.svg)
بخش هایی از آخرین مصاحبه حبیب
پارسینه: - باور كنید ایران به یك قدرت بلا منازع تبدیل شده است. این باعث فخر ایرانیان است
- اوایل انقلاب احساس این بود كه فضای مناسبی برای اجرای موسیقی میسر نیست من هم با شدت علاقه ای كه به كار آهنگ سازی و خواندن داشتم تصمیم به رفتن گرفتم اما باید به جرات بگویم كه متأسفانه آن مدینه فاضله خیالی، 15 سال مرا از علایقم یعنی موسیقی دور و خانه نشین کرد
- حاكمیت نظام با هنر و موسیقی مخالف نیست بلكه با ابتذال و دور شدن از فرهنگ مردم مخالف است
- متأسفانه هر چند وقت یكبار متوجه می شدم كه فلان خواننده بعد از كسب شهرت در ایران از كشور خارج شده و به كشورهای دیگر و شبكه های ماهواره ای پناه می برند. من برگشتم تا به آنهایی كه سودای رفتن دارند ثابت كنم كه آنجا خبری نیست هیچ كجای دنیا كشور خود آدم نمی شود
- من هیچگاه به دنبال ابتذال نبوده ام حتی قبل از انقلاب در طول این سی سال هم تلاش كرده ام هیچگاه از معیارهای اصولی موسیقی كلاسیك و فاخر و فرهنگ اصیل ایرانی خارج نشوم بنظرم همیشه نحوه فعالیت من با بقیه متمایز بوده. شماسابقه كارهای من را ملاحظه كنید. من همیشه و در هر حالتی با عقاید و باورهای خودم زندگی كردم . من این حرف را برای اینكه به ایران آمدم نمی زنم بلكه در طول این سی سال گذشته كارنامه ام كاملا واضح و روشن است. وقتی كه طی سالهای قبل آثاری در مورد رزمندگان، امام علی (ع)، عید غدیر و چندین قطعه مذهبی دیگر كه خواندم در ایران نبودم كه گفته شود بخاطر اینكه تأییدی بگیرم آنها را اجرا كرده ام
روحش شاد این عزیز هم هنرمند بود این یاروتتل متل هنرمنده
اخرش به این بنده خدا مجوز کار هم ندادند.
منتظر کنسرتش بودبم، چرا نزاشتن کنسرت بزاره، مروم دوسش داشتن....زود رفت
آخه مرد حسابی نشد یه بار از اونهایی که از ایران میرند و اونور میخوان کار کنند بپرسی که آخه درددتون چیه؟ مرگتون چیه که میایید بیرون؟!
همینطوری بی حساب و کتاب پاشدی اومدی ایران خب دیدی اینجا حالا چه خبره؟! آخر داستان رو دیدی؟!