کشاورزان فارس به جان رودخانه ها افتادند

تحریریه پارسینه - ایران با مشکل کم آبی روبه رو است. هر چند که برخی از استان ها به دلیل بارش های سیل آسا در معرض طغیان رودخانه ها قرار دارند، با این حال بحران آب در کل ایران همه گیر است و استان فارس نیز از این قاعده مستثنی نیست.

بنا به آماری که در سال ۹۳ نتشار شده بود، کمبود اب در استان فارس باعث شده بود که ۵۰۰ روستای استان با بحران آب دست به ریبان باشند و۹۰ درصد دشت های فارس نیز مشکل برداشت آب داشته باشند.

در این بحران که هیچ کاری جز صرفه جویی وجود ندارد، برخی از کشاورزان استان فارس از تنها منابع آبی محدود برای آبیاری محصولات کشاورزی استفاده می کنند. آنها با انحراف مسیر رودخانه "سیوند" آن را خشک می کنند تا بتوانند در بستر رودخانه برنج بکارند و به همین ترتیب مقدارآب باقی مانده صرف محصولی می شود که هیچ توجیهی برای استان ندارد.

اخیرا رودخانه سیوند عرصه کشت عده ای شده که با ایجاد انحراف در رودخانه قصد برنج کاری دارند. آبزیان نیز در برکه ها گیر کرده بودند که اگر محیط زیست زود نمی رسید همه آبزیان از بین رفته بودند.


سیاوش محمدی بیگدلی، سرپرست معاونت فنی اداره کل حفاظت محیط زیست فارس، در گفت وگو با یکی از خبرگزاری ها در مورد گرفتاری آبزیان رودخانه «سیوند» در برکه با اظهار تاسف گفته بود که با وجود اینکه کشت برنج در منطقه کامفیروز از سوی دولت ممنوع شده اما کشاورزان این منطقه به موضوع توجه نمی کنند.

به گفته بیگدلی، زمانی که آب رها می شود کشاورزان منطقه نسبت به منحرف کردن مسیر اقدام کرده و با خشک کردن حاشیه رودخانه و مدیریت آب به سمت مزارع خود مشکلاتی برای آبزیان رودخانه سیوند به وجود آورده اند. در این راستا کشاورزان با انحراف آب به سمت مزارع خود باعث ایجاد برکه های زیادی در اطراف رودخانه شده و این امر گرفتاری آبزیان از جمله ماهی ها، لاک پشت و مار آبی را درون برکه ها به همراه داشته است.

اما خشک کردن رودخانه تنها به رود "سیوند" ختم نمی شود. چرا که دریاچه "پریشان" نیز مورد بی رحمی کشاورزان منطقه قرار گرفته است.

دریاچه "پریشان" و دریاچه "بختگان" نیز به دلیل برداشت های بی رویه از بستر و سفره های زیرزمینی آب از سوی کشاورزان خشک شده اند، که به دلیل استفاده کشاورزان از آب بالادست نابودشده و سرنوشت سایر تالاب‌های استان نیز به همین منوال رقم خورده است. با این شرایط تا کشاورزی بی مهابای استان تیشه‌ای شده بر قامت خمیده محیط زیستی که به خاطر خشکسالی‌های پی در پی رو به نابودی رفته است.

دریاچه های فارس در چند اخیر کاملا خشک شده اند اما برخی کشاورزان همچنان سعی می کنند تا از آخرین قطره های باقی مانده دریاچه و رودخانه های استان استفاده کنند. این در حالی است که خشک شدن رودخانه ها باعث تلف شدن آبزیان انها می وشد که خود مشکلات زیست محیطی نیز در بردارد.


خشکسالی و بی آبی در فارس به اندازه ای است که به اصطلاح می گویند کارد به استخوان رسیده! امروز مردم این استان از آباده تا لامرد و از سپیدان تا نی ریز با تمام وجود با بحران آب دست و پنجه نرم می کنند، کمتر دشتی در استان فارس است که ممنوعه اعلام نشده باشد، تقریبا تمام تالاب ها و دریاچه های استان خشکیده اند، روستائیان بار دیگر برای آب به صف شدند. البته نه بخاطر نداشتن سیستم لوله کشی آب در دوران سیاه رژیم گذشته، که این بار به دلیل قهر طبیعت و سوء تدبیر و سوء مدیریت برخی مسئولانی که سالها پنبه در گوش خود کرده بودند و حالا که کار از کار گذشته، دنبال راه چاره اند. این در حالی است که وقتی از اهالی پرسیده می شود: "چرا از آب آشیمدنی برای شست وشوی کوچه ها استفاده می کنند؟" مردم موقعیت مالی خود را به رخ می کشند.

دریاچه های استان فارس دریاچه کافتر(شادکام)، دریاچه مهارلو، دریاچه پریشان(فامور)، دریاچه طشت، دریاچه بختگان ، دریاچه و تالاب ارژن هستند که برخی از آنها دارای آب شیرین هستند. اما در سال های اخیر با توجه به بحران آبی که در استان پیش آمده است باعث شده تا برای جلوگیری از رکود زود هنگام کشاورزی و نجات باغ ها از این دریاچه ها و رودخانه های منتهی به آنها برایمصارف کشاورزی بیشتر مورد استفاده قرار گیرند.