درباره خودلخت گردانی حکمتیست ها!

آنهم نه در حد و سطح فرم كنش اعتراضي پرفورماتيو،چيزي كه از خلال آن بدن و اعضايش دست به عرضه ي اعتراضي معناداري در مواجهه با وضعيتي خاص مي زنند،بلكه در حد و شمايل يك سيرك! و صرفاً منطق نمايش.حداقل اين را مي شود از چگونگي عرضه بدنهاي لختشان در كنفرانس برلين و سفر اخير مقامات ايراني به اروپا و فرانسه ديد.

چيزي كه حكمتيستها در غياب هر نوع رويه ي مبارزاتي معنادار و دستيابي به ابزارات جديد تئوريك چپ،تمام اهتمام عقل نزار خود را بر آن گذاشته اند، نه "كنشي كمونيستي" و "راديكال" جهت نقد سرمايه داري و مبارزه با جمهوري اسلامي و يا چيزهايي ازين دست، بلكه در اين موارد و اين مورد خاص(صرف نشان دادن بدن برهنه ي زن) كمك به فانتزي سرمايه دارانه در باب زيبايي زنانه است كه مصاديق آن را در مجلات ويژه ي مد و زيبايي زنان مي توان ديد!

آنچه حكمتيستها و دورهمي هايي اينچنين در باب كنش هاي اعتراضي راديكال كه بيش از همه با اجراي جسماني سروكار دارد بايد بدانند،آفرينش نسبت هاي بديل هر چند به صورت موقتي در برابر نسبت هاي توليد شده به واسطه ي سرمايه است، نه تن دادن به منطق سرمايه!. هر كنش راديكالي در مرحله ي نخست در پي ايجاد نسبت اجتماعي بديل است يا بايد باشد..

دانیل ایمانی