ریشه سربریدن سلفی ها کجاست؟

به گزارش پارسینه،شهریور ماه گذشته با آیت‌الله سیدمحمد حسینی قزوینی مدیر شبکه جهانی ولایت و مشاور ارشد آیت‌الله مکارم شیرازی در خصوص ارتباط سلفی‌گری با جریان‌های تکفیری و بازشناسی آبشخور فکری این رویکرد افراط گرایانه و نظرات علمای اهل تسنن و تشیع درباره وهابیت و تکفیریان گفت‌وگو کردیم.

در واقع وهابیت تکفیری را می‌توان تجسم عینی اندیشه‌های ابن تیمیه دانست، تکفیر و تفسیق سایر مسلمانان میراثی بود که از ابن تیمیه و همفکرانش به محمد بن عبدالوهاب رسید، این رویکرد بدعت‌آمیز در جامعه عربستان با آل‌سعود زمینه پیشبرد آن را در جامعه عربستان فراهم کرد، نسخه‌ای که محمد بن عبدالوهاب برای این رویکرد جدید پیچید، با به کار بردن ابزار قتل و خشونت علیه مسلمانانی توأم بود که به زعم او از دین خارج شده و کافر بودند، در دوره کنونی نیز گسترش اسلام هراسی در جهان و ایجاد یک حاشیه امنیت مناسب برای رژیم اشغالگر قدس، نتیجه مشی توأم با خشونت وهابیت تکفیری است، موضوعی که مقام معظم رهبری بارها به آن اشاره و حساسیت آن را متذکر شده‌اند.

مشروح این گفت‌وگو از اینجا قابل مطالعه است.

گزیده‌ای از این گفت‌وگو را با هم مرور می‌کنیم:

*اولین حربه وهابیت برای قتل عام دیگر مسلمانان توسل به کافر بودن آنهاست، آقای زینی دحلان مفتی مکه مکرمه که تقریباً 130 سال پیش از دنیا رفته‌اند، در کتابش به نام «الدرر السنیه» صفحه 46 می‌نویسد: محمد بن عبدالوهاب برنامه‌اش را با اعلام کفر همه مسلمانان آغاز کرد و هر کس می‌خواست وارد دین او شود «وإذا أراد أحد الدخول فی دینه» -در اینجا از وهابیت به یک دین تعبیر شده است- باید پنج شهادت را به زبان جاری کند، اول شهادت به وحدانیت خدای یگانه، دوم شهادت به رسالت نبی اکرم(ص)، سوم اینکه آن فرد شهادت بدهد من تا کنون کافر بوده‌ام و با ورود به دین وهابیت مسلمان شده‌ام! چهارمین شهادت اینکه بگوید پدر و مادرم که توفیق وهابی‌شدن نداشتند کافر از دنیا رفته‌اند، هرگز برای آن‌ها طلب مغفرت نمی‌کنم و پنجمین شهادت اینکه تمامی علمای بزرگ اهل سنت که پیش از محمد بن عبدالوهاب از دنیا رفته‌اند کافر بوده‌اند و از آن‌ها هم به خوبی یاد نخواهم کرد و برایشان هرگز طلب مغفرت نمی‌کنم!

*-ابن تیمیه معتقد بوده که هر کس در کنار قبر پیامبر مکرم اسلام(ص) در حالی قرار بگیرد که از او طلب حاجتی کند مشرک است و باید توبه کند، اگر این فرد توبه نکرد، واجب است که او را گردن زده و به قتل برسانند،(کتاب زیارة القبور والاستنجاد بالمقبور،صفحه 156)؛ یعنی مجرد رفتن کنار قبر پیامبر، ائمه و حتی حضور و توسل به ابوحنیفه هم شرک و فرد واجب القتل می‌شود، در حال حاضر در مراسم عمره و حج تمتع میلیون‌ها مسلمان هر ساله از سراسر گیتی به مدینه منوره مشرف می‌شوند و بر سر مزار مطهر حضرت رسول رفته ایشان را واسطه طلب مغفرت بین خود و خدا می‌دانند، از دیدگاه ابن تیمیه همه مسلمانان که به پیامبر(ص) توسل کنند کافرند.

*جوان وهابی که از چچن به سوریه آورده شده با افتخار می‌گوید که تا به حال پنجاه مسلمان را سر بریده‌ام و کیلومترها پیاده‌روی می‌کنم تا مسلمانی را سر ببرم. این آدم فریب‌خورده وهابی به هیچ وجه با اصل دین آشنا نیست و نمی‌داند که آلت دست دشمنان اسلام قرار گرفته‌اند و این توطئه‌ای توسط آمریکا و صهیونیست است که برای نابودی مسلمانان طراحی شده و خبر ندارد که دشمن واقعی سعادت دنیا و آخرت این ابن تیمیه و محمد ابن عبدالوهاب هستند و مجری افکار پلید دشمنان واقعی اسلام و مفتیان مزدوری همانند بن جبرین، عرعور، عبدالرحمان دمشقیه، عثمان الخمیس،‌ دکتر سالوس و دکتر قفاری‌ها هستند که امروزه با صدور و نشر فتاوای ضد دینی باعث از بین رفتن وحدت و انسجام مسلمین شده‌اند.

*-به نظر همه بزرگان اهل سنت و شیعیان فتاوای ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب در قضیه توسل، ضد قرآن سنت و عقل است.

*بنده در سال 1382 به همراه مسئول محترم بعثه مقام معظم رهبری جناب آقای نواب به طائف سفری داشتیم و با مفتی اعظم عربستان سعودی آقای آل شیخ که در میان وهابیون از پایگاه و جایگاه ارزشمندی برخوردار است، گفت‌وگویی داشتم و از او پرسیدم چرا شیعیان را کافر می‌دانید؟! جواب داد: به دلیل توسل شما به پیامبر و قبور بزرگان دین!

بنده آیه 97 سوره یوسف را قرائت کردم که پسران حضرت یعقوب می‌گویند: «َاأَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا»؛ چه فرقی است میان توسل پسران یعقوب که به پدرشان متوسل شوند، شرک نیست، ولی شیعه که می‌گوید: «یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله» شرک است؟!

این آقای مفتی اعظم پس از شنیدن دلایل بنده گفت: نه خیر این توسل‌ها در زمان حیات پیامبران بود، نه الان که از دنیا رفته‌اند و صدای ما را نمی‌شنوند! گفتم: شما حرف‌هایتان بر خلاف سنت است، وی در پاسخ گفت: شما اسلام را بهتر درک کرده‌اید یا صحابه حضرت رسول(ص)، ما حتی از صحابه یک روایت نداریم که بعد از رحلت پیامبر به ایشان متوسل شده باشند.

بنده روایتی را از کتاب «دلائل النبوه» بیهقی جلد 7 صفحه 47 و کتاب «المصنف» ابن ابی شیبه جلد 7 صفح 482 نقل کردم که در زمان خلیفه دوم در مدینه قحطی می‌آید، یکی از صحابه به نام بلال ابن حارث کنار قبر پیامبر رفته به ایشان متوسل می‌شود و از ایشان طلب باران و رحمت می‌کند... .