دو بازوی واقعی این‌روزهای منصوریان!

بی شک مهدی رحمتی و خسرو حیدری از بهترین های یک دهه اخیر استقلال هستند که در موفقیت های بزرگ تیم، در سال های قبل نقشی کلیدی داشتند. آنها بیرون از زمین و در زمان پیشنهاد به مربی شاید از بهترین ها باشند اما هر دو کاپیتان استقلال درون زمین با نقش کاپیتانی، نشان دادند تمرکزشان را کمی از دست می دهند و کاپیتانی کمک به تکمیل تر شدن فوتبال شان نمی کند. استرس بار کاپیتانی و این اهرم اصلی تیم بودن، در فصلی که گذشت از رحمتی یک یاغی برای استقلال ساخت. بازیکنی که بی شک هنوز یکی از بهترین گلرهای آسیاست. خسرو هم وقتی بازوبند به بازو دارد یا قرار است نقش بزرگتری را ایفا کند، مشکلی اساسی پیدا می کند . او به قدری محجوب است که نمی تواند یک لیدر وسط زمین باشد.

به عکس این دو اما حالا استقلال دو لیدر درون زمین دارد که بازوبندی به دست ندارند اما به تیمش ریتم می دهند. دو یاری که یکی شان کسی غیر از امید ابراهیمی نیست. بازیکنی که از وقتی نورافکن پشتش بازی می کند و آنجای زمین قرص شده، دوباره کلیدی شده است و دیگری هم پادوی برزیلی است. بازیکنانی که توان حرف زدن و لیدری در زمین را دارند. هر دوی آنها به نسبت منصوریان از کنار زمین و مهدی رحمتی از ته دروازه، کمتر حرف می زنند اما حرف های شان طوری ست که به هم تیمی ها ریتم می دهد. غر نمی زنند، فریاد نمی کشند اما خیلی با اعتماد به نفس و آرامش دهنده و گاه قاطعانه به خط تیمی شان ریتم می بخشند. این دو در بازگشت رویایی استقلال به جدول بی شک نقش بازوان سرمربی را ایفا کرده اند.