.svg)
متن نطق احمد پورنجاتی در مخالفت با وزارت فرجی دانا/مجلس ششم
پارسینه: ۱۳۸۲/۰۶/۱۱
پارسینه: متن نطق احمد پورنجاتی در مجلس ششم در مخالفت با وزارت فرچی دانا در مجلس ششم بدین شرح است:
احمد پورنجاتی ـ بسم‌الله الرحمن الرحیم
«قال مولاناامیرالمؤمین ـ ۷ ـ انما یستدل علی ادوار الدول به اربع تضییع الاصول و ترجیح الفروع و تقدیم الاراذل و تأخیر الافاضل»
برای بنده سخن گفتن در موضع مخالفت با وزیری که به معرفی جناب آقای خاتمی برادر بزرگوارم که گمان می‌کنم مراتب ارادت بنده به ایشان برای خودشان ثابت است و درمورد وزیر محترمی که به اعتبار همشهری بودن علی‌الاصول باید مورد علاقه و تأیید امثال بنده باشد و در مورد وزیری که بنا به گفته بعضی از برادران مورد وثوق من،مورد تأیید بزرگان هم هست، بسیار مشکل است. اما ما در موضع مسؤولیتیم و هیچ چیز به جز آنچه که بین خودمان و خداوند متعال در این موضع به ذهنمان می‌رسد و تشخیص می‌دهیم نباید موجب تصمیم‌گیری ما باشد.
بنده باید عرض کنم مهمترین اصلی که در انتخاب هر مسؤول و هر مدیر در نظام باید مورد توجه قرار بگیرد، یک اصل عادلانه است. اینکه گفته‌اند «العدل وضع الشی فی موضه» عدل آن است که هر چیز را جای خودش قرار بدهیم.
بنظر بنده متأسفانه روند انتخابها در دولت روند مناسبی نیست و در این سالهای آخر فعالیت دولت هم گویی یک فضای اسقاط تکلیف حاکم است. یعنی وقتی ما نمی‌توانیم کسی را که می‌بایست برای انجام یک مسؤولیت، شرایط، ویژگیها و مختصات آن متناسب باشد، انتخاب کنیم، آنچه که بقول خود آقایان خیرالموجودین می‌دانیم انتخاب می‌کنیم.
بنظر من این قابل قبول نیست، بهیچوجه. حداقل در فضایی که ما امروز در جامعه شاهد هستیم. بیست و چند سال از این انقلاب می‌گذرد. ببینید! حوزه مدیریت اجرایی کشور چه سرنوشتی پیدا کرده است، روزبه‌روز رضایت دادن به کسانی و مسؤولینی که ممکن است فی‌حدنفسه اشخاص بدی هم نباشند، اما حقیقتاً کارنامه بعضی از وزرایی که هر روز بعنوان سؤال و تذکر و استیضاح و غیره در رفت و آمد هستند، می‌تواند شاهد مثال خوبی باشد و چرا ما امروز در موضع مسؤولیت انتخاب، بگونه‌ای عمل نکنیم که فردا پشیمان نشویم.
بنظر من صیانت از مرتبت کابینه جناب آقای خاتمی... ما کاری به مصالحی که منجر به انتخاب وزیر پیشنهادی محترم شده نداریم، اما مصلحت دولت این است که حداقل از مجلس یک تراز قابل قبولی را بشنود.
اینکه مجلس به تبع دولت و حتی باعنایت به تأیید دولت، تصمیم را بگیرد بنظر من این قابل قبول نیست. فرصت کم است.
نکته اولی که من دارم این است (سؤال) که آیا در مجموعه‌ای به وسعت مجموعه دانشگاههای کشور کسی هم که صلاحیتهای علمی لازم را داشته باشد چون اینجا مدرسه نیست که ما یک معلم تحصیلکرده معدل (۴) از (۴) بخواهیم، آن خوب است و اینجا دانشگاه است. یکی از مهمترین حوزه‌های مدیریتی دولت که چالشهای فراوان این سالها در محیط دانشگاه شاهد مثال ماست می‌تواند هر روز یک مشکلی را بوجود بیاورد و اگر قرار باشد بجای حل مسأله، صورت مسأله را پاک کنیم... جناب آقای خاتمی از قول رهبری فرمودند که خدا لعنت کند کسی که محیط دانشگاه را غیرسیاسی می‌خواهد، پس بسم‌الله! کسی را انتخاب کنید که خط سابقه سیاسی فعال در طول فعالیتهای تحصیلی و غیرتحصیلی‌اش داشته باشد. کجاست؟ ما آدم حزبی نمی‌خواهیم، اما آدم پیچیده سیاسی می‌خواهیم.
با یکی از برادران که در حوزه دیگری در دانشگاه تهران مسؤولیت دارد یعنی در علوم پزشکی من صحبت می‌کردم لب کلام را به من گفت (اسم نمی‌آورم) گفت آقا! قرار بر این است که یک شخصیت Neuter (یعنی خنثی) از نظر سیاسی انتخاب شود که مسایل حل شود، کدام مسایل حل شود؟ ما باید مسأله را بشناسیم، برای مسأله راه‌حل پیدا کنیم. آقای دکتر معین بتی نیست که ما پای او سینه بزنیم! اما اگر نمره (۱۵) است وزیری انتخاب کنید که (۱۳) باشد! نه وزیری که از جهات مدیریتی و سیاسی و تدبیر و پذیرش مقبولیت زیر (۱۰)! بنظر من در کارنامه مجلس این انتخاب، انتخابی نیست که با هیچکدام از انتخاب‌های وزراء قابل مقایسه باشد.
دانشگاهها، حوزه‌ای هستند، حوزه نخبگان، خبرگان، ارزیابی خواهند کرد و بنظر من این انتخاب آخر که امیدواریم که دیگر هیچ وزیری مبتلا به استعفاء تا پایان دوره این مجلس و دولت نباشد، این انتخاب یک نمره رد یا قبول برای ما خواهد بود. من نمی‌خواهم تحریک کنم. بنده برداشتم را بینی و بین‌الله عرض کردم، علی‌الاصول باید دفاع می‌کردم. دارم عرض می‌کنم فردا خودمان زانوی غم بغل خواهیم گرفت و خواهیم گفت چرا اینکار را کردیم؟
کاری ندارد آقا! چه عجله‌ای است؟ آقای دکتر نیلی‌منفرد سرپرستی دارند می‌کنند... من اسم کسی را برای تأیید نمی‌خواهم بیاورم، یک‌هفته، دوهفته، یکماه تحمل می‌کردند. گویی یک سناریو آماده که یکی استعفاء کند و دیگری بیاید. این چه برخوردی است؟ دلایل آن را بررسی کنید؟ نسبتی را برقرار کنید.
من در سوابق ایشان (آنهایی که می‌خواهند ارزشی تصمیم بگیرند عرض می‌کنم) ندیدم آقا! سابقه قبل از انقلاب را نمی‌خواهم، شاید سن ایشان اقتضاء نمی‌کرده. اما بعد از انقلاب، در ریزنامه‌شان چیزی که ارائه داده‌اند.
بنظر من این مسؤولیت، مردی برای کار کارستان می‌خواهد و این بنظر من آسان‌گیری دولت بوده. من از جناب آقای خاتمی واقعاً گلایه دارم، ایشان خیلی تجلیل کردند. ما در مراتب فضل، نمره، مسایل علمی ایشان هیچ بحثی نداریم، اما عرض می‌کنیم این فضایل برای این مسؤولیت، فضیلت نیست، کم است، همان چیزی که در اول عرایضم از مولا علی ـ ع ـ برای شما خواندم.
می‌گوید: «انما» حتماً نشانه انحطاط دولتها این چهارتاست: افراد دون‌پایه را بجای افراد بافضل‌تر... بگذارید. ما بحث اخلاقی نداریم. بنده خدمت آقای فرجی‌دانا پشت‌سر ایشان هم نماز می‌خوانم، بحث موقعیت و شأن است «تقدیم الاراذل و تأخیرالافاضل» اینکار را نکنیم «این‌تذهبون» من به دولت عرض می‌کنم، واقعاً کجا داریم می‌رویم؟ دو روز این دولت نباید با هم مساوی باشد، کمااینکه دو روز یک مسلمان نباید مساوی باشد. ما که داریم پس می‌رویم ظاهراً از آنطرف داریم می‌رویم! پایان کار این مجلس و دولت واقعاً باید یک کارنامه قابل دفاعی باشد.من در مسایل شخصی وارد نمی‌شوم (نمی‌خواهم بشوم) مسایل کلی را دارم عرض می‌کنم، مصداقی هم نمی‌خواهم وارد شوم.
به همین دلیل عرض بنده این است مجلس اگر به این نحو و به تبع آنچه که بیرون اتفاق افتاده یک وزیری بخاطر پایمردی‌اش روی تصمیم مجلس... مگر آن قانونی که ما تصویب کردیم مصوب این مجلس نبود؟ بخاطر پایمردی‌اش روی مصوبه مجلس ناگزیر شده کار را تحویل بدهد و رئیس دولت را هم قانع کرده. آخر همینطور بگذاریم قضیه تمام شود؟! بنظر من این مسایل ایجاب می‌کند که ما فرصتی فراهم کنیم، عجله نکنیم، اتفاقی نخواهد افتاد و من از محیط دانشگاهها اطلاع دارم، حقیقتاً بسیاری از دانشگاهی‌های دلسوز، انقلابی (نه آنهایی که دنبال مسایل چنان و آنچنانی هستند) نه کسانی که اصولگرا هستند، نگرانند و نگرانی آنها هم بنظر من نگرانی قابل قبولی است. به همین دلیل بنده عرض می‌کنم این در تراز دولت جمهوری اسلامی ایران نیست. حالا دوستان می‌گویند دولت اصلاحات، پیشکش! اصلاحات که بقول جناب آقای کروبی ظاهراً در همین مجلس فقط محدوده آن هست. من دارم می‌گویم در تراز دولت جمهوری اسلامی هم این انتخاب و این کار نیست. ایشان بعنوان رئیس دانشکده فنی
سلّم‌الله، بعنوان رئیس دانشگاه تهران با تمام ان‌قلتهایی که کم و بیش بوده، هنوز یکسال، ان‌شاءالله امیدواریم که در آینده تجربه خوبی داشته باشیم. بنظر من دوستان نباید تن به این تصمیم بدهند و من مدارک متعددی دارم و وارد جزئیات نمی‌خواهم بشوم، خدای‌ناکرده نمی‌خواهم شبهه ایجاد کنم. مسایلی هست که یکمقداری لااقل ایجاد سؤال می‌کند، من نمی‌گویم قطعاً در این چیزی که نوشته شده، مقالات علمی که در کجا هست، چنین است... خوب، ما بعضی از این موارد را بررسی کردیم یا اینکه تخلفات یا شبه تخلفاتی که ممکن است انسان در دوره مسؤولیت داشته باشد، اینها ممکن است برای همه ما پیش بیاید، من به اینها استناد نمی‌کنم.
اما عرض می‌کنم، امروز شما با این تصمیم‌تان درحقیقت یک ترازی را برای آنچه که مجلس ششم در مورد یک وزیر قبول دارد ارائه می‌دهید، رودربایستی هم نکنید، ایکاش جناب آقای خاتمی هم اینجا تشریف داشتند من در حضور ایشان این را عرض می‌کردم که بدانند چشم در چشم احساس می‌کنم که این به ضرر دولت، به ضرر نظام و به ضرر آموزش عالی کشور است، یعنی واقع آن این است. به همین دلیل تصدیع نمی‌دهم و بگونه‌ای هم صحبت کردم که خدای‌ناکرده یکمقدار آزاردهنده بود عذر می‌خواهم، اما تصور می‌کنم و کسی را نمی‌بخشم اگر تصور بکند انگیزه‌ای بجز مصالح نظام و دولت در ذهن بنده است، واقعاً این را نخواهم بخشید. چون گاهی مسایلی مطرح می‌شود، انسان واقعاً از دوستان تعجب می‌کند. بنده نه با ایشان آشنایی نزدیک داشتم، نه دوستی و نه دشمنی. عرض کردم بهرحال ما خانواده ایشان را از دور و نزدیک می‌شناسیم و اصلاً ما در اینجا بحث شخصی نداریم. بنظر من عجله نکنیم (جبارزاده ـ وقت جناب عالی تمام است) و اجازه بدهیم ان‌شاءالله این تصمیم یک تصمیم درستی باشد.
من آن تعبیر و (ببخشید و عذر می‌خواهم) آن روایتی را که خواندم، عرض کردم «اراذل» می‌دانید «رذل» برخلاف مصطلحی که در فارسی هست به معنی انسان بد نیست، یعنی به معنی انسان پایین، یعنی سطح پایین‌تر، در قبال «فضل» است، یعنی بحث خدای‌ناکرده اهانتی به کسی نباشد، ببخشید عذر می‌خواهم.
ارسال نظر