پینک فلوید به آخر خط رسید

خواننده و گیتاریست قدیمی گروه پینک فلوید در تازه ترین مصاحبه خود با مجله راک کلاسیک (Classic Rock magazine) اذعان کرده که بعد از نزدیک به نیم قرن حضور در صحنه موسیقی، اعضای این گروه دیگر برنامه ای برای پیوستن و بازآفرینی گروه ندارند. او گفت: "من دیگر کارم را به انجام رساندم.

48 سال با پینک فلوید بودم؛ تقریبا از همان سال‌های آغازین در کنار راجر {واترز} بودم. آن سال‌ها که دوران اوج و شکوهمان بود 95 درصد آن سرشار از خلاقیت موسیقی، سرگرمی، شادی و خنده بود. مطمئنا من اجازه نمی دهم آن 5 درصد باقی مانده چشم‌اندازم را تیره و تار کند و از خاطرم ببرد که ما چه دوران طولانی شگفت انگیزی در کنار هم داشتیم. اما حالا آن دوران سپری شده. ما آردمان را بیخته و الکمان را آویخته ایم. دیگر برگشتن و تکرار آن کارها متظاهرانه خواهد بود."

او ادامه داد: "البته من قبول دارم هنوز هم افرادی هستند که همچنان برای رفتن و دیدن و شنیدن افسانه ای به نام پینک فلوید مشتاق هستند، ولی فکر می کنم مسئولیت آن دیگر با من نیست."
گیلمور همچنین اضافه کرد که بازسازی پینک فلوید بدون ریچارد رایت نوازنده کیبورد گروه ، که سال 2008 درگذشته، حرکت مناسبی به نظر نمی رسید و گفت: "انجام این کار بدون ریک اشتباه بود."
این نوازنده- خواننده باسابقه که قرار است سپتامبر امسال آلبوم انفرادی جدیدش به نام " Rattle That Lock" (صدای آن قفل را دربیاور) را به دنیای موسیقی عرضه کند، پیشتر به این موضوع اشاره کرده بود که پینک فلوید به خط پایان رسیده است. سال 2014 زمانی که "رودخانه بی انتها" (The Endless River) پانزدهمین آلبوم گروه که محصول بازآفرینی و تنظیم تعدادی از ساخته های قدیمی ریچارد رایت بود منتشر شد، گیلمور به صراحت اعلام کرد که مطمئنا این آلبوم آخرین کار پینک فلوید است.

آخرین اجرای زنده پینک فلوید در سال 2005 بود که اعضای قدیمی گروه یعنی راجر واترز، دیوید گیلمور، ریچارد رایت و نیک میسن در کنسرت بزرگ Live 8 در کنار یکدیگر بر صحنه حاضر شدند.
مروری بر داستان پینک فلوید

پینک فلوید متشکل از سید برت (نوازنده گیتار)، نیک میسن (درام)، ریچارد رایت (کیبورد) و راجر واترز (نوازنده گیتار) از سال 1965 به رهبر برت شروع به کار کرد و در دهه 1970 به اوج شهرت رسید. گیلمور به عنوان پنجمین عضو گروه دسامبر 1967 به پینک فلوید پیوست. برت در آوریل 1968 به دلیل مشکلات روحی گروه را ترک کرد و پس از او واترز در نوشتن ترانه‌های گروه نقش زیادی داشت.

آلبوم "نیمه تاریک ماه" پینک فلوید سال 1973 به بازار آمد و با 45 میلیون نسخه یکی از پرفروش‌ترین آلبوم‌های تاریخ موسیقی است.

"نی‌زن بر دروازه‌های سپیده‌دم" (1967)، "یک نعلبکی رمز و راز" (1968)، "اوماگوما" (1969)، "مادر قلب‌ اتمی" (1970)، "کاش اینجا بودی" (1975)، "جانوران" (1977)، "دیوار" (1979) و "برش نهایی" (1983) از دیگر آلبوم‌های پینک فلوید است. بیش از 250 میلیون نسخه از آلبوم‌های گروه در دنیا به فروش رسیده است.

اعضای پینک فلوید آخرین بار سال 1985 در قالب یک گروه واحد برنامه اجرا کردند. واترز همان سال‌ از گروه جدا شد تا به تنهایی کار کند.

پس از جدایی واترز از پینک فلوید، گیلمور به همراه رایت و میسن به کار گروه ادامه دادند. پینک فلوید بدون واترز در سال 1987 آلبوم "لغزش آنی در عقل" و سپس "ناقوس‌ جدایی" را منتشر کرد. آلبوم آخر رتبه یک بریتانیا را کسب کرد و چهار هفته نیز در صدر پرفروش‌های آمریکا قرار داشت.
چهار عضو گروه دوم ژوئیه 2005 در کنسرت خیریه لایو 8 در هاید پارک لندن شرکت کردند. این کنسرت که به منظور مبارزه با فقر برپا شد، آخرین اجرای چهار عضو اصلی پینک فلوید در کنار هم بود. رایت سپتامبر 2008 در 65 سالگی بر اثر سرطان درگذشت.

گاردین/مترجم: عاطفه بزرگ‌نیا/ منتشرشده در هفته نامه آسیا