یادداشتی از علامه طباطبایی درباره دولت یهود

بخش كوچكى از فلسطين، يك بندر دريايى و پايگاه نظامى براى دول معظمه انگليس و فرانسه و آمريكا مى باشد و دولت پوشالى و دست نشانده اى به نام دولت اسرائيل در آنجا حكومت مى كند و در اين مدت كوتاه هر چه توانسته اند به تقويت و تجهيزش پرداخته اند و با تمام نيرو نگذاشته اند كه دول اسلامى عليه ايشان متحد شوند. (چنان كه همه اين حقايق را جريان هاى چند سال اخير آفتابى ساخت).

اين فكر غلط كه «دولت يهود دولتى است مستقل و مترقّى و على رغم احاديثى كه در اسلام وارد شده و وعده داده كه يهود هيچگاه كشور مستقلى نخواهد داشت رشد كرده است» اثر نفوذ سياست هايى است كه در گذشته و هم اكنون مى خواهد مردمِ اين قسمت از جهان را در جهل و نفاق و دشمنى و بدبينى به آيين مقدس اسلام نگه دارند، زيرا اين فكر مربوط به روايت نيست تا بگوييم مجهول است، بلكه مربوط به قرآن كريم است و آنچه در قرآن كريم است به نحوى است كه بايد يكى از پيشگويى هاى قرآن شمرده شود.

خداى متعال پس از شمردن مظالم و جنايت هاى يهود و خيانت ها و ماجراجويى ها و پيمان شكنى هايى كه با اسلام و مسلمين كرده اند و پس از آنكه مسلمانان را پند مى دهد كه اتفاق كلمه داشته باشند و قوانين دينى را حفظ كنند و با بيگانگان طرح دوستى نريزند و از ايشان اطاعت نكنند مى فرمايد: «يهود دچار غضب پروردگار شده اند و براى هميشه در حقشان خوارى و پستى نوشته شد و نخواهند توانست كار قابل توجهى عليه مسلمانان انجام دهند، مگر به واسطه سببى كه به مردم و سببى كه به خدا پيوند داشته باشند» (خلاصه آيه 112 آلعمران و قبل از آن).

و در آيه ديگر اين سبب، مربوط به مردم و مربوط به خدا بيان شده است. مى فرمايد: «با يهود و نصارى طرح دوستى مريزيد و سرسپرده مشويد و كسانى كه از شما سرسپرده ايشان شوند از سرسپردگى خدا و جانبدارى وى بركنارند و خداوند شما را از خشم خود در صورت تخلف از اين امر برحذر مى دارد» (آل عمران، آيه 12)

و نيز مى فرمايد: «امروز كفار از اينكه استقلال دينى شما را از بين برند مأيوس شدند از اين پس ديگر از ايشان مترسيد و تنها از من بترسيد» (مائده، آيه 3).

چنان كه ملاحظه مى كنيد، خداى متعال پيشرفت اسلام و سركوبى يهود را به مسلمانانى وعده مى دهد كه قوانين اسلام و اتفاق كلمه را حفظ كنند، نه كشورهايى كه جز اسم اسلام چيزى در دست ندارند.. و همچنين، آيات دلالت دارند بر اينكه اسلام در معرض اين قرار دارد كه روزى با اجانب طرح دوستى بريزند و سرسپرده ايشان شوند و در اين صورت معامله خدايى با ايشان معكوس خواهد شد و سلطه و غلبه را از دست خواهند داد و عزّت و سيادتشان نصيب ديگران خواهد گرديد.