کرباسچی:خانه آقای هاشمی موزه می‌شود تامردم ببینید ثروتش چقدر بود

بخشی از این مصاحبه را می خوانید:

با اینکه آقای‌ هاشمی 82 سال داشتند، چرا همه از خبر فوت ایشان شوکه شدند؟

اولاً آقای‌ هاشمی بسیار سالم و سرحال بودند. افراد وقتی به سن 70 تا 75 سالگی می‌رسند، از پا درمی‌آیند و عصا به دست و کمر خمیده می‌شوند. خیلی از افراد با وجود آنکه 10 سال از آقای‌ هاشمی کوچک‌تر هستند، تحرک و شادابی ایشان را نداشتند. ایشان تقریباً هر روز از ساعت 8 صبح از منزل بیرون می‌آمد و تا 8 غروب مشغول دیدار، ملاقات و جلسات مختلف بود. همان روز جلسه کمیته مجمع تشخیص مصلحت نظام و جلسه دانشگاه آزاد را داشتند و پس از آن با آقای قاضی‌زاده‌ هاشمی دیدار کردند. سلامت ایشان بسیار خوب بود. این گونه نبود که بیمارستان بروند و جراحی کنند. حتی به خاطر دارم یک مشکلی برای چشم‌شان پیش آمد که فکر می‌کنم آقای‌ هاشمی وزیر بهداشت جراحی کردند. یک روز خودشان رفتند و تمام شد.

دومین عامل شوک، ناگهانی بودن این مرگ بود. محسن آقا (هاشمی) گفتند ما ظرف یک ربع فهمیدیم بی پدر شدیم. جامعه توقع چنین خبری را نداشت. حالا مثلاً اگر بیمار شده بودند، یا سابقه سکته داشتند و چند روز در بیمارستان می‌ماندند، یا در حالت کما بودند آن موقع جامعه از نظر ذهنی آماده می‌شد.

نکته سوم این بود که گویا نمی‌شد تصور کرد جمهوری اسلامی باشد و آقای‌ هاشمی در آن نباشد. ایشان هم در زمان امام(ره) و هم بعد از آن در مسئولیت‌های مختلف و به مناسبت های گوناگون در رسانه‌ها حضور داشتند. در ذهنیت جامعه ایشان به عنوان یک نیروی فعال و پشتیبان حضور داشت. البته یک جوسازی و وارونه‌سازی هم از طرف نیروهای مخالف داخل و خارج علیه ایشان ایجاد شده بود که در هر مقطعی قدرت آقای‌ هاشمی را خیلی بیش از آنکه در واقعیت بود، نشان می‌دادند. دشمنان بیرونی هم خیلی دلشان می‌خواست که بگویند یک مافیای قدرت است و همه چیز در اختیار ایشان است؛ یا درباره ثروت و شخص ایشان جوسازی کرده بودند.

تجلیلی که در مراسم تشییع از ایشان شد، نشان داد خیلی از افراد جامعه این را باور نکرده بودند؛ اما به هر حال یک جو ماورائی آقای‌ هاشمی را احاطه کرده بود.

ایشان را آنقدر توانمند، قدرتمند و قوی می‌دانستند که فکر نمی‌کردند در عرض یک لحظه چنین حادثه‌ای اتفاق بیفتد. بر این اساس پیشنهاد شده منزلی که آقای‌ هاشمی در آن زندگی می‌کرد، با همین حالتی که هست چند سال موزه شود. نه اینکه وسایلی را بیاورند که لازم نیست. در همین خانه را باز کنند و نگهبانی بگذارند تا مردم بیایند و ببینند آقای‌ هاشمی که می‌گفتند ثروتش چنین و چنان است، کجا زندگی می‌کرد؟ مبل خانه ایشان از 30 سال پیش همان است و دیگر پارچه‌اش از بین رفته.

تبدیل خانه به موزه پیشنهاد است یا قطعی شده؟
همسر ایشان الان در منزلند؛ منزل هم ربطی به آقای‌ هاشمی ندارد. مربوط به دفتر امام بوده و اگر قبول کنند، این اتفاق می‌افتد.

بحث‌هایی بر سر محل تدفین ایشان مطرح شد. ابتدا اعلام شد محل تدفین قم است. بعد گویا با نظر همسرشان محل تدفین تغییر پیدا کرد...
ظاهراً آقای‌ هاشمی یک زمانی ابراز علاقه کرده بود در مشهد دفن شوند و بعد هم به آقای طباطبایی گفته بود شاید قم بهتر باشد. مادر ایشان در حرم حضرت معصومه (س) دفن است؛ پدر ایشان هم در قم دفن هستند. یک دیدگاه در خانواده آقای‌ هاشمی این بود که ایشان مانند بقیه علما، مراجع، مسئولان روحانی و ائمه جمعه مانند مرحوم مطهری، طباطبایی و منتظری در حرم حضرت معصومه (س)دفن شوند. زیرا هم در دسترس مردم است هم حضور ایشان در بین علما، نشان دهنده مقام علمی، معنوی و روحانی ایشان است. دوستان دیگر هم مطرح می‌کردند آقای‌ هاشمی منهای جنبه روحانی بودن، به عنوان بازوی انقلاب همواره در کنار امام بودند. با توجه به شخصیت بین‌المللی و سیاسی آقای‌ هاشمی، حفظ خاطره ایشان کنار امام (ره)، ابعاد سیاسی مهمی برای کشور و نظام دارد. همچنین ممکن است بسیاری از شخصیت‌های بین‌المللی که می‌خواهند به امام ادای احترام کنند، بخواهند به آقای‌ هاشمی هم ادای احترام کنند. این دو دیدگاه مطرح و در نهایت چون گفته بودند مطابق نظر خانواده ایشان عمل شود، خانواده تصمیم گرفت در حرم امام (ره) دفن شوند. البته نظر برخی در خانواده ایشان این بود که شاید قم بهتر باشد. در قم هم این آمادگی بود که در حرم حضرت معصومه (س)دفن شوند.

پیشنهاد دفن در ضریح هم از سوی خانواده مطرح شد؟
خانواده هر جا می‌گفتند، تدفین انجام می‌شد؛ اما داخل ضریح، نزدیکی ایشان به امام را نشان داده و جاودانه می‌کند. حضرت آیت الله حاج حسن آقای خمینی پیشنهاد دفن در داخل ضریح را مطرح کردند. ایشان در انقلاب با مرحوم حاج احمد آقا همراه امام بودند؛ الان هم با امام آرمیده‌اند. این شاید اشاره ای جاودان باشد که چه کسانی در کنار امام نهضت را پیش بردند.