هاینس گودریان ، پدر جنگ برق آسا

از سال 1901 تا 1907 در مدرسه و آکادمی نظامی برلین به تحصیل پرداخت . پس از آن به درجه ستوان سومی در گردان دهم موسوم با جاگر که تحت فرماندهی پدرش بود به خدمت پرداخت . بعد از گذراندن موفق دانشکده جنگ در شهر متز ( واقع در فرانسه که در آن زمان در اشغال آلمان بود ) در 1908 ، درجه ی ستوان دومی را دریافت نمود و دوباره به گردان جاگر پیوست .

در 1911 هاینس جوان عاشق دختری به نام مارگارت گورن میشود و قصد ازدواج میکند اما پدر هاینس ، که معتقد بود پسرش جوان تر از آن است که ازدواج کند ، او را برای گذراندن دوره مخصوص به گردان تلگراف ( گردان بیسیم ) فرستاد تا مدتی از مارگارت دور باشد . بعد از پایان دوره آموزشی در 1913 ، هاینس با مارگارت گورن ازدواج کرد . آنها دارای دو فرزند پسر شدند که هر دو نیز در جنگ جهانی دوم ، در سپاه زرهی آلمان مشغول نبرد بودند .

تا قبل از وقوع جنگ جهانی دوم هاینس گودریان برای گذراندن دوره ی فرماندهی ستاد به آکادمی نظامی برلین فرستاده شد . در نوامبر 1914 به درجه ستوان یکمی ارتقا داده شد و تنها یکسال بعد از آن نیز سروان شد .

در طول جنگ جهانی اول به واحد های متعددی اعزام شد و پست های گوناگونی را برعهده شد و نبردهای زیادی را از نزدیک و با چشم خویش نظاره کرد ، از جمله فاجعه مارن و کشتار وردن ، اگر چه در هیچ کدام از این نبردها فرماندهی واحدی را بر عهده نداشت . با این وجود موفق به دریافت مدال صلیب آهنین درجه یک و درجه گردید . در اوایل 1918 او نبرد سدان را مورد بررسی و بازبینی مجدد قرار داد و آنچنان توانایی خود را در حل مشکلات تاکتیکی با استفاده از عملیات های غیر متعارف به اثبات رساند که اساتیدش در دانشگاه جنگ تحت تاثیر قرار گرفتند . او برای ورود به فرماندهی کل ستاد ارتش نمره قبولی گرفت . بعد از جنگ او در ارتش آلمان که بر اثر عهدنامه ورسای شمار سربازانش به یکصد هزار نفر کاهش پیدا کرده بود ، به کار خویش ادامه داد .

گودریان شروع به نوشتن مقالاتی در مورد واحدهای موتوریزه کرد و در پی آن مامور تشکیل اولین واحدهای گوناگون موتوریزه ارتش شد . این واحدهای موتوریزه تنها برای حمل آذوقه و تدارکات به جبهه بودند و تنها تجهیزات آنها تعدادی کامیون و خودرو و موتور سیکلت بود . در 1927 با یک درجه ترفیع سرگرد شد . در تمام این مدت او در تلاش برای یافتن و بدست آوردن و هرگونه وسیله نقلیه موتوری بود که بتوان از آن به عنوان خودروی رزمی در میدان جنگ استفاده کرد . او به زبانهای فرانسوی و انگلیسی مسلط بود و از همین روی شروع به ترجمه آثار سروان لیدل هارت ( از اولین تئوریسینهای نظامی بود که به اهمیت تانک در نبردهای نوین پی برد ) و سی اف فولر نمود .

او تعدادی از کامیون هایش را به برجکهای چوبی مجهز و آنها را با مسلسل تسلیح نمود و در یک مانور نظامی ، در شرایط میدان نبرد واقعی از آنها به عنوان وسیله زرهی استفاده کرد ، اما افسران مافوق او را از ادامه کار منع کردند . در 1929 به سوئد مسافرت کرد و در آنجا از گردانهای تانک که با زره پوشهای Strv m/21 and m/21-29 تجهیز شده بودند دیدن به عمل آورد . همچنین بازدیدی از محل سری آزمایش توانایی تانک در کازان روسیه داشت ( در این زمان ، آلمان هنوز اجازه تولید تانک نداشت ) ، و در اینجا با تعدادی از افسران روسی که بعدها به دشمنان قسم خورده او تبدیل شدند آشنا شد . در آن زمان گودریان فرمانده یگانهای ترابری موتوریزه و همچنین استاد آکادمی نظامی برلین در رسته ترابری موتوریزه بود .

در فوریه 1931 به درجه سرهنگ دومی رسید و دو سال بعد از آن سرهنگ تمام شد . گودریان سرسختانه به نوشتن مقالات خود در زمینه خودروهای زرهی ادامه میداد و کمکهای شایانی نیز در حل مشکلات فنی اولین تانک تولید شده در آلمان کرد . بعد از به قدرت رسیدن حزب نازی ، آدولف هیتلر دیداری از یکی از مانور های گودریان داشت و شدیدا مجذوب قدرت تحرک و مانور های سریع وسائط زرهی گودریان در میدان نبرد شد . هیتلر کاملا مسحور تاکتیک های برق آسای گودریان شده بود .

بعد از الغاء رسمی معاهده ورسای و اجباری شدن دوباره خدمت سربازی ، هیتلر مجاز شد که سه لشگر زرهی را در رایش ور ( ارتش آلمان قبل از ج ج دوم ) تشکیل دهد . گودریان که در آن زمان روابط بسیار خوبی با هیتلر داشت به فرماندهی لشگر دوم زرهی آلمان گمارده شد و اندکی پس از آن نیز با ترفیع ، به درجه سرتیپ دومی رسید . کمتر از یک سال و نیم بعد به درجه سرتیپ یکی و فرماندهی سپاه XVI رسید .

او در عملیات آنشلوس ( الحاق اتریش به آلمان ) و همچنین در تهاجم به سوت لند ( چک اسلواکی ) در نوک پیکان حمله قرار داشت . تنها 10 ماه بعد از این واقعه ، گودریان سر لشگر شد و مهمترین وظیفه نظامی خود ، که تاریخ را دگرگون ساخت بر عهده گرفت : او ( Chef der Schnellen Truppen ) یا فرمانده کل یگان های سریع السیر آلمان شده بود .

این بدان معنی بود که مسئولیت استخدام ، آموزش ، تکنیک و تاکتیکهای تمام واحدهای موتوریزه وزرهی ورماخت به استثنا توپ های هجومی نیروهای پیاده در اختیار هاینز گودریان قرار میگرفت . او اکنون قادر بود تا تمام توانایی ها ، خلاقیت بی همتا و دانش وسیع خود را به کار گیرد تا آلمان را به عنوان غول زرهی ارتشهای جهان ، آنچنان که در جنگ شاهد آن بودیم ، بدل نماید .

در یورش ارتش آلمان به لهستان ، آو فرمانده سپاه XIX بود و دوباره نشان درجه یک و درجه دو صلیب آهنین همراه با صلیب شوالیه را دریافت کرد .

وقتی آلمان به فرانسه حمله کرد ، هاینز گودریان یک نمایش واقعی از Blitzkrieg یا جنگ برق آسای آلمانی را به اجرا گذاشت . با تخطی های مکرر از دستورات مافوقین خود و پیشروی های سریع ، تا جایی که مردان و تانکهای او توانایی رفتن داشتند ، تمام خطوط پشت جبهه فرانسوی ها را در هم کوبید و باعث مختل شدن خطوط ارتباط فرانسویان شد و اعضای ستاد فرماندهی ارتش فرانسه را که میپنداشتند آلمانها هنوز در ساحل غربی رود موز هستند و افراد خود را بدون فرماندهی گذاشته بودند به اسارت گرفت . با گردن زدن ارتش فرانسه ! با تاخت و تاز سریع گودریان پیروزی در جبهه غرب و در مقابل فرانسویان قطعی شد . فتح فرانسه بدون توفق و برتری کامل تانکهای آلمانی در جنگ میسر نمیشد . این در حالی بود که تانکهای Panzer IV آلمانی تنها مقابل چار بی های فرانسوی قابل قیاس بودند و Panzer I, Panzer II و Panzer III کاملا در مقابل حریف ضعیف تر و به مراتب پایین تر بودند . عاملی دیگری در پیروزی یگانهای زرهی آلمان نقش داشت ، تمام تانکهای آلمانی مجهز به بی سیم و رادیو بودند و قابلیت تحرک بالایی داشتند و به سادگی قابل نگهداری بودند . تمام تانکهای آلمانی در عملیات جذب واحدهای زرهی مختلف شده بودند و نه مانند ارتش فرانسه به عنوان جزئی از لشگرهای پیاده . و در آخر و شاید مهمترین عامل در برتری تانکهای آلمان ، چیزی که دیگر ارتش ها از آن بی بهره بودند ، وجود فرمانده ای خلاق به نام هاینس گودریان که مسئول آموزش و ساماندهی واحد های زرهی آلمان بود .

بعد از رسیدن به کانال انگلستان ، سپاه زرهی گودریان در عمق خاک فرانسه نفوذ کرده و موجب ایجاد شکافی بزرگ در خط دفاعی معظم ماژینو شده بود . در آن زمان هر خودرویی ، اعم از تانک ، کامیون ، زره پوش که در یگان های تحت امر گودریان خدمت میکردند ، منقش به یک G بزرگ بر روی بدنه خود بودند که حرف اول نام خانوادگی گودریان بود ( Guderian ) و به این ترتیب واحدهای سپاه زرهی گودریان از سایر واحدها متمایز میشد . قبل از تهاجم به شوروی ، گودریان دوباره ترفیع درجه یافت و به مقام سپهبدی ( یک پله قبل از فیلدمارشالی که بالاترین رتبه نظامی در ارتش آلمان است ) و فرماندهی ارتش دوم زرهی ورماخت رسید .

در اولین مرحله از تهاجم به روسیه ، گودریان مفتخر به دریافت نشان بلوط بر روی مدال صلیب شوالیه خود گردید . به علت مشکلات دائمی با مافوق خود ، فیلد مارشال فون کلوگ که همواره سعی میکرد جلوی پیشروی سریع گودریان را برای دور کردن واحدها از منطقه خطر بگیرد ، به دستور هیتلر از فرماندهی فون کلوگ خارج شد .

در فوریه 1943 ، بعد از شکست استالینگراد ، گوردیان مسئول مدرنیزه کردن واحدهای زرهی آلمان شد . او سریعا روابط نزدیکی با آلبرت اسپیر ، وزیر تسلیحات آلمان برقرار ساخت و در کنار هم موفق شدند نرخ ساخت تانک در هر ماه را به طرز چشمگیری افزایش دهند ، همچنین بسیاری از اصلاحات تانکهای در حال ساخت شخصا توسط گودریان که به صورت خستگی ناپذیر از کارخانه ها و دیگر مراکز تولید بازدید مینمود ، صورت پذیرفت .

بعد از ترور نا موفق هیتلر ، گودریان به سمت فرماندهی کل ستاد ارتش آلمان منصوب شد ، اما در واقع این سمتی تشریفاتی بود چرا که تمام دستورات از طرف شخص پیشوا صادر میشد و دیگران نقش چندانی نداشتند .

سر انجام بعد از یک جدال لفظی شدید با آدولف هیتلر ، هاینس گودریان رسما از آخرین سمت خود معزول شد و برای همیشه از ارتش کنار رفت .

در مه می 1945 گودریان به ارتش آمریکا تسلیم و اسیر شد . او به دادگاه نورمبرگ فرستاده شد اما هرگز محاکمه نگردید . روسها در صدد آن بودند که به جنایات جنگی محکومش کنند ولی این امر از سوی متفقین غربی مورد پذیرش واقع نشد چرا که در واقع هیچ جنایتی در جنگ از او سر نزده بود . در 1946 در زندانهای آلندورف و نیوستات در ایالت هسن محبوس شد اما دو سال بعد در 1948 از زندان آزاد گردید . بعد ار رهایی از زندان شروع به نوشتن کتاب خاطرات خود و چند اثر و مقاله دیگر کرد .

سر انجام هاینس گودریان ، ملقب به هاینس سریع در چهاردهم می 1954 ، دقیقا چهارده سال پس از شکافتن خط دفاع فرانسوی ها در پس رورد موز درگذشت و در آلمان غربی به خاک سپرده شد .

نکته جالب در مورد هاینس گودریان اینکه : پسر او، هاینس گونتر گودریان نیز در جنگ جانی دوم در رسته زرهی و در واحدهای تحت امر گودریان خدمت میکرد . او دوبار مدال گرفت و سه بار نیز مجروح شد . بعد از جنگ در ارتش جدید و کنونی آلمان ، بوندس ور نیز به خدمت ادامه داد و تا درجه سر لشگری نیز پیش رفت . در 1964 به سمت بازرس کل یگانهای زرهی ارتش آلمان برگزیده شد ، یعنی همان سمتی که پدرش دز دوران نازی ها بر عهده داشت . گونتر در 1972 بازنشسته شد . او 5 پسر داشت که یکی از آنها به سنت خانوادگی گودریان ها عمل کرده و در سال 1972 در ارتش آلمان درجه ستوانی داشت . هاینس گونتر گودریان هنوز در قید حیات میباشد و 93 سال سن دارد .

هاینز گودریان به عنوان پدر جنگ برق آسای شناخته میشود ، روشی که از 1940 ، در طول جنگ جهانی دوم تمام دنیا را شگفت زده کرد . اسلوب جنگ گودریان موجب وارد آمدن ضربات سخت بر پیکره ارتش لهستان و در غرب ، باعث عقب نشینی متفقین تا ساحل دونکرک شد .

شاید وحشت آور حرکت تانکهای گودریان در عملیات بارباروسا ، در حمله به روسیه شکل گرفت . زمانی که دکترین جنگ برق آسا موفق از آب در آمد گودریان به محبوب ترین ژنرال هیتلر تبدیل شد . گودریان تفکرات خود را بر پایه جابه جایی سریع نیرو ها در میدان نبرد گسترش داد . زمانی که ایده های او مورد توجه هیتلر قرار گرفت شروع به نگاشتن کتابی با عنوان " Achtung Panzer " ( آختونگ پانزر ، ترجمه تحت اللفظی آن معادل مواظب تانکها باشید یا خطر تانک میباشد

. آختونگ به معنای خطر ، توجه یا خبردار هست و پانزر در زبان آلمانی به خودروهای زرهی مثل تانک اطلاق میشود ) نمود . به طور کلی این کتاب شامل طرحهای گودریان در زمینه جنگ متحرک به وسیله پیشروی هماهنگ نیروها که هرگز به دشمن فرصت متجمع شدن دوباره را نخواهد داد ، بود . از جولای 1943 ، وظیفه تکمیل فنون نبرد تانکهای سبک که به وسیله پیاده نظام و هواپیما ها پشتیبانی میشدند بر عهده گودریان گذاشته شد . این طرح در نهایت به روش جنگ برق آسای افسانه ای در تهاجم به دشمن مبدل گشت . طرحی که نسبت به تاکتیک برق آسای متداول آلمان در اوایل جنگ پیشرفت چشمگیری داشت .گودریان در سلسله مراتب ورماخت با مشکلات عدیده ای رو به رو بود . بسیار از فرماندهان سالخورده ورماخت که هنوز اعتقاد به تاکتیکهای کلاسیک دشاتند در مقابل نقشه های نو و تازه او جبهه میگرفتند . گودریان ایده های عجیب و بی سابقه ای داشت ، او قصد داشت تانکها را از رود موز که یک عامل دفاعی طبیعی برای فرانسویان بود عبور دهد . هاینس میگفت که حمله به بلژیک و فرانسه به خاطر وجود رود موز و سیستم محیطی منطقه با مانع مواجه خواهند شد . تانکها چطور خواهند توانست از رودخانه ، مخصوصا رودی همچومن موز عبور کنند ؟ خود او برای این مشکل راه چاره ای یافت !

طرح گودریان شامل استفاده از واحدهای متخصص مهندسی که میتوانستند به سرعت بر روی رود پل های متحرکی بسازند که توانایی تحمل وزن تانکها و کامیونهای حمل آذوقه و مهمات را داشته باشند . با این روش تانکها به سهولت از عرض رود موز گذشتند . به این ترتیب آن دسته از افسران رده بالا که گودریان را در عملی ساختن ایده هایش یاری ندادند ، به اشتباه خود اعتراف نمودند . البته در تاکتیک جنگ بلیتز کریگ نباید از وجود موثر نیروهای چترباز غافل شد .

این بلیتز کریگ گودریان بود که موجبات عقب نشینی مفتضحانه متفقین تا دونکرک را فراهم ساخت و موفقیت عظیم در عملیات حمله به شوروی که بارباروسا نام داشت نیز مرهون تاکتیک جنگ برق آسای او بود . در حمله به روسیه ، گودریان فرماندهی ارتش دوم زرهی آلمان را عهده دار بود .

قطعا شکست طرح بلیتز کریگ در انهدام ماشین جنگی شوروی در پایان 1942 هیتلر را شدیدا از گودریان نا امید کرد و باعث شد مدتی بعد از فرماندهی در جبهه به عقب فراخوانده شود . اگر چه دوباره در 1943 گودریان به عنوان بازرس کل نیروهای زرهی آلمان به کار گماشته شد . بعد از ترور ناموفق هیتلر در 1944 به وسیله سرهنگ اشتافنبرگ گودریان رییس ستاد ورماخت شد .

دادن چنین فرصت دوباره ای به یک فیلد مارشال ، انهم در رژیم هیتلر نادر بود . اما هیتلر وحشت نبردهای خندقی جنگ جهانی اول را نجربه نموده بود و ارزش کار گودریان ، که قدرت تحرک را برای ورماخت به ارمغان آورد به خوبی میدانست . بر خلاف رفتاری که هیتلر در روز های پایانی جنگ با گودریان کرد ، وی تا پایان به هیتلر وفادار ماند ولی در مقابل تصمیامت خودسرانه ی هیتلر که به نابودی سربازان در شرق می انجامید میاستاد و همین باعث شد که در 28 مارچ 1945 از ارتش کنار گذاشته شود. این رویداد هنگامی رخ داد که روشن بود ، هیچ چیز و هیچکس قادر نیست جلوی اشغال برلین را بگیرد