوانین داخلی آنها را برعهده دارند به ستوه آورده اند.

بزرگترین بی تفاوتی از ناحیه وزارتخارجه آمریکا بوده است، اگرچه براساس گزارشات، بارها و بارها ثابت شده است که اسرائیلی ها در مرزهای خود نسبت به آمریکایی ها تبعیض قائل می شوند.

همچنین شایان ذکر است که در معاهده سال 1951 دوستی، تجارت و ناوبری اسرائیل صراحتا به موارد ذیل تصریح شده است :« حمل و نقل از طریق زمینی از هر بخش با مناسب ترین راه برای حمل و نقل بین المللی آزاد است » و افراد « در حین عبور از مرزها باید از اتهامات غیر منطقی و الزامات معاف و از تاخیر غیر ضروری و محدودیت آزاد باشند » پس برای موافقت نامه های امضا شده باید احترام قائل بود.

اسرائیل، به عنوان یک دولت و پیش از این به عنوان یک جنبش صهیونیستی مردم فلسطین را با استفاده از افراطی ترین و شدیدترین روش ها بیرون کرد و به منطقه ای دوردست فرستاد. آنها از همان ابتدای کار همدستانی داشتند که آغاز آن با بریتانیای کبیر بود و بعد از آن تا به امروز هم با مساعدت آمریکایی ها و جمعی از اعضای سازمان ملل که وقتی موضوع فلسطین پیش می آید بیشتر شبیه به یک کشور وابسته به آمریکا عمل می کنند تا یک کشور مستقل صاحب اندیشه و رای مستقل.

خوب این بازی منفعلانه رو به پایان است. وقتی دولت ها در انجام وظایف خود ناتوان می شوند ملت ها قد علم می کنند. مردم افرادی هستند مثل آنهایی که این هفته به فلسطین می آیند یا آنهایی که تلاش کردند به اسرائیل و محاصره غزه از طریق دریا برسند یا آنهایی که در فلسطین زندگی می کنند و در برابر اشغال شب و روز مقاومت می کنند چه کسی به تاریخ یکبار دیگر ثابت خواهد کرد که تاریخ را مردمان واقعی ساخته اند که احساس وافری از انسانیت و شهامت برای قربانی شدن دارند.

گاردین/ ترجمه آمنه معزی