زیباکلام خطاب به عارف: دوستان شما مانند دوران استالین با من رفتار کردند!

به گزارش پارسینه، صادق زیباکلام استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران در جدیدترین نامه خود خطاب به محمدرضا عارف این چنین نوشت:

بسمه‌تعالی

جناب آقای دکتر محمدرضا عارف

استاد دانشگاه تهران و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام

با سلام و تحیات، نظر بنده در خصوص آقای ناطق نوری مبنی بر اینکه اگر ایشان در انتخابات اسفندماه شرکت نمایند اصلاح‌طلبان می‌بایستی مشارالیه را سر لیست­شان در تهران قرار دهند و نهایتاً هم رأی به ریاست ایشان برای مجلس دهم بدهند با مخالفت و اعتراضاتی در فضای مجازی روبرو شد. من دلایلم را در مصاحبه مبسوطی با روزنامه آرمان (۸شهریور) تشریح نمودم.

در مخالفت با این نظر، سایت منتسب به جنابعالی (امید عارف) با کمال تأسف مطالبی علیه بنده می‌نویسد و در آن سعی می‌کند به مخاطب القاء کند که به اظهارنظرهای من نبایستی خیلی اهمیت داد چون آن‌ها را تغییر می‌دهم. بعد هم اظهار تأسف که به‌عنوان یک استاد دانشگاه چرا من می‌بایستی اظهارنظرها و تحلیل‌هایی بنمایم که بعداً آن‌ها را تغییر دهم.

دو مورد هم آورده بود تا ثابت کند چرا برای نظرات من نمی‌بایستی ارزشی قائل شد. هردو مورد هم در خصوص جنابعالی بود. مورد اول در انتخابات ریاست جمهوری۹۲ اتفاق می‌افتاد که بنده در ابتدا پیش‌بینی کرده بودم شما پیروز می‌شوید اما در انتها از آقای روحانی حمایت می‌کنم.

مورد دوم هم مشابه اولی است اما این بار پای آقای ناطق نوری بمیان می‌آید. بنده قبلاً گفته بودم که جنابعالی بر کرسی ریاست مجلس دهم تکیه خواهید زد اما حالا نظرم را تغییر داده و می‌گویم اگر آقای ناطق نوری بیایند، اصلاح‌طلبان می‌بایستی ایشان را سر لیست­شان بکنند و ایشان را بر کرسی ریاست مجلس دهم بنشانند.

سایت شما با استناد به این دو فقره به مخاطبین یادآور شده که خیلی هم من و نظراتم نمی‌بایستی جدی گرفت. مطالب «امید عارف» در تحقیر من با استقبال کیهان روبرو شده و فردایش همه آن مطالب را بی‌کم‌وکاست و با وجد و سرور چاپ می‌کند.

آقای دکتر عارف عزیز، بنده از تحقیر کیهان مطلقاً دلخوری ندارم. من در حقیقت سهام‌دار «صفحه ۲» کیهان هستم و منظما سود سهامم را در «صفحه۲» آن روزنامه وزین دریافت می‌کنم؛ اما واقعاً از بی‌ادبی، توهین و تحقیر «امید عارف» مکدر شدم؛ اما بیش از تکدر متحیر شدم که همکاران شما چگونه موضع‌گیری‌های بنده در ترجیح دادن آقایان روحانی و ناطق برای ریاست جمهوری و مجلس را نسبت به جنابعالی مبنای اتهامم قرار داده‌اند.

نوشته‌اند بنده در خرداد۹۱ اعلام حمایت و پیش‌بینی پیروزی شما را در انتخابات ۲۴ خرداد۹۲ کرده بودم اما در خرداد۹۲ نظرم را تغییر داده و به سمت آقای روحانی می‌روم؛ و بعد هم می‌فرمایند که مابقی تحلیل‌های من هم ‌پایه و اساسی ندارد. اولاً در فاصله خرداد ۹۱ تا خرداد۹۲ فراموش کرده‌اید که چه تغییر و تحولاتی اتفاق افتاد؟ کمترین آن‌ها رد صلاحیت آقای هاشمی بود.

ثانیاً، آیا من تنها کسی بودم که حمایت از شما را تغییر دادم به حمایت از آقای روحانی؟ آیا آقایان هاشمی رفسنجانی، خاتمی و دیگران هم نهایتاً به سمت آقای روحانی نرفتند؟ آیا خود شما ۷۲ ساعت مانده به انتخابات آن تصمیم تاریخی را نگرفتید که برای شکسته نشدن رأی اصلاح‌طلبان خارج شوید؟ در خصوص دلایل حمایت از آقای ناطق در سر لیستی اصلاح‌طلبان و نهایتاً ریاست ایشان در مجلس دهم، بنده کلی توضیح داده بودم.

اتفاقاً همه دلایلم هم برای تقویت جریان اصلاحات بود. قبلاً نه احتمال نامزدی آقای ناطق مطرح شده بود و نه احتمال رد صلاحیت‌های گسترده نامزدهای اصلاح‌طلب. در همان مصاحبه هم گفته بودم که شخصاً شما را آزادیخواه‌تر از آقای ناطق می‌دانم؛ اما و درعین‌حال معتقدم مجلسی که ریاست آن بر عهده آقای ناطق باشد توان و نیروی بیشتری در برابر تندروها خواهد داشت تا مجلسی که شما در رأس آن باشید.

آیا تجربه تلخ مجلس ششم در برابرمان نیست؟ اگر اصلاح‌طلبان آن‌گونه با آقای هاشمی برخورد نمی‌کردند و ایشان به آن مجلس آمده و ریاست آن را عهده‌دار می‌شدند برآیند آن مجلس کاملاً متفاوت نمی‌شد؟ به نظر شما آن تفاوت به نفع اصلاحات می‌شد یا علیه آن؟

اما فرض بگیریم که تمامی صغری و کبری‌های استدلال‌های بنده نادرست هستند، آیا حتی با این فرض هم سایت شما حق توهین به بنده را دارد؟ سایت شما حتی یک سطر هم از دلایل بنده را ذکر نمی‌کند در عوض به مخاطبین توصیه می‌نماید که اهمیتی به مطالبم ندهند. آقای دکتر عارف، اگر تحلیل‌های بنده به‌زعم سایت شما پایه و اساسی ندارند، پس چرا شما در قبال آن حساسیت نشان می‌دهید؟

ای‌کاش شما فقط مطالب و نظراتم را بی‌اساس می‌خواندید؛ اما سایت شما در حقیقت سعی کرده خود من را بی‌اهمیت و سطحی نشان دهد (به همین خاطر هم کیهان بلافاصله از آن استقبال کرده است). البته این روش غیراخلاقی که بجای مواجهه با نظر و استدلال منتقد یا مخالف سعی کنیم شخصیت او را به زیر سؤال ببریم سابقه ممتدی در کشورمان دارد.

این روش غیراخلاقی که در دوران استالین در شوروی باب شد توسط حزب توده به ایران آورده شد. به‌عنوان یک حزب انقلابی، پیشرو و ترقی‌خواه حزب توده در مواجهه با هر مخالف و منتقدی بجای پاسخ به مطالب وی سعی می‌کرد تا شخصیتش را نشانه رود. حزب توده سعی می‌کرد تا نشان دهد منتقد، فراماسون، وابسته، مزدور، جاسوس، مأمور سازمان سیا، حقوق‌بگیر سفارت انگلیس، رویزیونیست، اپورتونیست و... می‌باشد.

ارث‌ومیراث حزب توده ازجمله به مجاهدین رسید و از مجاهدین هم به سایر گروه‌های مبارز سیاسی اسلام‌گرا. مجاهدین در دوران انقلاب مخالفین و منتقدین خود را سازشکار، بورژوازی کمپرادور، وابسته، مرتجع، لیبرال، سرمایه‌دار، عافیت‌طلب، فالانژ، مزدور و... خطاب می‌کردند. نه حزب توده و نه مجاهدین هیچ ارزش و احترامی برای مخالفین و منقدینشان قائل نبودند.

بجای پاسخ به آن‌ها، سعی می‌کردند به اعضاء و طرفداران و در سطح جامعه نشان دهند که منتقد در اصل فردی مشکوک، بی‌سواد، وابسته و مسئله‌دار است بنابراین تکلیف حرف‌ها و نظراتش هم به‌این‌ترتیب روشن است.

دوستان شما جناب عارف دقیقاً همین‌گونه با بنده رفتار کرده‌اند. بجای پاسخ و تحلیل نظرم، سعی کرده‌اند به مخاطب بگویند حرف‌های زیباکلام را نبایستی جدی گرفت؛ خودش هم نمی‌داند چه می‌گوید. جناب آقای دکتر عارف، مصاحبه با روزنامه آرمان تقریباً نزدیک به یک صفحه بالغ می‌شود و سایت شما حتی یک جمله هم از استدلال‌های بنده که چرا و به‌واسطه کدامین دلایل بنده معتقدم که آقای ناطق را می‌بایستی سر لیست­مان در تهران نماییم را ذکر نکرده بود.

آقای دکتر عارف، من در آن گفتگو و خیلی جاهای دیگر هم دلایلم را پیرامون موضع‌گیری‌هایم در خصوص انتخابات ۹۲ گفته‌ام وهم در خصوص انتخابات پیشروی در اسفندماه. دوست نداشتم که سخنم به اینجا می‌کشید اما چرا فکر می‌کنید که شما خیلی دمکرات‌تر، آزادیخواه‌تر و اصلاح‌طلب تراز آقایان روحانی و یا ناطق نوری هستید؟

گذشته‌ها به کنار، شما ظرف دو سال گذشته کدام مواضع دمکراتیک را در قبال کدام‌یک از مسائل جامعه اتخاذ کرده‌اید که باعث غیظ و غضب اصولگرایان شده باشد؟ شما در خصوص دانشجویان تعلیقی، اخراجی، ستاره‌دار، ْبورسیه‌ها، زندانیان سیاسی، حصر، زنان، اهل سنت، کردها، بهایی‌ها، دراویش و... کدام موضع‌گیری‌ها را کردید؟ شما کدام دفعه موضوع هزینه- فایده فعالیت‌های هسته‌ای کشور را پیش کشیدید و از مسئولین توضیح خواستید؟

شما در خصوص غرب‌ستیزی و آمریکاستیزی که این‌همه خسارت بر منافع ملی‌مان وارد کرده، چند بار حرف زده‌اید؟ دو سال گذشته به کنار، آیا در ده سال گذشته شما کلامی گفته‌اید که اسباب تألم خاطر اصولگرایان را به وجود آورد؟ نه آقای روحانی و نه آقای ناطق قطعاً صفرخان قهرمانی، عباس امیرانتظام، واسلاوهاول، نلسون ماندلا، سید حسن مدرس، دکتر محمد مصدق، آیت‌الله منتظری یا مهندس مهدی بازرگان نیستند؛ اما دچار این خطای فاحش نشوید که شما به‌عنوان رهبر جنبش اصلاحات، هستید. غایت آزادیخواهی شما آن بود که یک‌بار در مناظره‌های انتخاباتی فرمودید «چهار سال است که سینه‌تان پراست و خیلی حرف‌ها برای گفتن دارید اما تحمل می‌کنید و به خاطر نظام سکوت کرده‌اید».

اتفاقاً درست گفتید. محال ممکن است کسی آن بی‌عدالتی‌ها را نبیند. شما هم قطعاً آن‌ها را می‌بینید اما من باور دارم که راه و روشتان برای مقابله با آن‌ها به شکل دیگری است. بنده هم به همین خاطر با تمام وجود به شما و راه روشتان احترام می‌گذارم. نیازی ندارم بگویم اما از شما با بندبند وجودم حمایت می‌کنم.

ایام به کام باد

صادق زیباکلام

سیزدهم شهریور یک هزار و سیصد و نودوچهار