در ستایش شرافت یک ژورنالیست

روزنامهٔ واشنگتن‌پست در تاریخ 12 دسامبر 2010 یادداشتی را منتشر کرد با عنوان «زمانی برای بازنشانی سیاست ایران» به قلم «جنیفر روبین» ( Jennifer Rubin ) ، بلاگر و ژورنالیست یهودی آمریکایی. او در این یادداشت، پنج دلیل بر لزوم قطع مذاکرات هسته‌ای با ایران و تشدید تحریم‌ها و نیز چهار پیشنهاد برای چگونگی تعامل با جمهوری اسلامی ایران ارائه می‌دهد.

جنیفر روبین کیست؟ یکی از راست‌گرا‌ترین نویسندگان آنلاین که به‌خاطر یادداشت‌های محافظه‌کارانه‌اش در نشریاتی چون واشنگتن‌پست و اورشلیم‌پست شهرت یافته است، هوادار حزب «چای» است، مدافع « اسرائیل اعظم » است، و پیش از این با انتقادهای مکرر از باراک اوباما، او را «ضد اسرائیلی‌ترین رئیس‌جمهور آمریکا» لقب داده است. یـادداشت‌های او در سایت واشنگتن‌پست در بخـشی به نام «به راست راست» ( Right Turn ) منتشر می‌شوند.

پیشنهادهای او به دولت‌مردان آمریکایی برای تحت ‌فشار قرار دادن ایران چه بود؟

اولین توصیهٔ او، حمایت اقتصادی، تکنولوژیک و شفاهی از «جنبش سبز» به خاطر چیزی است که او آن را تنها امید برای تغییر در ایران می‌خواند. او تأکید می‌کند که شایعهٔ لکه‌دار شدن دامان جنبش سبز به خاطر حمایت آمریکا، بی‌پایه است، چرا که این امر خواستهٔ ابراز شدهٔ این جنبش است.

پیشنهاد بعدی او، ادامه و تسهیل جاسوسی و خراب‌کاری در برنامهٔ هسته‌ای ایران است. روبین با کنایه به کشته‌ شدن استاد هسته‌ای ایرانی بر اثر بمب‌گذاری می‌نویسد: "هر دانشمند هسته‌ای که برایش یک «حادثهٔ اتوموبیل» اتفاق می‌افتد، و نیز انتشار هر ویروس کامپیوتری، برای ما زمان می‌خرد و مانع افزایش توان هسته‌ای ایران می‌شود."

هم‌چنین، روبین در بند دیگری از یادداشت خود دولت آمریکا را ترغیب می‌کند تا برای طرح یک حملهٔ فیزیکی به ایران، زمینه‌سازی کند. او بر آن باور است که در صورت حملهٔ آمریکا، مردم ایران دیگر حول پرچم ایران نخواهند بود.

این یادداشت، در بعضی از سایت‌های خبری داخلی انعکاسی محدود یافت . ولی اطلاع من از آن، از طریق نوشتهٔ‌ دیگری در سایت یکی از شبکه‌های تلویزیونی عربی بود. نوشته‌ای که نویسندهٔ آن با ارجاع به صفحهٔ معرفی جنیفر روبین در سایت واشنگتن‌پست، مدّعای او در «حمایت از حقوق بشر» را در تضاد با تأیید او در قبال ترور داشمندان هسته‌ای ایران خوانده بود.

اما این ژورنالیست کیست؟

«تیمور نبیلی» ( Teymoor Nabili ) مجری کهنه‌کار شبکهٔ تلویزیونی «الجزیرة» بین‌الملل است که با سابقهٔ بیست سالهٔ خبرنگاری، در بیش از 30 کشور و در رسانه‌هایی چون بی‌بی‌سی، سی‌ان‌ان و سی‌ان‌بی‌سی به فعالیت خبری پرداخته است. او در سال 2005 موفق به کسب عنوان «بهترین مجری» در برنامهٔ جوایز تلویزیون‌های آسیایی شده است و نیز به خاطر پوشش خبر رسوایی ارتشاء در المپیک، جایزهٔ سلطنتی جامعهٔ تلویزیونی انگلستان را از آن خود کرده است.

مروری بر یادداشت‌های تیمور نبیلی در بخش بلاگ سایت الجزیرة ، به وضوح نشان می‌دهد که رویکرد رسانه‌ای او در قبال مسئلهٔ ایران، تابع یک نگاه حرفه‌ای و اخلاق‌گرایانه است. فرقی نمی‌کند که او نسبت به محتوای دوگانه و غیرمنطقی دائرة‌المعارف ویکی‌پدیا در معرفی منشور حقوق بشر کوروش اعتراض داشته باشد ، یا این‌که دستورالعمل نیروی دریایی آمریکا در کاربرد عنوان جعلی «خلیج عربی» به‌جای «خلیج‌ فارس» را به سخره بگیرد ، یا چنان‌که در آخرین یادداشت خود، از ناکامی موافقان حملهٔ نظامی به ایران ابراز خوش‌حالی کند ؛ آن‌چه برای او در اهمیت است، نگاه انسانی به ملت ایران و حقوق آنان است.

در جهان امروز آمریکا مصدر دموکراسی باشد یا نباشد، گفتار و کردار نئوکان‌هایی چون «جنیفر روبین»، تفکیک مرزهای نومحافظه‌کاری آمریکایی را با ماکیاولیانیزم و فاشیزم دشوار می‌سازد. دنیای ما بیش از هرچیز به رسانه‌مردانی نیاز دارد همانند‌ «تیمور نبیلی» که اخلاق را ورای جایگاه رسانه‌ای خود تعریف می‌‌کنند، نه ذیل ایدئولوژی سیاسی خود.

این‌ یادداشت را فرصتی یافتم تا بگویم:‌ آقای نبیلی؛ به عنوان یک ایرانی، از شما متشکرم!