مارک پوشی و تضعیف صنعت پوشاک و نساجی
پارسینه: در چنین شرایطی صنایع عظیم نساجی کشور که میتواند جایگزین درآمد نفت از نظر اشتغال زایی و درآمد خارجی از محل صادرات پوشاک باشد، در هاله ای از ابهام و بلاتکلیفی بسر می برد و فعالان آن هر روز با دلگرمی به وعده های داده شده کارگاه های زیان ده خود را سرپا نگاه داشته اند تا بلکه تصمیم یا تصویب نامه ای از ورود انواع قاچاق البسه چینی و غیره جلوگیری کرده و صنایع تولید پوشاک داخلی نفسی تازه کند.
در برخی فروشگاه های لوکس توزیع اجناس عمومی نظیر کیف ، کفش ، لباس و برخی وسایل دیگر اجناس با انواع مارک های خارجی و نامدار جهانی عرضه میشوند که هر خریدار با تجربه ای بدلی بودن آنها را تشخیص داده و از چرائی وجود آنها در ویترین مغازه ها بنام کالای اصل ! به تفکر و حیرت فرو می رود.
به گزارش خبرنگار «پارسینه» ، علیاکبر پوراحمدنژاد، دبیر کمیسیون مبارزه با قاچاق کالا و ارز استان تهران میگوید: طبق بررسیهای به عمل آمده در بیشتر پروندههایی که در حوزه قاچاق البسه و پوشاک در واحدهای تخصصی یعنی همان اتحادیهها مطرح هستند، اغلب ابراز میشود بیشتر کالاها ایرانی بوده و فقط مارک و برند خارجی به آنها الصاق شده است.
بر همین مبنا با توجه به بررسیهایی که انجام شده و جلسههای مشترکی که با اتحادیه پوشاک داشتیم، بحث رصد واحدهای عرضهکننده مارک مطرح شده است، چون کار این واحدها جزو تخلفات تقلبی به حساب میآید.
پوراحمدنژاد با تاکید بر این که الصاق مارک خارجی به لباس تولید داخلی تقلب است، میگوید: اتحادیه پوشاک موظف است با واحدهای تولیدکنندهای که به الصاق مارک غیرمعتبر روی پوشاک تولیدیشان مبادرت میکنند، به عنوان یک تخلف صنفی برخورد کند.
پوراحمدنژاد با اشاره به این موضوع میگوید: مردم عزیز ما باید بدانند بخش اعظمی از پوشاکی که در قالب برند در داخل کشور به فروش میرسند، اصلا سابقه نمایندگی رسمی در داخل کشور ما را ندارند.
بر همین اساس از آنها خواهش میکنم اگر اصرار بر خرید برند خارجی دارند، حتما اطلاعات کسب کنند که اصلا آن برند در داخل کشور نمایندگی رسمی دارد یا خیر! چراکه علاوه بر الصاق مارکهای خارجی روی لباسهای داخلی، در بسیاری از موارد پوشاک بیکیفیت و حتی دست دوم خارجی از راههای مختلف به کشور وارد و به جای پوشاک مارک به مردم فروخته میشود.
موضوعی که قبادی، دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس می گوید: نتیجه علاقه به مارکپوشی، رشد برندهای غیرقانونی درکشور است تا جایی که بررسیها نشان میدهد بیش از ۹۷ درصد نمایندگی برندها در داخل کشور فاقد مجوزهای رسمی و قانونی بوده و فقط با روشهای مختلف و اغواکننده سعی در جذب مشتری دارند. مسالهای که باعث شده بسیاری از تولیدکنندهها محصولاتشان را با نشان غیرایرانی به بازار عرضه کنند.
قبادی در توضیح بیشتر میگوید: وقتی استقبال مصرفکنندهها از کالای غیرایرانی بیشتر است و مردم توجهی به ظرفیت داخلی ندارند، تولیدکنندهها همان کالا را با مهر و نشان خارجی به فروش میرسانند.
حال پرسش اساسی این است که علیرغم اشراف همگان به تقلبی بودن این اجناس ، پس چرا اینهمه انواع کالای خارجی با مارک های بدل و تقلبی در بازار انباشته شده و ظاهرا متولیان بخش توزیع یعنی همان دوایری که وظیفه کنترل بازار را برعهده دارند ظاهرا چشم خود را بر روی این تقلب و فریبکاری آشکار بسته اند.
در چنین شرایطی صنایع عظیم نساجی کشور که می تواند جایگزین درآمد نفت از نظر اشتغال زایی و درآمد خارجی از محل صادرات پوشاک باشد، در هاله ای از ابهام و بلاتکلیفی بسر می برد و فعالان آن هر روز با دلگرمی به وعده های داده شده کارگاه های زیان ده خود را سرپا نگاه داشته اند تا بلکه تصمیم یا تصویب نامه ای از ورود انواع قاچاق البسه چینی و غیره جلوگیری کرده و صنایع تولید پوشاک داخلی نفسی تازه کند.
در نهایت باید به این موضوع مهم اشاره شود که به نظر میرسد به رغم تمام تلاشها و ادعاهای مطرح شده برای سر و سامان دادن به صنعت پوشاک و نساجی کشور، هنوز شیوه جدی و عملی برای این موضوع طراحی نشده و برنامهها همچنان در حد حرف باقی مانده است.
اما موضوعی که به صراحت میتوان بر آن تاکید کرد این است که برای تقویت پوشاک و نساجی داخل نیاز به عزمی ملی است، چراکه دست تمامی نهادهای مربوطه در این زمینه بدون کمک مردم بسته است؛ بنابراین مردم نیز باید از فرهنگ خارجیپوشی خود دست بردارند تا هم با خرید کالای تقلبی و کپی به جای اصل، گول نخورند و هم پشتوانهای برای صنعت پوشاک کشور باشند.
کیفیت فقط خارجی. داخلی یعنی بی کیفیت و جنس آشغال
امیدوارم مردم ما به این نتیجه برسند که هر کشوری برای اینکه به ثبات برسه، نیاز به استقلال اقتصادی در مورد مایحتاج اولیه زندگی خودش رو داره... امیدوارم قاونین به جهتی سوق پیدا کنه که تولیدگر و خریدار در موازات هم، منافع یکیدگر رو تامین کنند تا بی نیاز از کالاهای خارجی باشیم...
نکته مهم دیگه بی توجهی به صنایع مادر مانند نساجی است... کشور ما در جای جای کشور دارای صنایع بزرگ نساجی بوده و هست... اما متاسفانه با خصوصی سازی های بی مورد، نه تنها موجبات بیکاری خیلی از مردم رو بجود اوردند، بلکه اون کارخانه ها کاملا تعطیل شه و از سوی دیگه نیازهای داخل کشور هم توسط اجناس ضعیف تر و گرانتر وارداتی تامین میشه.... نمونه اش نساجی های قایم شهر نساجی بهشهر، نساجی فومن و امثالهم هستن....
فقط جنس خارجی
ایرانی نمیخریم
مجوز قانونی چیه دیگه؟ نگید از نده طرف از پای می افته