.svg)
عکس: مردم اینجا آب ندارند، برق ندارند، گاز ندارند،
پارسینه: اینجا روستای «سرزه چارکان» است؛ یکی از ده‌ها روستای قحطی‌زده و خشک بشاگرد، یکی از همان‌ها که سالهاست فراموش شده؛ جایی دور، در انتهای بیابان. تبعید در نیستی. مردم اینجا آب ندارند، برق ندارند، گاز ندارند، محرومند از ساده‌ترین حقوق زیستن و یک جایی در این محرومیت و نیستی خدیجه زندگی می‌کند؛ دختری چهارساله که با خانواده‌ای هشت نفره و «بی‌سواد» در روستای سرزه روزگار می‌گذراند. چهار سال خاموش، بی نور و رنگ. خدیجه و برادرش «دیستروفی قرنیه» دارند، این یعنی چیزی نزدیک به نابینایی مطلق، دردی اضافه بر بقیه نداشتن‌ها و محرومیت‌ها. زندگی خدیجه در جایی می‌گذرد که بقیه خانوارهایش هم اوضاع چندان خوبی ندارند، در «سرزه چارکان»، دور و بی آب و علف، که گویی تابحال گذر هیچ فرد و مسوول و سازمانی آنجا نیفتاده است. عکس: همت خواهی
منبع:
خبرگزاری ایسنا
من خجالت کشیدم اینا رو دیدم.مسولین رو نمیدونم
اما انرژی هسته ای حق مسلم ماست ومقصر اصلی اینترنته که خرج فیلترینگش زیاده پهنای باند اینترنتشون را زیاد کنید
مرز ما تا سوریه کشیده شده تا مشکل سوریه حل نشه کاری به این فلکزده ها نداشته باشین
اين دفعه راي بدهي درست ميشود
اهالی منطقه بشاگرد از بسیارها دور چنین بوده اند و مظلوم بوده اند چرا ان خدا نیامرز نفت را سر سفره انها نبرد !!!!؟