کاش رونالدو توپ طلا را نمی‌گرفت!

امسال به عنوان روزنامه‌نگار ایرانی حاضر در نظرخواهی فرانس‌فوتبال، برای انتخاب بهترین بازیکن اروپا یا همان برنده توپ طلا، به رونالدو و مسی رای ندادم و دعا می‌کردم هیچکدام از این دو انتخاب نشوند. از سال 2008 به این طرف، این جایزه بین مسی و کریس دست به دست می‌شود و حالا دیگر این اتفاق برای فوتبال شورانگیز بودنش را از دست داده. من به ترتیب سوارز، گریزمن و بوفون را انتخاب کردم. دلم هم می‌خواست یکی از این سه نفر توپ طلا را ببرند. اگرچه می‌دانستم این آرزوی محالی است. ددیم در نظرسنجی وردساکر هم دوستم پژمان راهبر، سردبیر سایت ورزش3، رای‌های اول و دومش را به مسی و رونالدو نداده است. خیلی از هواداران فوتبال به صفحه‌اش حمله کرده بودند و او را بابت این بی‌توجهی به فحش گرفته بودند. متاسفم. امیدوارم دوستان بتوانند با آرامش بیشتری به موضوع نگاه کنند. کسی در فوق‌العاده بودن رونالدو و مسی تردیدی ندارد.اما فکر کنید همانطور که همه دلشان می‌خواهد گل بزنند و آقای گل شوند، یک لئو مسی پیدا می‌شود که در اوج رقابت با دیگر گلزنان، پنالتی خود را به نیمار می‌بخشد تا او را در برد و در رقابت شریک کند. این بخشش چیزی از بزرگی مسی کم نمی‌کند و در عوض هیجان و انگیزه را در دیگر بازیکنان و هواداران بالا نگه می‌دارد. در انتخاب برترین بازیکنان هم می‌شود از همین زاویه نگاه کرد.

آن دو نفر عالی هستند اما پس از 9 سال کسب توپ طلا، شاید بهتر باشد جا را برای دیگران هم باز کنند. چند دهه بعد، فوتبالدوستان اگر برگردند نگاه کنند، تصور خواهند کرد که فوتبال آغاز قرن 21 چقدر کسالت‌بار بوده. در حالی که بیست سال درخشش گلر بی‌نظیری مثل جی‌جی بوفون، حتی یک توپ طلا هم برایش نیاورده. حیف. من احساسات و استدلال کسانی را که دوست دارند جوایز مسی یا رونالدو باز هم بیشتر شوند درک می‌کنم. ما همه عاشق فوتبال هستیم. اما دلم می‌خواهد بقیه نیز در این لذت و افتخار شریک باشند. این همه توپ طلا برای مسی و رونالدو بس است. بس نیست؟