در سوگ معدنکاران استان گلستان

کار معدن کـــــار سخت واقعی است

کارگر گویی که کارش جان دهی است

می رود تا عمق ها در زیر خـــــــاک

تا بگردد عیش جمعی تابنـــــــــاک

گر چه بینی ظاهرش سخت و سیــــاه

لیک دارد باطن صــــــــافی چو ماه

گر چه دارد جامه ای سخت و کثیـــف

لیک قلبش مهربان است و لطیـــــف

او چــراغ خـــــــــانه روشن می کند

با تلاشش بزم گلشــــــــن می کند

بهترین نان حـــــلال در دست اوست

آنچه گیرد کمتــــرین حقی از اوست

در چنــــــین کار زمخت و سخت‌پی

پس مهیــــــــــا باید ابــــزار قوی

اندرین عصــــر نوی فنــــــــــاوری

ایمنــــــــی در کــــار بایست آوری

من بگویم از حدیثی دلخـــــــــراش

که در آن مُردند جمعی پر تـــــــلاش

در گلستـــــان مهد گلهای قشنـــــگ

شد پریشان قلب مردم همچو جنـــگ

در تونل هـــــــــای دراز و پر خطر

می بمـــــاندند جمعی کــــــــارگر

انفجــــــــاری رخ نمود آوار ریخت

رشته کـــــار از همه سو پس گسیخت

گاز اکســـید دو کــربن ساخت کار

آن بــرون آورد جمعی را دمـــــــار

عـــده ای ورزیده آمد پـــــای کار

تا رهاند دوست و همکــــار و یــــار

لیک چون آتش نشانـــــان سوختند

در مســــیر یاری خود افروختنــــــد

ای مددکار ای خــــدا هست یار تو

اجرِ بسیـــار است بر رفـــــــــتار تو

گه به دریــــــا می زنی بهرغــریق

گه چو پروانه زنی خود در حـــــریق

عشقتــــــان بر این عمل پر بار باد

شورتان بهر نجات سرشـــــــــار باد

گر چه دل مملو ز عشـــــق مردمی

لیـــــک در هر کار باید ایمــــــــنی

ای «رضا» بنگر فدایــــــــان بهر کار

عاشقند بر کار همچون کــــــــار زار