منصوریان و ۲ بازی؛ آخرین فرصت جبران

خبر - تحریریه پارسینه | برای بازیکنان استقلال و پرسپولیس یک وسوسه بزرگ است. همان روزهایی که پیراهن آبی یا قرمز را می‌پوشند و به زمین می‌روند، نگاهی به آن نیمکت کنار پیست دارند. البته همه بازیکنانی که می‌آیند و می‌روند به این آرزو نمی‌رسند. در این رقابت قوی‌ترها شانس بیشتری دارند. آنها که ستاره‌اند و محبوب سکوها. علیرضا منصوریان یکی از آنها بود. خیلی زود پدیده شد، به تیم ملی رسید، لژیونر شد و وقتی برگشت، بازوبند استقلال به او رسید. در سال‌های آخر که اندامش ورزیده ولی کند شده بود، بیشتر یک مربی درون زمین بود که جوان‌ترها را هدایت می‌کرد. روزی که با قهرمانی جام حذفی از فوتبال خداحافظی کرد، شمارش معکوس برای مربیگری‌اش در استقلال شروع شد.

نشستن روی نیمکت استقلال و پرسپولیس، آرزوی همه بازیکنانی است که پیراهن این تیم را می‌پوشند. منصوریان هم در مصاحبه روز خداحافظی به این موضوع اعتراف کرد. او در روزهایی که در پاس همدان، تیم ملی امید، تیم ملی یا نفت مربیگری می‌کرد هم احتمالا به فکر روزی بود که نفر اول نیمکت استقلال باشد. منصوریان سال گذشته به یک قدمی این نیمکت رسید، ولی مذاکرات در لحظه آخر بی‌نتیجه ماند.

لیگ شانزدهم سرانجام شروع دوران مربیگری منصوریان در استقلال بود. درباره این انتخاب دو نظر وجود داشت. گروه بدبینی که مربیگری استقلال را برای او زود می‌دانستند و از بنیان مخالف این گزینه بودند و گروه دوم که به استناد نتایج قبلی‌اش در نفت آینده روشنی برای او متصور بودند. پنج ماه از شروع کار منصوریان در استقلال گذشته و فعلا حق با گروه اول بوده. فاصله استقلال با صدر جدول 13 امتیاز است و قهرمانی لیگ از دست رفته به نظر می‌رسد. تیم با وجود آزمون و خطاهای فراوان هنوز ترکیب و ایده مشخصی ندارد و دورنمایش روشن نیست. بعد از شکست جمعه مقابل تراکتورسازی اعتراض هواداران در شبکه‌های مجازی شدت گرفت و زمزمه تغییر کادر فنی جدی‌تر از همیشه به گوش می‌رسد.

منصوریان در آستانه از دست دادن نیمکتی است که سال‌ها برای رسیدن به آن تلاش کرده. اگر این روند انتقادآمیز ادامه داشته باشد، باشگاه چاره‌ای جز تغییر نخواهد داشت. در شرایطی که قهرمانی لیگ خیلی دور است، بازی حذفی مقابل نفت و پلی‌آف لیگ قهرمانان احتمالا مقابل السد برای منصوریان حیاتی هستند. او باید یک بار دیگر انتخاب‌ها و تصمیماتش را بررسی کند. در نگاه اول چند ایراد اساسی به ذهن می‌رسد: کادر فنی ضعیف است، سیستم بازی تیم با بازیکنان موجود همخوانی ندارد، تغییرات فراوان ترکیب اجازه هماهنگی را از تیم گرفته و در آخر حاشیه‌ها اجازه تمرکز کافی به او نمی‌دهند. شاید او هنوز فرصت تغییر شرایط را داشته باشد، اگر در تصمیماتش تجدید نظر کند. منصوریان هنوز می‌تواند نیمکت آبی، نیمکتی که برایش خیلی مهم است را حفظ کند، به شرطی که از اشتباهات بازی‌های قبلی درس بگیرد. شاید هنوز فرصت جبران باقی باشد.

ایران ورزشی