آغاز جشنواره فیلم فجر با آبی کمرنگ
پارسینه: نخستین روز از سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر در برج میلاد، در حالی آغاز شد که از همان سأنسهای ابتدایی نمایندگان رسانهها، منتقدان و هنرمندان در محل برگزاری حضور داشتند.
به گزارش پارسینه ، سینمای رسانههای گروهی یکشنبه ۱۰ دی ماه با نمایش فیلم مستند «آبی کمرنگ» به کارگردانی آرش لاهوتی به طور رسمی کار خود را یک روز زودتر از دیگر سینماها در برج میلاد آغاز کرد. برای اکران این اثر که در جشنواره سینما حقیقت مورد توجه قرار گرفته بود، سید مهدی طباطبایینژاد، مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و مرتضی رزاقکریمی مدیر بخش مستند جشنواره فیلم فجر در سالن حاضر شده بودند.
امسال با وجود اینکه قرار نیست در برج میلاد فرش قرمز به روال مرسوم سالهای پیش برای عوامل فیلمهای سینمایی برپا شود، اما محلی برای حضور هنرمندان تعبیه شده که عکاسان هم بتوانند تصاویری از حضور گروهی عوامل آثار را ثبت کنند. همچنین محل در نظر گرفته شده برای خبرنگاران همچون سالهای قبل شامل تعدادی سیستمهای کامپیوتری برای استفاده رسانهها میشود.
«خانه دیگری» به کارگردانی بهنوش صادقی دومین فیلمی بود که با تأخیر در بخش چشمانداز سینمای ایران در برج میلاد به نمایش درآمد، عوامل این فیلم از جمله بهنوش صادقی، پژمان بازغی، لیلا زارع، روشنک گرامی و ناصر هاشمی در برج میلاد حاضر شدند و عکس گروهی انداختند. همچنین صادقی کارگردان این اثر پیش از آغاز فیلم با اشاره به اینکه صدای فیلم ایرادهایی داشته، گفت: با اینحال به احترام شما پذیرفتم که با همین شرایط فیلم اکران شود.
شب پیش بولتن روزانه جشنواره توزیع شد که در آن علاوه بر جمعبندی اتفاقات تا قبل از مراسم افتتاحیه جشنواره، مصاحبههایی با غلامرضا موسوی، محمد کاسبی، فرهاد توحیدی و تورج منصوری که در مراسم افتتاحیه مورد تجلیل قرار گرفتند، دیده میشود.
پژمان بازغی گفت: من در میان چهرههایی که در سالن حضور دارند منتقدی را نمیبینم و فکر میکنم دوران بیاعتمادی به فیلمسازان اول تمام شده است.
**«قاتل اهلی»؛ بهترین و بدترین فیلم کیمیایی
قاتل اهلی مجموعهای است از پلانها و نماهایی که اگر با مونتاژ اصولی، جمع شود آنوقت میشود یکی از بهترین آثار مسعود کیمیایی. اما حالا مثل این است که از سنگهایی مرتب و درست بنایی نازیبا و معوج ساخته باشند.
**« خانه دیگری » و روایت سرراست یک درام اخلاقی
خانه دیگری از آن دسته فیلمهاست که قصه و پیام برایش اصالت دارد و حاضر نیست به قیمت اهمیت دادن به ساخت و تکنیک، تمرکزش را روی قصه یا مفهوم قابل عرضه خود کم کند.
**جای خالی منتقدان در نشستهای پرسش و پاسخ جشنواره فیلم فجر
حضور منتقدان در نشستهای پرسش و پاسخ جشنواره فیلم فجر به مسیر سوالات جهت میدهد و نشست را به سمت نشستی تخصصی و قابل استفاده برای کارگردان و عوامل سازنده اثر هدایت میکند.
پژمان بازغی در این نشست با انتقاد از نبود حضور منتقدان قدیمی در سالن گفت: دوران بی اعتمادی به فیلمسازان اول تمام شده است و تا زمانی که منتقدان و کارشناسان قدیمی فیلم ها را نبینند سینما تغییری نخواهد کرد و تنها باید منتظر یک اتفاق در سینما باشیم.
گبرلو در پاسخ به این انتقاد بازغی گفت: منتقدان در سالن های دیگر به تماشای فیلم ها خواهند نشست و نظراتشان را درباره فیلم خواهند نوشت.
بازغی ادامه داد: در جشنواره فیلم اولی هایی خوبی را دیدم. در چند سال اخیر مردم فیلم خوب میخواهند و الزاما فیلم خوب نباید پرفروش باشد. کارگردان های فیلم اولی سواد و استعداد کافی را دارند. اگر فیلمنامه خوب برای من ارسال شود حتی اگر فیلم کوتاه خوبی باشد قطعا نقش را قبول خواهم کرد.
وی افزود: کارگردان و نویسنده در این فیلم به بخشی از زندگی پرداختهاند و به این موضوع اشاره کرده اند که ما به سنت ها و گذشته بی اهمیت و به گذشته نا امید هستیم.
در ابتدای نشست کاوه صباغزاده درباره اینکه چرا سراغ ساخت اثری موزیکال، کمدی و فانتزی رفته است، گفت: در این سالها فشار زیادی روی من بود و این فشار خودش را به این شکل نشان داد، اصلا از ابتدا قرار نبود فضای طنز داشته باشد، اما وقتی فیلمنامه را نوشتم به این شکل درآمد و طنز شده بود.
وی ادامه داد: من وقتی فیلمنامه را برای بار دوم خواندم، با صدای بلند به کاوه صباغزاده گفتم که نظرم عوض شده است.مهدی صباغزاده در پاسخ به انتقاد یکی از حاضران نشست که فیلم را فیلم خوبی نمیدانست، گفت: این فیلم حرفهای است و در میان آثاری که چند سال گذشته در سینمای ایران ساخته شده، هیچ نکته سخیفی ندارد و اتفاقا شادابی هم دارد. همچنین وقتی برای اولین بار فیلمنامه را خواندم، پختگی زیادی را در آن دیدم.
کاوه صباغزاده در ادامه و درباره مشکلاتی که برای فیلمسازان جوان وجود دارد، عنوان کرد: به هر حال فیلم ساختن کار سختی است، فیلمساز اول تجربهای ندارد که بخواهد به سرمایهگذار نشان دهد و طبیعی است که برای سرمایه گذاری هم حساس باشد اما مشکلاتی که جلوی پای فیلمساز اول در روند ساخت یک اثر سینمایی وجود دارد، به قدری زیاد است که مسیر را کند میکند و البته برای همه هم وجود دارد.
حسین شهابی در مورد بر عهده گرفتن تهیهکنندگی کارگردانی و نویسندگی فیلم گفت: «من نوعی از سینمای مستقل را مد نظر دارم که در آن نمیتوان با سایر تهیهکنندگان کار کرد، چون در طول این سالهای فعالیت در سینما با تهیهکنندگان زیادی روبهرو شدهام و همه آنها قصد داشتند در فیلمنامه نهایی تغییراتی ایجاد کنند که من به عنوان کارگردان زیر بار این جریان نمیروم.»
شهابی در پاسخ به پرسش دیگری درباره با اینکه بازی بازیگران از فیلمنامه آن قویتر بود و بعضی از لحظههای دراماتیک «آزاد به قید شرط» تماشاگر را میخنداند و این صحنهها بار عاطفی لازم را نداشت، گفت: «هنگام نگارش و کارگردانی فیلم تلاش میکنم به سمت احساساتی بودن و فیلم هندی نروم و شاید به همین علت این برداشت از فیلم انجام شده است. ضمن اینکه دوست داشتم فیلم کمی هم طناز باشد و نمیخواستم خیلی تراژیک باشد.»
او در مورد نکات فیلم و شباهت آن به سایر آثار مشابه گفت: «نمونه این فیلم در دنیا ساخته شده، اما این اولین فیلم در ایران است که در مورد آزادی مشروط و اشتغال زندانیان ساخته شده است.»
شهابی در مورد پایان ناگهانی فیلم گفت: «بر خلاف نظر بعضی دوستان به نظرم پایان فیلم مشخص بود. فیلم یک پایان باز دارد اما این پایان رها نشده است.
او درباره تأثیر فیلم بر مردم و مسئولان در مورد مسئله اشتغال زندانیان گفت: «مشاوری که برای این فیلم در کنار من بود به همین نکته اشاره کرد و گفت شاید «آزاد به قید شرط» تلنگری به مسئولان و مردم بزند.»
شهابی در خصوص شباهت نقشهای امیررضا دلاوری و امیر جعفری به بازیهای آنها در تلویزیون و این نکته که انتخاب آنها برای این فیلم به منظور جلب مخاطب بیشتر بوده است، گفت: «من اصولا زیاد سریال نمیبینم و سریال «زیر هشت» را هم ندیدهام. از نظر من امیر جعفری به درجهای از پختگی در بازیگری رسیده که بهترین گزینه برای این نقش بود.»
در پایان این نشست علی علایی از منتقدان باسابقه سینما با تمجید از بازی امیر جعفری در این فیلم ریتم بخشی از فیلم را اندکی کند دانست که شهابی گفت: «این فیلم در تدوین مجدد ده دقیقه کوتاه خواهد شد.»
ارسال نظر