اینجا پایتخت آجیل ایران است

به گزارش پارسینه،شهرستان فاروج در شمال شرقی ایران و در شرق خراسان شمالی واقع شده، مرکز آن فاروج است. شهری که با بجنورد؛ مرکز استان حدود ۹۰ کیلومتر فاصله دارد.

این شهرستان از شمال به کشور ترکمنستان و باجگیران از توابع قوچان، از جنوب به اسفراین، از غرب به شیروان و از شرق به شهر قوچان منتهی می شود؛ شهرستانی که به واسطه داشتن علمای دینی و شخصیت های فرهنگی متعدد درالعلمایش می خوانند؛ دروازه ورودی خراسان شمالی محسوب می شود و با وجود این که خود در ناحیه ای کوهستانی قرار گرفته؛ اما شهر فاروج، مرکز آن در دشتی هموار و قابل کشت و کار مستقر شده است.

فاروج در حد فاصل بین شیروان و قوچان واقع شده؛ شهری کنار جاده ای که در سال های اخیر اقتصاد آن نیز تا حد زیادی به عبور مسافران و زائران حرم علی بن موسی الرضا(ع) گره خورده است؛

این ناحیه در حد فاصل دو منطقه مهم تاریخی قوچان در شرق و شیروان در غرب قرار دارد؛ روستای استاد در جنوب آن قدمتی طولانی دارد و آن گونه که کتاب"احسن التقاسیم" آورده؛ مرکز پارتها در این منطقه بوده است، در دوران تیموری در فاروج مسجدی همزمان با مسجد گوهرشاد ساخته شد که اکنون هم وجود دارد؛ روستای خسرویه دراین شهرستان نیز تاریخی بوده و در آن سنگ قبرهایی با تاریخ ۷۴۷ ه. ق وجود دارد که با خطی زیبا نوشته و بر روی آن نقوش اسلیمی نگاشته شده است.

شهرستان فاروج علاوه بر این که پایتخت آجیل کشور محسوب می شود، با روستاها و آثار باستانی دیدنی‌اش، همواره یکی از مقاصد گردشگری به شمار می‌رود. سرزمینی که در آن ۱۳ ایل مختلف، رنگین کمانی از دوستی و محبت آفریده‌اند.زبان مردم فاروج فارسی و ترکی است و به زبان کردی نیز سخن می گویند، ترکهای فاروج طایفه ای هستند از قوم مهنی که از طرف شجاع الدوله در فاروج مستقر شده اند، کردهای فاروج نیز از ایل زعفرانلو هستند، یازده ایل دیگر در اطراف فاروج مستقر شده اند که عبارتند از بادلو، قهرمانلو، توپکانلو، قاچکانلو، بیچرانلو، سوکانلو، هودانلو، ‌ باچو آنلو، ورانلو، قودانلو و آتقانلو؛ اکثر این ایل ها در مناطق ییلاقی و کوههای اطراف فاروج مانند کوههای شاجهان سیاه دشت و کوه فاطمه مستقر هستند.

تاریخچه آجیل فاروج

سال‌ها پیش که هنوز وسایل نقلیه شخصی این اندازه زیاد نشده بود و غالب مسافران با اتوبوس رفت و آمد می کردند؛ تمامی اتوبوس ها و اندک خودروهای شخصی که قصد سفر به مشهد مقدس را داشتند از محور فاروج حرکت می کردند چرا که راه سمنان کویری بود و این که سایر مسیرها آسفالت مرغوبی مانند آسفالت فاروج را نداشتد.

یکی از بهترین عوامل جذب اتوبوس‌ها و مسافران برای تردد از مسیر فاروج؛ وجود مسجد صاحب الزمان و چلو کبابی سعدی بود آن هم زمانی که از مشهد تا چمن بید(روستایی در منتهی الیه غرب خراسان شمالی) هیچ گونه چلو کبابی و مسجدی وجود نداشت و تمامی اتوبوس ها برای صرف نهار و شام باید در فاروج توقف می کردند.

این توفیق اجباری برای مسافران و اهالی فاروج سبب شد تا دو نفر از اهالی به نام های شیرعلی قلی پور و حسین علی حاجی‌پور جنب مسجد اقدام به فروش آجیل کنند؛ اولین بار تخمه سیاه آفتاب گردان و کدو از سبزوار وارد شد؛ می گویند خود فاروجی ها ابتدا طریقه تف دادن تخمه را نمی‌دانستند و اولین تخمه پز را حاج علی حاجی‌پور از قوچان آورد. از آن جایی که آن زمان فقط تخمه شور در بازار موجود بود و از تهران وارد می شد؛ فاروجی ها تخمه را شور نمی کردند بلکه به صورت خال نمک عرضه می‌کردند؛ یعنی بعد از تف دادن تخمه، نمک را با جارو سیخی به روی آن می پاشیدند که بعدا تخمه خال نمک فاروج نام گرفت و معروف شد.

فاروجی‌ها برای طعم‌دار کردن تخمه از آب لیمو گلپر وکمی رنگ خوراکی استفاده می‌کردند؛ با توجه به این که چلوکبابی غذای خوب با گوشت بره عرضه می‌کرد و روزانه بیش از صد دستگاه اتوبوس در فاروج توقف می کرد؛ اندک اندک کسب و کار فروشندگان آجیل گرفت و در کنار تخمه ژاپنی وآفتاب گردان، محصولاتی چون گردو، بادام و کشمش که در منطقه تولید می شد هم جا باز کردند.

آجیل فروشان فاروج در تف دادن تخمه مهارت یافته و سعی می کردند هر تخمه را به اندازه لازم حرارت دهند و در نهایت در امر فروش و تبلیغات و نوع چیدن آجیل که نظر مسافر را جلب کند هم مهارت خاصی کسب کردند؛ حتی افرادی به نام احمد اسکندری و عزیز باقری در چیدن تخمه مهارت خاص داشته و به صورت حرفه ای این کار را می کردند که تمامی این موارد در شهرت تخمه فاروج دخیل بود.

مجموعه عوامل فوق باعث شد کم کم افراد به فروش آجیل رو آورند؛ وجود جاده آسیایی و عبور آن از مرکز شهر موجب شد شهر فاروج به‌عنوان پایتخت آجیل نام بگیرد؛ پایتختی که تاکنون دوام داشته و روز به روز نیز بر کیفیت و قدرت آن افزوده می‌شود.