گزارشی از سقوط های پی در پی در گودال های مترو؛
قصه همیشه تکرار؛ سقوط آزاد
پارسینه: سقوط در مترو انگار قرار نیست دست از مسافران این وسیله حمل و نقل عمومی بردارد. نابینا و غیر نابینا هم نمی شناسد. با چشم باز یا بسته فرقی ندارد.
۳۱ فروردين ۱۳۹۴ - ۱۱:۵۷
۱
کد خبر: ۲۳۴۸۷۸
به گزارش پارسینه، چند سال پیش بود که خبر سقوط معلم نابینا در یکی از ایستگاه های مترو، ما را در شوک فرو برد تا همین چند روز پیش که سقوط زن میانسال را شنیدیم. خودکشی هم نبوده است که بگوییم تعمدی در کار دیده می شد. بلکه به خاطر بی حالی و ضعف جسمانی این سقوط صورت گرفت. اورژانس می رسد و به مداوای وی می پردازد. اما چطور می توان از بروز همچنین حوادثی جلوگیری کرد؟
علایم هشداردهنده
نایب رییس کمیسیون اجتماعی مجلس می گوید: نابینایان در شهر احساس آرامش و امنیت نمی کنند. باید مدیریت شهری را تقویت کرد تا عصاسفیدان در شهر احساس آرامش و امنیت بیشتری داشته باشند. متاسفانه مدیریت شهری ما توجه کافی به نابینایان ندارد. همین چند وقت پیش بود در یکی از ایستگا‌های مترو تهران، یکی از روشندلان ما به دلیل نبودن علایم هشدار دهنده، به راه آهن مترو سقوط کرد و جان خودرا از دست داد. یکی از گلایه‌هایی که روشندلان در مراجعه به ما می‌کنند این است که به دلیل خطراتی که آنها را تهدید می‌کنند نمی‌توانند ار مترو استفاده کنند؛ زیرا پس از گذراندن پله‌های مترو نمی‌دانند که به کدام سمت باید حرکت کنند و محدوده خطر کجاست و در کجا باید متوقف شوند. همچنین درایستگا‌های اتوبوس و معابر شهری هم مشکلات نابینایان در نظر گرفته نشده است و در بسیاری از معابر هم سطح نبودن پیاده رو با ورودی مغازه‌ها موجب زمین خوردن نابینایان و آسیب دیدن آنها می‌شود.
امنیت در شهر...
وی در ادامه می افزاید: شهرداری برای انجام خدمات آب و فاضلاب و برق و گاز در خیابان‌ها حفاری می‌کند؛ اما گاهی پیش آمده است که بیشتر از یک ماه آن مکان را به حال خود رها می‌کنند، این شرایط برای افراد عادی هم آزار دهنده است چه برسد به نابینان. در بسیاری از ساختمان‌ها برای تردد معلولان تمهیداتی در نظر گرفته شده؛ اما برای اعصای سفید به دستان هیچ فکری نشده است. نابینایان در بسیاری از ادارات برای انجام کارهای خود با مشکل مواجه می‌شوند و گاهی دیده شده یک فرد نابینا در یک ساختمان 4 طبقه که آسانسور ندارد و پله‌های آن حصار کشی نشده دچار حادثه شده است.
امنیت مترو...
اما آیا این مشکلات تنها به نابینایان برمی گردد؟ کسانی که به قصد خودکشی خود را به کناره سکو می رسانند چطور؟ آیا می توان امنیتی را تعریف کرد؟ مسئولان مترو باور دیگری دارند. آنها اعتقاد دارند که اگر مترو مناسب سازی نشده و قانونی را سراغ دارید که بگوید در مورد معلولان یا امنیت سکوها باید کاری شود و مترو آن را انجام نداده است، بگویید. آنها می گویند که امنیت مترو برای معلولان بیش از سطح شهر است. چرا که در شهر هر لحظه امکان تصادف وجود دارد اما مترو امن است. به شرطی که خود افراد نیز نکات لازم را رعایت کنند. همه قطارهای مترو به ترمز اضطراری مجهز هستند و ایستگاه‌های مترو دكمه توقف اضطراری دارند.
سناریوی پرت شدن معلم نابینا
تا اینجا این مطلب رسانیده می شود که مترو ایمن است. تنها شرط را بر این گذاشته اند که مسافران توصیه های مترو را جدی گرفته و به هر دلیلی وارد محدوده ریلی نشوند. دوباره سناریوی پرتاب زن نابینا مرور می شود. یک معلم نابینا، وارد سکوی مترو می شود. به جای حرکت در طول ایستگاه، در عرض آن حرکت می کند. بعد از طی عرض، به لبه سکو می رسد. احتمالا آنها که شاهد بوده اند، نمی دانسته اند که وی قصد چه کاری دارد. جلوی وی را نمی گیرند. وی از محدوده ممنوعه عبور می کند و سقوط می کند.
تعادلت را از دست بدهی
یک فلاش بک به هر روزه خودمان در ایستگاه مترو. عرض را طی می کنیم. پشت محدوده ممنوعه هم می رسیم. می ایستیم. همین ایستگاه متروی صادقیه خودمان را عرض می کنم. می خواهیم از قطار جا نمانیم. قطار کرج وارد سکو می شود. مسافران یک ماراتون جانانه را آغاز می کنند. می دوند. تو را هل می دهند. تو که رعایت کرده ای که پشت محدوده ممنوعه بایستی، تعادل خودت را از دست می دهی. هیچ دستاویزی وجود ندارد که خودت را نگه داری. قطار نزدیک می شود و تو هم به لبه سکو نزدیک تر می شوی. می خواهی سقوط کنی که جمعیت تو را نگه می دارد ولی اگر تو را نگه ندارد، چه؟
تمرکز روی داستان
تمرکزی روی داستان معلم نابینا. آنچه كه در دوربین‌های مترو ثبت شده و قابل ارائه به مراجع ذی‌صلاح بوده این است كه این فرد به اراده خود عرض سكو را طی می‌كند، پایش نمی‌لغزد، در آن ساعت ایستگاه شلوغ نبوده است كه ازدحام باعث افتادن وی شود، چرا كه خلوت بوده است و نكته جالب اینجاست كه مسئولان مترو وی را می‌شناختند چرا كه به صورت مرتب از مترو استفاده می‌كرده است. بنابراین به محیط ایستگاه نیز آشنا بوده است. متاسفانه پس از سقوط وی قطار مترو با گذشت چهار ثانیه به ایستگاه رسیده و این زن نابینا زیر گرفته می‌شود. تمام.
قصه همیشه تکرار؟
نگاهی به این اتفاقات کفایت می کند که برای مان روشن شود که باید امنیت ایستگاه های مترو، بیش از پیش رعایت شود. امنیتی که می تواند هم جلوی پرت شدن نابینایان در گودال مترو رو بگیرد و هم می تواند مانع افتادن هر خانم یا آقای مسن بدحالی در آنجا شود. مسئولان شورای شهر، بارها در گفتگوهای شان عنوان کرده اند که باید این امنیت از سوی شهرداری تامین شود. اما تا به امروز شاهد این امنیت ها و موانع نبودیم. نمی دانم باید گفت که باز هم باید شاهد این ماجراها باشیم یا اینکه زودتر از هر حادثه ای، امنیت تامین خواهد شد؟
غزاله پورخاکی
منبع: روزان
علایم هشداردهنده
نایب رییس کمیسیون اجتماعی مجلس می گوید: نابینایان در شهر احساس آرامش و امنیت نمی کنند. باید مدیریت شهری را تقویت کرد تا عصاسفیدان در شهر احساس آرامش و امنیت بیشتری داشته باشند. متاسفانه مدیریت شهری ما توجه کافی به نابینایان ندارد. همین چند وقت پیش بود در یکی از ایستگا‌های مترو تهران، یکی از روشندلان ما به دلیل نبودن علایم هشدار دهنده، به راه آهن مترو سقوط کرد و جان خودرا از دست داد. یکی از گلایه‌هایی که روشندلان در مراجعه به ما می‌کنند این است که به دلیل خطراتی که آنها را تهدید می‌کنند نمی‌توانند ار مترو استفاده کنند؛ زیرا پس از گذراندن پله‌های مترو نمی‌دانند که به کدام سمت باید حرکت کنند و محدوده خطر کجاست و در کجا باید متوقف شوند. همچنین درایستگا‌های اتوبوس و معابر شهری هم مشکلات نابینایان در نظر گرفته نشده است و در بسیاری از معابر هم سطح نبودن پیاده رو با ورودی مغازه‌ها موجب زمین خوردن نابینایان و آسیب دیدن آنها می‌شود.
امنیت در شهر...
وی در ادامه می افزاید: شهرداری برای انجام خدمات آب و فاضلاب و برق و گاز در خیابان‌ها حفاری می‌کند؛ اما گاهی پیش آمده است که بیشتر از یک ماه آن مکان را به حال خود رها می‌کنند، این شرایط برای افراد عادی هم آزار دهنده است چه برسد به نابینان. در بسیاری از ساختمان‌ها برای تردد معلولان تمهیداتی در نظر گرفته شده؛ اما برای اعصای سفید به دستان هیچ فکری نشده است. نابینایان در بسیاری از ادارات برای انجام کارهای خود با مشکل مواجه می‌شوند و گاهی دیده شده یک فرد نابینا در یک ساختمان 4 طبقه که آسانسور ندارد و پله‌های آن حصار کشی نشده دچار حادثه شده است.
امنیت مترو...
اما آیا این مشکلات تنها به نابینایان برمی گردد؟ کسانی که به قصد خودکشی خود را به کناره سکو می رسانند چطور؟ آیا می توان امنیتی را تعریف کرد؟ مسئولان مترو باور دیگری دارند. آنها اعتقاد دارند که اگر مترو مناسب سازی نشده و قانونی را سراغ دارید که بگوید در مورد معلولان یا امنیت سکوها باید کاری شود و مترو آن را انجام نداده است، بگویید. آنها می گویند که امنیت مترو برای معلولان بیش از سطح شهر است. چرا که در شهر هر لحظه امکان تصادف وجود دارد اما مترو امن است. به شرطی که خود افراد نیز نکات لازم را رعایت کنند. همه قطارهای مترو به ترمز اضطراری مجهز هستند و ایستگاه‌های مترو دكمه توقف اضطراری دارند.
سناریوی پرت شدن معلم نابینا
تا اینجا این مطلب رسانیده می شود که مترو ایمن است. تنها شرط را بر این گذاشته اند که مسافران توصیه های مترو را جدی گرفته و به هر دلیلی وارد محدوده ریلی نشوند. دوباره سناریوی پرتاب زن نابینا مرور می شود. یک معلم نابینا، وارد سکوی مترو می شود. به جای حرکت در طول ایستگاه، در عرض آن حرکت می کند. بعد از طی عرض، به لبه سکو می رسد. احتمالا آنها که شاهد بوده اند، نمی دانسته اند که وی قصد چه کاری دارد. جلوی وی را نمی گیرند. وی از محدوده ممنوعه عبور می کند و سقوط می کند.
تعادلت را از دست بدهی
یک فلاش بک به هر روزه خودمان در ایستگاه مترو. عرض را طی می کنیم. پشت محدوده ممنوعه هم می رسیم. می ایستیم. همین ایستگاه متروی صادقیه خودمان را عرض می کنم. می خواهیم از قطار جا نمانیم. قطار کرج وارد سکو می شود. مسافران یک ماراتون جانانه را آغاز می کنند. می دوند. تو را هل می دهند. تو که رعایت کرده ای که پشت محدوده ممنوعه بایستی، تعادل خودت را از دست می دهی. هیچ دستاویزی وجود ندارد که خودت را نگه داری. قطار نزدیک می شود و تو هم به لبه سکو نزدیک تر می شوی. می خواهی سقوط کنی که جمعیت تو را نگه می دارد ولی اگر تو را نگه ندارد، چه؟
تمرکز روی داستان
تمرکزی روی داستان معلم نابینا. آنچه كه در دوربین‌های مترو ثبت شده و قابل ارائه به مراجع ذی‌صلاح بوده این است كه این فرد به اراده خود عرض سكو را طی می‌كند، پایش نمی‌لغزد، در آن ساعت ایستگاه شلوغ نبوده است كه ازدحام باعث افتادن وی شود، چرا كه خلوت بوده است و نكته جالب اینجاست كه مسئولان مترو وی را می‌شناختند چرا كه به صورت مرتب از مترو استفاده می‌كرده است. بنابراین به محیط ایستگاه نیز آشنا بوده است. متاسفانه پس از سقوط وی قطار مترو با گذشت چهار ثانیه به ایستگاه رسیده و این زن نابینا زیر گرفته می‌شود. تمام.
قصه همیشه تکرار؟
نگاهی به این اتفاقات کفایت می کند که برای مان روشن شود که باید امنیت ایستگاه های مترو، بیش از پیش رعایت شود. امنیتی که می تواند هم جلوی پرت شدن نابینایان در گودال مترو رو بگیرد و هم می تواند مانع افتادن هر خانم یا آقای مسن بدحالی در آنجا شود. مسئولان شورای شهر، بارها در گفتگوهای شان عنوان کرده اند که باید این امنیت از سوی شهرداری تامین شود. اما تا به امروز شاهد این امنیت ها و موانع نبودیم. نمی دانم باید گفت که باز هم باید شاهد این ماجراها باشیم یا اینکه زودتر از هر حادثه ای، امنیت تامین خواهد شد؟
غزاله پورخاکی
منبع: روزان
