«مختارنامه»را به زور خوب جلوه ندهیم
پارسینه: تلویزیون در سالهای اخیر با مشکلات مالی زیادی دست و پنجه نرم میکند و شاید یکی از دلایلی که برخی از مدیران و مسئولان برای وقفهای که در ساخت آثار محرمی افتاده بیان میکنند همین موضوع باشد. گرچه حقیقت این است که اگر برنامهریزی درست باشد دیگر این صحبتها به وجود نمیآید.
سریالسازی برای ماه محرم بیش از آنکه به زرق و برق بصری نیاز داشته باشد به سوژه خوب و مناسب نیازمند است. باید تفسیر درستی از اسلام در اثری که ساخته میشود شکل بگیرد و مخاطب با جنبههای آموزندهای از این دین آشنا شود تا اتفاق مثبت و تاثیرگذاری که باید در این جریان بیفتد حادث شود. البته کسی که اعتقاد درستی داشته باشد برای اینکه فیلم یا سریالی بسازد نیازی به صحنههای هیجانی و اکشن در اثرش ندارد. نکته مهمی که در این باب وجود دارد این است که اتفاقا چون ما در صنعت جلوههای ویژه هنوز آنقدر قدرتمند نیستیم همین صحنهها هم نمیتوانیم خوب دربیاوریم و باعث میشود مخاطب از تماشای چنین آثاری هم دلزده شود.
برای محرم باید کار اعتقادی بسازیم و اتفاقا کاری اثرگذار میشود که در آن اخلاقیات امامان و معصومین و سیره عملی زندگی آنها به تصویر کشیده میشود. وقتی این اتفاق بیفتد مردم خواسته و ناخواسته میتوانند معصومین را الگوی زندگیشان قرار دهند و اینجاست که ما میتوانیم موفق شویم نه اینکه صرفا با نمایش صحنههایی که جذابیت بصری دارند اما عاری از هیچ گونه پیامی هستند مخاطب را میخکوب کنیم و هیچ درس و پیامی هم از این وقایع عظیم به او ندهیم. ما باید آموزههای دینی از امامانمان را وارد زندگی شخصی، روح و روان و جانمان کنیم تا با آنها زندگی بهتری داشته باشیم.
ارسال نظر