چهار موضوعی که باید در مورد انفجار کابل در نظر گرفت

به گزارش خبرنگار «پارسینه» ، روز گذشته انفجاری عظیم در منطقه دیپلماتیک کابل نزدیک به 500 کشته و زخمی بر جای گذاشت و خسارت هایی به ساختمان های اطراف وارد کرد تا یکی از مرگبارترین حملات سال های اخیر در پایتخت افغانستان رقم بخورد.

نیک رابترسون، تحلیل گر سی‌ان‌ان به چهار موضوعی که باید پس از این حمله مورد توجه قرار گیرد پرداخته است.

چرا این حمله خیلی مهم است؟

این بمب گذاری نه تنها به خاطر مقیاس و موقعیت آن، بلکه به دلیل زمان بندی آن هم مهم است.

نخست، انفجار در ساعت پرازدحامی رخ داد تا این پیام را بدهد که هدفش تروریسم است.

دوم، تنها چند روز از ماه مبارک رمضان می گذرد. همچون حمله داعش به یک بستنی فروشی در بغداد در هفته جاری، پیام این انفجار این بود که هیچ حد و مرزی وجود ندارد.

موقعیت انفجار احتمالا برای این منظور انتخاب شده بود که کارمندان سفارت خانه ها را هدف بگیرد و تصمیم جامعه بین المللی برای کمک به افغان ها را تضعیف کند چنین انفجار عظیمی در چنان منطقه امنیتی ای نشان می دهد که بمب گذارها می توانند ابزاری بسیار بزرگ بسازند که حتی امنیت بالای منطقه را هم ناکارآمد سازد.

اندازه این انفجار که بزرگ تر از موارد مشابه اخیر بوده است، این احساس را ایجاد خواهد کرد که جنگ در حال بدتر شدن است و هیچ کس در امان نیست. غافلگیری و ترس چیزهایی هستند که حمله کنندگان به دنبالش بودند. همچنین می توان آن را پیامی برای ایالات متحده دانست که اخیرا «مادر تمام بمب ها» را بر سر داعش در افغانستان انداخت.

وضعیت بازی در افغانستان چگونه است؟

در شش ماه گذشته، امنیت در بسیاری از بخش های کشور تضعیف شده است. در منطقه شمالی قندوز، طالبان توانسته است همچون ولایت جنوبی هلمند دستاوردهایی داشته باشد. نفوذ آنها در بیشتر بخش های کشور گسترش یافته است.

داعش در شرق قدرتمندتر است و اخیرا زیر حملات مداوم نیروهای افغانستانی و آمریکایی قرار گرفته است، به ویژه در ولایت ننگرهار در مرز پاکستان، آمریکایی ها بزرگ ترین بمب غیراتمی جهان را که تا کنون مورد استفاده قرار گرفته است، به کار بردند.

در حال حاضر بیش از 8 هزار نیروی آمریکایی در کنار 6 هزار نفر از ناتو و متحدان آمریکا در افغانستان حضور دارند. آمریکا و ناتو در حال حاضر در نظر دارند تا اندکی بر نیروهای خود در این کشور بیافزایند.

داعش تهدید بزرگ تری است یا طالبان؟

نیروهای داعش چند صد نفر تخمین زده می شوند و اگر هواداران آنها را هم در نظر بگیریم، به چند هزار نفر خواهد رسید. این در حالی است که جنگجویان طالبان بسیار بیشترند.

طالبان بزرگ ترین تهدید برای دولت افغانستان است، چرا که نفراتشان بیشتر است، سازماندهی بهتری دارند، ریشه های عمیق تر، ساختار سیاسی قوی تر، و نفذو بیشتری در کشور دارند.

داعش کوچک تر است و برای تسلط بر برخی مناطق با طالبان مبارزه می کند. طالبان هم در بیشتر بخش ها تلاش می کند تا جلوی ریشه دواندن داعش را بگیرد.

نیروهای افغانستان و ناتو هم با داعش می جنگند و هم با طالبان. نیروهای آمریکایی هم اخیرا حملات خود علیه داعش را تشدید کرده اند و بر تهدیدهای تروریستی بین المللی داخل افغانستان، به اندازه تهدیدهای محلی متمرکز شده اند.

آیا نیروهای آمریکایی بیشتر تفاوت زیادی ایجاد خواهند کرد؟

به نظر می رسد که تغییر تعداد نیروهای ائتلاف نتواند تاثیر مهمی در کوتاه مدت داشته باشد. شمار نیروهای آمریکایی در افغانستان در سال های 2009 و 2010 به اوج رسید و نزدیک به 130 هزار نیروی ائتلاف در این زمان در افغانستان حضور داشتند. در حالی که در بسیاری از مناطق دستاوردهایی حاصل شد، ارتش افغانستان در حفظ ثبات ناکام بود.

انتظار می رفت که هفته گذشته تعیین تعداد دقیق نیروها انجام شود. تاخیر در این امر نشان دهند کشمکش بر سر تعهدات و اهداف افزایش این نیروها است، هرچند این انتظار وجود داشت که به ارتش افغانستان و افزایش نیروهای آن کمک کنند.

ارتش افغانستان از تلفات بسیار زیاد رنج می برد، به طوری که تنها در یک سال گذشته بیش از 6500 نفر کشته شده و شمار بسیار بیشتری هم زخمی شده اند.

حفظ کارکنان به خاطر هزینه ها، وفاداری و تلفات به یک مسئله تبدیل شده است. بعید است که تمرینات بیشتر توسط ناتو بتواند قدرت نیروهای افغان را در بلندمدت تثبیت کند.