یک خطای راهبردی درباره مذاکرات هسته ای دوران احمدی نژاد
پارسینه: در این چند روزی که موضوع مذاکرات داغ است، بعضی دوستان به دوران احمدینژاد و جلیلی ارجاع میدهند و با انتقاد از آن رفتارها به حمایت از مذاکره کنندگان میپردازند. اما به نظرم اینگونه تحلیل دچار خطای دید و دور از انصاف است.
اتفاقی که در دو سال نخست دوره احمدینژاد افتاد، واکنش کلیت نظام در مقابل تصمیم غرب بود و با رفتاری تهاجمی به دنبال پیشبرد برنامه هستهای رفت. ایران در آن دو سال بخشهای مهمی از برنامه هستهای خود را راه انداخت. فرستادن جلیلی به عنوان مذاکره کننده هم در همین راستا با هدف خریدن وقت برای پیشرفت در بخشهای دیگری از برنامه هستهای بود.
فارغ از اینکه این برنامه را به صرفه بدانیم یا آنرا غیر سود ده و مضر قلمداد کنیم، این رفتار در نهایت موجب پیشرفت ایران در برنامهاش شد.
از طرفی نمیتوان انکار کردن رفتار احمدینژاد در مقاطعی کاملا خودسرانه بود (مثلا در برهم زدن مذاکرات لاریجانی و سولانا که در انتخابات ۹۲ توسط ولایتی افشا شد) اما این که کلیت برخورد ایران را به جلیلی یا احمدینژاد تقلیل بدهیم، خطای تحلیلی است.
پویان فخرایی
بسیااااار عاااااالی.
شما خوبی؟
الکی اشتباهات آشکار دولت قبلی را در باره انرژی هسته توجیه نکنید بی کفایتی دولت قبلی باعث تحریم وعقب ماندگی کشور شد که پدر مردم را در آورد.
باید همون موقع بمب میساختیم
"...فرستادن جلیلی به عنوان مذاکره کننده هم در همین راستا با هدف خریدن وقت برای پیشرفت در بخشهای دیگری از برنامه هستهای بود..."
که چی وقت بخریم؟ چه سودی داشته آخه؟ چرا مغلته میکنید