راهکارهای مفید برای کاهش اضطراب جدایی کودکان
پارسینه: بیشتر کودکان بعد از شش ماهگی دچار نوعی حس وابستگی شدید به والدین مخصوص مادر خود میشوند و با دیدن هر غریبه ای گریه سر میدهند. این عادت شاید تا مقطعی قابل اغماض باشد اما بعد از مدتی و بزرگ شدن کودک به معضلی بزرگ تبدیل خواهد شد. در سلامت با پارسینه امروز با اضطراب جدایی، علل و روشهای کنترل آن آشنا خواهید شد.
- اضطراب بیش از حد مکرر در مورد از دست دادن عزیزان و اتفاقات بد
- افزایش نگرانی در مورد گم شدن یا ربوده شدن
- تکرار تردید یا امتناع از رفتن به مهد کودک و مدرسه
- بی میلی مداوم یا امتناع از رفتن به خواب در شب بدون اینکه از لحاظ جسمی به بزرگترها وابستگی داشته باشند.
- کابوس مکرر در مورد جدایی والدین از هم
- بیماری های جسمی مکرر، مانند سردرد و یا دل درد در زمانی که جدایی از والدین رخ می دهد یا کودک احساس می کند که این جدایی در حال اتفاق افتادن است.
- ناراحتی معده
- سردرد
- اسهال
برای تشخیص اضطراب جدایی در کودکان حداقل سه علامت از علائم بالا باید برای حداقل یک ماه در نوزادان و کودکان و حداقل شش ماه در بزرگسالان وجود داشته باشد و باعث مشکلاتی مثل استرس قابل توجه و یا ایجاد مشکلاتی در مدرسه، روابط اجتماعی، و یا سایر بخش های زندگی بیمار شود. امتناع از رفتن به مهد و مدرسه، ترس از مدرسه و مهد نیز نام دارد و ممکن است نشانه ای از اختلال اضطراب جدایی در نوزادان و کودکان باشد. اما این امتناع می تواند نشانه دیگر اختلالات اضطرابی نیز باشد. بنابراین به تنها علت اختلال اضطرابی نیست.
روش های کنترل و درمان اختلال اضطراب جدایی:تا چهارده ماهگی با او دالی موشه و از چهارده ماهگی با او قایم موشک بازی کنید. بزرگترین و مهمترین بازی با بچه ها قایم موشک بازی است.
وقتی هزار بار با فرزندتان این بازی را میکنید بعد از شانزده ماهگی کودک به این نتیجه میرسد نبودن مساوی نابودی نیست.
به تدریج با بزرگ تر شدن کودکان مهارت های شناختی آنها نیز افزایش می یابد. حدود سه سالگی کودکان به این شناخت می رسند که اگر کسی یا چیزی از جلوی چشمشان دور شود به این معنا نیست که دیگر وجود ندارد. اگر در این سن مادر به کودک بگوید برای کاری از او دور می شود اما بر می گردد، کودک می تواند حرف او را بپذیرد چون می داند مادر نزد او باز خواهد گشت. در حالی که در سن پایین تر، کودک این مهارت شناختی را ندارد و اگر مادر کنارش نباشد احساس می کند او دیگر باز نخواهدگشت در نتیجه کودک هنگام نبود مادر یا مراقبش بیقرار می شود.
درواقع، براساس رسیدن به این نوع شناخت در کودک است که توصیه می شود سه سالگی سن مناسبی برای فرستادن کودک به مهد یا سایر کلاس های آموزشی است چون در این سن امکان بیقراری کودک به دنبال جدایی از مادر کمتر است و مطمئن است که مادر یا مراقب خود را بعد از این جدایی موقت ملاقات خواهد کرد. بنابراین تحمل جدایی را دارد. این پدیده طبیعی اضطراب جدایی در کودکان است که از شش ماهگی تا سه سالگی (در برخی متون و برخی فرهنگ ها این سن را تا ۴ یا ۵ سالگی هم عنوان کرده اند) در کودکان بروز می کند.
ارسال نظر