تحریریه پارسینه: عظیم فضلی پور کارشناس ارشد برندینگ در دنیا و نماینده کلینیک برند سوئیس در ایران در گفتگو با پارسینه در خصوص فرمایشات مقام معظم رهبری در مورد برندسازی مسائلی را تشریح کرد و در رابطه با وضعیت فعلی ایران در سازمان تجارت جهانی نیز به طرح موضوعاتی پرداخت و دغدغههای فعلی کشور را در این خصوص بیان کرد که مشروح این گفتگو را در ادامه میخوانید.
بحثهایی در جامعه مطرح شده است که رهبری با نام برند مخالف است، توضیح شما در این باره چیست؟ آیا این موضوع صحت دارد؟
طی چند سال اخیر اگر صحبتهای رهبری را شنیده باشید و حتی با توجه به نام گذاری سالها متوجه خواهید شد که ایشان به حمایت از تولید کالای ایرانی تاکید دارند. ما امروز در عصر چهارم تجارت هستیم یعنی عصری که کالا نمیخریم، بلکه برند میخریم. بنابراین زمانی که مقام معظم رهبری میفرمایند کالای ایرانی منظورشان برند ایرانی است. مقدمات صحبتهای ایشان نشان میداد که در حقیقت چیزی که امروز برای جامعه ما معضل به حساب می آید بحث برند بازی است. پولی که در شرایط تحریم و به زحمت نصیب کشور میشود نباید خرج برند بازی شود.
در حال حاضر در چه مرحله ای قرار گرفته ایم؟
فرایند اقدامات باید به سمت برندسازی برود. آنچه که برای رهبری خوشایند نیست همان برند بازی بوده نه برند سازی. در برندبازی ما هیچ تولیدی نداریم و صرفا مصرفکننده هستیم وآنچه که در کشورهای مختلف تولید میشود ما تنها مصرف میکنیم. در حالی که در بحث برندسازی ما تولید کننده به شمار میرویم.
در حال حاضر کالای ایرانی و تولید ایرانی را در اختیار داریم و فقط باید در جایگاهی قرار بگیریم که روند برندسازی را طی کنیم. بنابراین بحث برند سازی و برند بازی دو موضوع کاملا متفاوت است. دیدگاهی که رهبری در خصوص برند مطرح کردند راجع به برند بازی است.
از مذاکرات WTO چه خبر؟
مذاکرهای صورت نگرفته است و دولت قصد دارد که واقعیت را کتمان کند. آقای نعمت زاده میگوید تا یکسال دیگر عضو این سازمان خواهیم شد. این در حالی است که عضویت در آن سازمان وابسته به رای مثبت تمام اعضای آن میشود. شاید سوال باشد اینکه چرا روسیه سالهای سال پشت دروازه دبیلو تی او بود اما رای نیاورد؟ زیرا گرجستان تنها کشوری بود که به آن رای نمیداد. هر دو سال یکبار در اجلاس وزرا برای عضویت یک کشور جدید، رای گرفته میشود. هر بار که مسئله روسیه مطرح شد، گرجستان پرچم قرمز خود را بالا برد و مخالف خود را برای ورود روسیه به این سازمان اعلام کرد.
روسیه چگونه عضو تجارت جهانی شد؟
در نهایت اروپا بخاطر تجارت گاز پذیرفت که گرجستان عضو ناظر پارلمان شود و امریکا نیز به آن امتیاز داد که برای صادرات کالاهای خود بتواند با تعرفه WTO وارد روسیه شود. این دو اتفاق باعث شد که گرجستان رای خود را پس بگیرد و مخالفتی نکند، بنابراین سرانجام روسیه عضو فعال WTO شد.
در شرایط فعلی اگر نام ایران در WTO مطرح شود، کدام یک از کشورهای عربی به ما رای میدهند؟
عملا هیچ کدام از کشورهای منطقه به ما رای نخواهند داد. بنابراین تصور اینکه ما بتوانیم طی یک سال عضو فعال سازمان تجارت جهانی بشویم یک موضوع واهی است. از سوی دیگر سال ۸۴ که ایران عضو این سازمان شد، دکتر معیری بسیار تلاش کردند تا سرپرست تیم تجاری سوئیس که بازنشسته میشد توسط دولت ایران استخدام شود و به عنوان کسی که بتواند چارچوب رژیم تجاری ایران را تدوین کند. این فرد قدرت مذاکره را داشت و می توانست ایران را به جایگاه خوبی برساند، اما آن زمان دولت نپذیرفت زیرا دولت قبل اعتقادی به WTO نداشت.
آن زمان سرپرست سابق تیم تجاری سوئیس، رئیس کارگروه افغانستان شد و در پی آن افغانستان موفق شد که عضو فعال سازمان تجارت جهانی شود. در حال حاضر نیز این فرد ریاست کارگروه الجزایر را بر عهده گرفته است. متاسفانه کماکان درهای سازمان تجارت جهانی به روی ایران بسته است. بنابراین مشکل ماست که هنوز رژیم تجاری خود را تنظیم نکرده ایم.
مشکلات دیگر برای عضویت در این سازمان چیست؟
مشکل سوم که از همه مهم تر به نظر میرسد، این است که ما هنوز معاهده تریپس امضا نکرده ایم. در معاهده تریپس ما با ۲ موضوع رودر رو هستیم. یک مسئله معاهده برن و مسئله دیگر معاهده رم است که اگر این دو را امضا نکنیم بحث ما با معاهده تریپس حل نمی شود و اگر این موضوع به سرانجام نرسد مسئله ما با سازمان تجارت جهانی مرتفع نخواهد شد.
تمام این موارد به صورت قانونمند در کنار یکدیگر چیده شده است. اینکه یک وزیر میگوید تا سال آینده عضو این سازمان می شویم یک خیال واهی است و این اتفاق نخواهد افتاد. مسئولان باید واقعیتها را بازگو کنند و مسائلی را که قابل پیش بینیاند را بیان کنند.
عضویت در این سازمان چقدر زمان میبرد؟
حداقل پروسه ۵ تا ۷ ساله ای را برای عضویت در این سازمان پیش رو داریم. ابتدا باید مسائل داخلی را حل کنیم. اگر دل مسئولان به حال عدم عضویت در WTO می سوزد باید سریعتر به فکر حل معضلات می پرداختند.۲۰ سال است که لایحه الحاقیه به معاهده رم و برن بین ارشاد و مجلس خاک می خورد و هر کدام از وزرای ارشاد به دلیل مشکلات فقهی آن جرات نمی کنند حرف جدیدی را مطرح کرده و این مشکل را حل کند. مشکلی که ما با این دو معاهده داریم مشکلات فقهی است.
برخیها معتقدند که حق مالکیت فکری حق بشر نیست. به اعتقاد آنها جمله ای که در کتابها نوشته می شود "حق چاپ محفوظ است" مبنای عقلی و شرعی ندارد. بنابراین معاهده تریپس با این ایدئولوژی امضا نمی شود. اینکه مسئولان هر روز امید می دهند و با الفاظ مختلفی بازی می کنند و میگویند عضویت در سازمان تجارت جهانی طولی نمیکشد تنها یک خیال است!
ارسال نظر