تاثیر چاقی‌شکمی بر سلامت شما

چاقی مسئول مرگ و ناتوانی، حملات قلبی، سکته مغزی و فشار خون بالا است، ضمن این که سرطان، دیابت، آرتروز، کبد چرب و افسردگی نیز با آن در ارتباطند.

در این میان چاقی به علت افزایش وزن به خاطر زیادشدن میزان چربی بدن به وجود می‌‌آید، اما به غیر از میزان کلی چربی، چگونگی توزیع آن هم در بدن اهمیت دارد.

یک نوع چربی اضافی از انواع دیگر خطرناک‌تر است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که چربی شکمی بدترین چربی است.

چاقی شکمی با نام‌های مختلفی مورد اشاره قرار می‌گیرد، از جمله چاقی بالاتنه‌ای، چاقی تنه‌ای، چاقی مرکزی و چاقی احشایی. همچنین گاهی به آن چاقی سیب‌مانند می‌گویند. از آنجایی که این نوع چاقی در مردان شایع‌تر از زنان است، به آن چاقی مردانه هم گفته می‌شود.

چه چیز باعث شده چربی شکمی مضر باشد؟

سرنخ های قوی برای مضر بودن چربی شکمی وجود دارد. برای باور این سرنخ ها برای اولین بار باید درک کنید که چربی شکمی دو نوع مختلف دارد. برخی از آنها در بافت چربی زیر پوست واقع شده است و در واقع یک چربی زیر پوستی محسوب می شود و تهدید جدی برای سلامت نیست.

اما چربی درون شکم داستان دیگری دارد. این چربی که به نام چربی احشایی نیز شناخته می شود در اطراف اندام های داخلی قرار گرفته است و با افزایش فشار خون، سطح قند خون و خطر بیماری های قلبی ارتباط مستقیم دارد.

یک توضیح جدیدتر در این مورد بر مفهوم سمیت چربی تکیه دارد. سلول‌ های چربی درون ‌شکمی یا احشایی بر خلاف چربی زیرپوستی، از خود فراورده ‌های شیمیایی را مستقیما به درون جریان خون ورید باب یا پورتال آزاد می کنند که مستقیما خون را به کبد می ‌رساند.

در نتیجه سلول‌ های چربی احشایی که مملو از تری ‌گلیسیریدهای اضافی هستند،‌ اسیدهای چرب آزاد را از این راه به کبد می ‌ریزند. اسیدهای چرب آزاد همچنین در لوزالمعده، قلب و سایر اندام ‌ها تجمع پیدا می ‌کنند. در همه این اندام ‌ها، تجمع اسیدهای چرب آزاد در سلول‌ هایی صورت می ‌گیرد که برای ذخیره کردن چربی طراحی نشده ‌اند. نتیجه اختلال کارکرد آن اندام است، که به اختلال تنظیم انسولین،‌ قند خون، و کلسترول و نیز کارکرد غیرطبیعی قلب می‌ انجامد.

روش اندازه گیری چاقی شکمی

دقیقترین روش برای این کار استفاده از توموگرافی کامپیوتری یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی برای اندازه گیری میزان چربی احشایی است. اما این روش گران بوده و نیاز به تجهیزات پیچیده دارد.

روش بسیار ساده تر، تعیین نسبت دور کمر به باسن است. در حالیکه شکم ‌تان را شل‌ کرده‌اید، در سطح ناف دور کمرتان را اندازه بگیرید و دور باسن ‌تان را در وسیع ‌ترین نقطه که معمولا از روی برجستگی ‌های استخوانی لگن می ‌گذرد، اندازه‌گیری کنید. نهایتا اندازه دور کمرتان را به اندازه دور باسن ‌تان تقسیم کنید.

در مردان هر چه این نسبت از 0.95 بالاتر رود، و در زنان در رقم‌ های بالای 0.85 احتمال حمله قلبی و سکته مغزی افزوده می ‌شود.

کنترل چاقی شکمی

اگر فکر می ‌کنید که با دراز و نشست و شنا رفتن، می ‌توانید چربی‌ شکمی را برطرف کنید، کاملا اشتباه می‌ کنید. این ورزش ‌ها برای افزایش قوام عضلات شکم مفید هستند و ظاهر شما را بهتر می‌ کنند، اما به طور خاص تاثیری بر سوزاندن چربی شکمی ندارند. انواع دستگاه‌ هایی هم که در بازار موجودند و وعده کاهش چربی شکمی را می‌ دهند، حتی بدتر هستند.

همچنین اعمال جراحی مانند لیپوساکشن نیز فراموش کنید. این جراحی ‌ها تنها چربی زیرپوستی را در میانه شکم شما برمی‌دارند، اما اثری بر چربی‌ های احشایی شما ندارند. این اعمال زیبایی ظاهر شما را بهتر می ‌کنند و دور کمرتان را کاهش می‌ دهند، اما کاری برای سوخت و ساز یا سلامت بدن شما انجام نمی ‌دهند.

تنها راه برای کاهش چربی احشایی کاهش وزن است. و تنها راه برای کاهش وزن سوزاندن بیشتر کالری با ورزش و کاهش دریافت کالری از راه غذا است. کاهش وزن پایدار هم به کاهش کالری دریافتی و هم افزایش فعالیت جسمی نیاز دارد.

منبع: www.health.harvard.edu